Μέσα από τις συζητήσεις των τελευταίων μηνών προκύπτει ότι υπάρχουν ορισμένα θέματα στο κυπριακό τα οποία είναι εκ των ων ουκ άνευ για τις δύο κοινότητες.
Άλλωστε η τραγική κατάληξη της Ζυρίχης και όσα την ακολούθησαν είναι καλά γνωστή. Επιπρόσθετα τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί ακόμα ένας παράγοντας ο οποίος επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα άρα και τη ζωή των κυπρίων. Το Φυσικό Αέριο. Το οποίο φυσιολογικά και θα έπρεπε να αφορά μόνο τους κυπρίους και την Κύπρο.
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν θεωρούσε και η Ελλάδα ότι την αφορά και αυτή ως εγγυήτρια της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως και η Τουρκία. Και αυτή όπως και η Τουρκία έχει τους ίδιους εθνικούς λόγους – εθνική καταγωγή ε/κ – να θεωρεί ότι την αφορά. Για να μην προσθέσω ότι θα μπορούσε με λίγη αποικιοκρατική αναίδεια να θεωρεί και η Αγγλία ότι την αφορά μιας και θεωρεί τις αγγλικές βάσεις βρετανικό έδαφος και κυρίαρχες.
Άρα πως θα βρίσκαμε άκρη; Θα βρίσκαμε αν ε/κ και τ/κ θεωρούσαμε το κυπριακό ως πρόβλημα στη σωστή του διάσταση. Ως πρόβλημα, πρωτίστως και ουσιωδώς μεταξύ της Κύπρου και του κυπριακού Λαού από την μια και όποιον επιβουλεύεται την Κυριαρχία, Ανεξαρτησία, Εδαφική Ακεραιότητα και τον πλούτο των κυπρίων από την άλλην.
Σε ποια χώρα του κόσμου για παράδειγμα ο εθνικός πλούτος διαμοιράζεται στη βάση της εθνοτικής καταγωγής; Μήπως στις ΗΠΑ, ένα ομοσπονδιακό κράτος με πολλές ομάδες του πληθυσμού να έχουν διαφορετική εθνοτική καταγωγή; Όχι βέβαια. Σε ποια χώρα του κόσμου ομόσπονδη έστω, η εξουσία διαμοιράζεται στην λογική ότι η ικανοποίηση κάθε κοινότητας που την κατοικεί υπερβαίνει τη λογική ότι υπερέχει η ενότητα και λειτουργικότητα του κοινού κράτους. Της κοινής πατρίδας. Πουθενά.
Απ΄ αυτήν την λογική που συνιστά το θεμέλιο της λύσης πηγάζει και η λογική πάνω στην οποία πρέπει να οικοδομηθεί το κοινό σπίτι ε/κ και τ/κ και όλων των άλλων νόμιμων κατοίκων της μικρής και πολυαγαπημένης πατρίδας από την Κερύνεια ως τη Λεμεσό και από τον Ακάμα ως τον Απόστολο Αντρέα. Οποιαδήποτε άλλη λογική δεν εξυπηρετεί την Κύπρο και τον Λαό της.
Η Κύπρος υπήρξε πειραματική περίπτωση οικονομικά το 2013 με το πρωτοφανές και υποχρεωτικό κούρεμα και πλήρωσε και πάλιν τίμημα πανάκριβο οικονομικό και κοινωνικό. Αυτά τα παθήματα οφείλουμε να τα συνειδητοποιήσαμε ως μαθήματα.
Ως παραδείγματα προς αποφυγή. Τώρα θέλουμε μια και μόνη Πατρίδα ως ένα φυσιολογικό και κανονικό κράτος για όλα τα παιδιά της. Μόνο έτσι θα ζήσουμε ειρηνικά, δημιουργικά, δημοκρατικά και ελεύθερα.
*Το άρθρο δημοσιεύεται και στην εφημερίδα Φιλελεύθερος
Δεν μπορεί να είναι ρατσιστής ο Άης Βασίλης! Οι δολοφονίες της Σιενίλ και του Αντρέα