Μη ψάχνουμε αιτίες, εξηγήσεις και εξαγνισμό: Αγάπη χρειάζονται για να επιστρέψουν οι ζωές τους
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η καθημερινή διαδρομή με τις σκόρπιες εικόνες στον τόπο και το χρόνο που κινούμαστε, αφήνει πίσω της στιγμές και ανθρώπους με πολλές ιδιαιτερότητες και συνάμα πανομοιότυπες πορείες.
Συχνά διερωτόμαστε πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος σε απανωτά χτυπήματα και με τον πόνο να αλλάζει σχήματα.
Μπορεί να λέμε ότι «πάντα υπάρχουν χειρότερα, πολύ χειρότερα», αλλά του καθενός τα προβλήματα και τα αδιέξοδα βιώνονται συνήθως μοναχικά.
- Κι όταν μια σοβαρή αρρώστια χτυπήσει την πόρτα ενός σπιτιού, αρχίζουν οι αναθεωρήσεις για την φιλοσοφία της ζωής και την αντιμετώπιση των πραγμάτων.
Υπάρχουν και εκείνοι που λειτουργούν και δρουν με τη «νοοτροπία των αθανάτων». Μακάρι μια τέτοια αντίληψη να τους έφερνε πιο κοντά στην αλληλεγγύη, αλλά φαίνεται ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: γίνονται όλο και πιο σκληροί και άπληστοι.
Το σημερινό μας θέμα αφορά μια ιστορία από εκείνες τις ευρύτερα άγνωστες που μοιάζουν όμως με πολλές άλλες, δυνατές και μερικές φορές συγκλονιστικές για όσους γνωρίζουν τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ τους.
Ήταν δυο εβδομάδες μετά τα Χριστούγεννα, πριν μερικά χρόνια στη Νέα Υόρκη. Για πρώτη φορά, είχε εισέλθει σ’ ένα κέντρο απεξάρτησης από το αλκοόλ.
- Όσοι τον γνωρίζαμε, ποτέ προηγουμένως δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το συγκεκριμένο άτομο, με τόση αυτοπεποίθηση, θα έφτανε κάποτε στο σημείο να γινόταν εξαρτώμενο από το ποτό (σ.σ. ένας στους οκτώ Αμερικανούς ενήλικες είναι αλκοολικός, όπως καταγράφεται σε πρόσφατη μελέτη και ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα κολέγια και τα πανεπιστήμια της χώρας είναι η δραματική αύξηση του αριθμού των φοιτητών με υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ).
Μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα είχε χάσει δυο αγαπημένα του πρόσωπα. Την ίδια περίπου περίοδο, ένιωσε προδομένος από τον συνέταιρό (και στενό συγγενή) του σε μια επιτυχημένη επιχείρηση που διατηρούσαν για δυο δεκαετίες.
Υπέστη μεγάλη οικονομική ζημιά και δεν μπορούσε καν να κοιτάξει στα μάτια τα μέλη της οικογένειάς του. Όλα αυτά τον ισοπέδωσαν.
Από τότε πέρασε πολλά. Τρεις φορές χρειάστηκε να ενταχθεί σε ένα τέτοιο πρόγραμμα απεξάρτησης. Πάλεψε μερόνυχτα με τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του.
Όταν έπινε χανόταν μαζί με καθετί που τον βασάνιζε. Προσπαθούσε να βάλει τη ζωή του κάπου άλλου. Ήταν το σπρώξιμο μιας αδάμαστης ανάγκης, που, δεν άργησε και πολύ να τον φέρει ένα βήμα πριν το τέλος.
- Πρόκειται για την ίδια ανάγκη που οδηγεί χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπους σε επικίνδυνες εξαρτήσεις από αλκοόλ, ναρκωτικά, δραστικές ουσίες και κάθε είδους φαρμακευτικά σκευάσματα που επιφέρουν ακόμη και το θάνατο.
Υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν ότι η φαντασία για τέχνη γίνεται δημιουργικότερη όταν συνοδεύεται από εθισμό. Κάποιοι άλλοι ψάχνουν για φυγή, νιώθοντας να μετασχηματίζουν την αλήθεια σε χιλιάδες κομμάτια ουτοπίας.
Σήμερα, ο φίλος μας δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν το ποτό τον οδήγησε σε μια ψεύτικη λύτρωση ή αν ο πολυσύνθετος πόνος τον ανάγκασε να αποστασιοποιηθεί από την πραγματικότητά του. Μάλλον και τα δυο μαζί.
- Εκείνο που ξέρει τώρα είναι ότι το ποτό μπορεί να τον έβγαζε προσωρινά από το μυαλό του, αλλά λεηλατούσε τη ζωή του. Είχε φτάσει πολύ μακριά, που κυριολεκτικά κρεμόταν από μια ακαθόριστη κλωστή.
Δεν ήλπιζε σε τίποτα, δεν φοβόταν τίποτα, αλλά στην ουσία δεν ήταν πότε ελεύθερος με την εξάρτηση από το αλκοόλ. Σκλάβος του ήταν.
Την απόδραση που γύρευε την βρήκε τελικά στον εαυτό του και σε ανθρώπους που δεν τον εγκατέλειψαν. Χωρίς όμως το μακρύ ταξίδι δεν θα έφτανε στον προορισμό του.
- Γι’ αυτό, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, με κοινωνικό άνοιγμα και συγκεκριμένες πολιτικές, να βοηθηθούν, να στηριχθούν και να αγκαλιαστούν οι «χαμένοι» σε κάθε μορφή εθισμού και εξάρτησης.
Καθένα από αυτά τα πρόσωπα, όπου κι αν ζει, κουβαλάει ίσως μια απώλεια, κάποιο πόνο, ένα μυστικό, μια αδικία, μια διαρκή μελαγχολία.
Μη ψάχνουμε αιτίες, εξηγήσεις και εξαγνισμό. Αγάπη χρειάζονται για να επιστρέψουν οι ζωές τους.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Ποιος μπορεί να έχει πια εμπιστοσύνη στην Αμερική του Τραμπ; Η νέα “προδοσία”…