Η θεωρία περί χαλαρής ομοσπονδίας, δεν είναι καινούργια. Έχει πατέρα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που μετά το «Η Κύπρος είναι μακράν», συμβούλεψε να δώσουμε προτεραιότητα στην ανάκτηση εδαφών γιατί, λόγω του σε βάρος μας συσχετισμού δυνάμεων, η λύση δεν θα ήταν βιώσιμη.
Τη στρατηγική αυτή εφαρμόσαμε κατά τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Ωστόσο, παρότι αναγνωρίσαμε στο ψευδοκράτος ακόμα και δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες (βλέπε συμφωνίες με Τουρκία στο σχέδιο Ανάν), αφού διχοτομήσαμε και την ταλαιπωρημένη μας κυριαρχία (ανακοινωθέν 14.2..14), αφού νομιμοποιήσαμε τους έποικους ακρωτηριάζοντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων μας, ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι οι οδυνηρές αυτές παραχωρήσεις ούτε σημαντική επιστροφή κατεχόμενου εδάφους εξασφαλίζουν, ούτε λειτουργική λύση.
Όσο για τη χαλαρή ομοσπονδία, είναι ακόμα μια επικίνδυνη ουτοπία. Γιατί όσο αυτή θα γίνεται χαλαρότερη, τόσο πιο σφικτή θα αποβαίνει η διχοτόμηση. Που τελικά θα πάρει τη μορφή είτε δύο εντελώς ανεξάρτητων κρατών, είτε της ουσιαστικής συνομοσπονδίας, με σοβαρούς κινδύνους για τον κυπριακό Ελληνισμό.
Γι’ αυτό, ενώ η δική μας πλευρά υποστηρίζει μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο σε ομόσπονδο κράτος, Τουρκία και Τ/κ επιμένουν ότι θα πρόκειται για νέο κράτος που θα προκύψει με την ένωση των δύο υφισταμένων defacto κρατών, θεωρώντας την Κυπριακή Δημοκρατία εκλιπούσα! Ασφαλώς η συνομοσπονδία, είναι λύση αντίθετη προς τις συμφωνίες περί Κύπρου, τον καταστατικό χάρτη και βασικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Είναι ενδεικτικό και από τις εκθέσεις του ΓΓ, ότι ο ΟΗΕ παραγνωρίζει την τουρκική κατοχή και εξισώνοντας το θύμα με τον θύτη, χειρίζεται το Κυπριακό ως διακοινοτική διαφορά! Ανάγκη λοιπόν επανατοποθέτησης του Κυπριακού στην αντικατοχική του βάση, γιατί μόνο αυτή μπορεί να εξασφαλίσει βιώσιμη λύση.
Προϋποθέσεις, που όπως ήδη αποδείχθηκε, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε εγκλωβισμένοι στην παρούσα διαδικασία. Απαιτείται νέα διαδικασία με βάση τις αρχές του ΟΗΕ και όχι τα τετελεσμένα της εισβολής.
Με βάση τις δύο γνωματεύσεις, να κληθούν τα ενδιαφερόμενα μέρη να διαπραγματευθούν την οριστική επίλυση των δύο προβλημάτων. Μια τέτοια διαδικασία, θα βασίζεται στις αρχές του ΟΗΕ, που ως αδύνατο μέρος, μόνο δικαστικώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε. Η ακολουθούμενη διαδικασία αποτυγχάνει για 44 χρόνια, γιατί διεξάγεται υπό τον ασφυκτικό κλοιό της τουρκικής κατοχής. Και αν ποτέ επιτύχει, θα επιβραβεύει απλώς τα αποτελέσματά της.
(*) Πρέσβης ε.τ. – Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ
Δεν ιδρώνει το αυτί Αμερικανών και Γάλλων για τον “Πορθητή”: Τα οικόπεδα “Ελλάδα και Κύπρος”