Οι ανελκυστήρες του ελληνικού προξενείου, ο Άγιος Νικόλαος και ο χορός των εκατομμυρίων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το ελληνικό κράτος, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος, θα πλήρωνε για αναγκαίες εργασίες συντήρησης στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη 700 και πλέον χιλιάδες δολάρια. Κι όμως, δεν θα πληρώσει ούτε ένα δολάριο, επειδή όλο το κόστος θα καλυφθεί από οργανισμούς και ομογενείς με χρηματικές εισφορές και με ανάληψη εκτέλεσης συγκεκριμένων έργων.
Για να προκύψει αυτό το αποτέλεσμα είναι φυσικό ότι προηγήθηκε σχετική προεργασία.
«Αν δεν ήταν το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και ο Ανδρέας Δρακόπουλος, η προσωπική στήριξη του οποίου μας έδωσε το έναυσμα, την έμπνευση και το κουράγιο, δεν θα είχε ξεκινήσει το μεγάλο έργο της αντικατάστασης των ανελκυστήρων του ιστορικού κτηρίου του Γενικού Προξενείου, κόστους άνω του μισού εκατομμυρίου δολαρίων, αδαπάνως για το Ελληνικό Δημόσιο» ανέφερε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας, μιλώντας στην πρόσφατη εκδήλωση καλωσορίσματος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Νέα Υόρκη.
- «Αν δεν ήταν η οικογένεια της Γεωργίας και Δημητρίου Καλοειδή», επεσήμανε ο Γενικός Πρόξενος, «οι οποίοι συνεργαζόμενοι με το ΙΣΝ και συμμετέχοντας με το ίδιο ποσοστό στο σημαντικό αυτό έργο, δεν θα προχωρούσε το εγχείρημα». Καταγράφοντας την προσφορά ομογενών, πρόσθεσε ότι «αν δεν ήταν ο Στάθης Βαλιώτης και οι συνεργάτες του δεν θα είχαν γίνει τα σημαντικά έργα εσωτερικής ανακαίνισης του Γενικού Προξενείου».
Στη συνέχεια, ο Δρ, Κούτρας έκανε αναφορά και σε άλλα πρόσωπα της Ομογένειας που συνέβαλαν οικονομικά τόσο για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων και της παροχής υπηρεσιών στο Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης, όσο και στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων, σημειώνοντας επίσης ότι «αν δεν ήταν ο νέος Μητροπολίτης Σικάγου Ναθαναήλ, δεν θα είχαμε σήμερα έναν εξαιρετικό χώρο υποδοχής κοινού στο Γενικό Προξενείο».
Η πιο σημαντική επισήμανση από τον Γενικό Πρόξενο ήταν «η συγκινητική ιστορία ενός Έλληνα ομογενούς, ο οποίος δεν είναι οικονομικά εύρωστος όπως ο κ. Καλοειδής ή ο κ. Βαλιώτης. Είναι ένας άνθρωπος του μεροκάματου, της χειρωνακτικής εργασίας. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος ήρθε για μία υπόθεσή του στο Γενικό Προξενείο. Έμεινε τόσο ικανοποιημένος που στο τέλος μας ρώτησε, πρωτοβούλως, αν συμφωνούσαμε να αποκαταστήσει το ξύλινο πάτωμα του πλέον ιστορικού χώρου του Γενικού Προξενείου κατασκευής 1908. Και το έκανε! Με την τέχνη του και τα ίδια του τα χέρια».
- Φανταστείτε λοιπόν πόσα δεκάδες και εκατοντάδες χέρια και καρδιές ομογενών θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να φτιάξουν τον Άγιο Νικόλαο χωρίς να χρειαστούν τα 80 και πλέον εκατομμύρια, που, ούτε αυτά στάθηκαν αρκετά για να ολοκληρωθεί το έργο.
- Φανταστείτε πόσοι ομογενείς αρχιτέκτονες (ανάμεσά τους πάρα πολλοί που διακρίνονται σε παναμερικανικό και διεθνές επίπεδο) θα μπορούσαν ατομικά ή ομαδικά να συνεισφέρουν εθελοντικά σε ένα έργο που αποτελεί σύμβολο όχι μόνο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, αλλά και όλου του κόσμου, ως ένας χώρος προσευχής και ειρηνικής συνύπαρξης ενάντια στη βία και τον φανατισμό.
- Φανταστείτε πόσοι ομογενείς ιδιοκτήτες εργοληπτικών επιχειρήσεων σαν τον Στάθη Βαλιώτη θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σ’ ένα «ομογενειακό συνασπισμό» οικοδόμησης του Αγίου Νικολάου χωρίς να χρειαστεί ούτε 1 όχι 80 εκατομμύρια δολάρια.
- Φανταστείτε πόσες εταιρείες ελληνοαμερικανικής ιδιοκτησίας και πόσοι ομογενείς διαφόρων επαγγελματικών ειδικοτήτων θα είχαν την πρόθεση, τη διάθεση, τα χρήματα, το μυαλό, τα χέρια, την αγάπη, την πίστη και τον πατριωτισμό για να συνεισφέρουν εθελοντικά σε ένα τέτοιο έργο που έχει μια διαφορετική αφήγηση και σημασία για την ελληνοαμερικανική διαδρομή, αλλά και γενικότερα για τη νεότερη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών και ειδικότερα της Νέας Υόρκης.
Η μικρή εκκλησία των Ελλήνων ναυτικών και μεταναστών του Αγίου Νικολάου είχε καταστραφεί ολοσχερώς από την πτώση των δίδυμων πύργων στα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Σύμφωνα με ομογενειακά και αμερικανικά ΜΜΕ, το αρχικό κόστος του νέου ομώνυμου ναού στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, στο νότιο τμήμα του Μανχάταν, ήταν 20 εκατομμύρια δολάρια.
Όταν ξεκίνησαν οι εργασίες το 2015, το κόστος έφτασε τα 35 εκατομμύρια. Το 2016 που ολοκληρώθηκε ο τρούλος, το κόστος έφτασε τα 40 και τον περασμένο Δεκέμβριο είχε ανακοινωθεί ότι το κόστος είχε φτάσει τα 78 και στη συνέχεια έγινε λόγος για 80 και πλέον εκατομμύρια δολάρια. Μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 2017, σύμφωνα με ανακοίνωση που είχε δοθεί τότε στη δημοσιότητα, οι δωρεές είχαν φτάσει σε σύνολο υπεσχημένων ποσών $48.991.760 και σε σύνολο συγκεντρωθέντων ποσών $37.398.316. Οι εργασίες ανοικοδόμητης σταμάτησαν εδώ και ένα χρόνο περίπου λόγω έλλειψης χρημάτων.
- Η περίπτωση βελτίωσης των υπηρεσιών και εγκαταστάσεων στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη αποτελεί απλά ένα ενδεικτικό και συμβολικό παράδειγμα όχι μόνο για το πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά εταιρείες και άνθρωποι της Ομογένειας, καθώς και ελληνικά ιδρύματα διεθνούς εμβέλειας, όπως το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αλλά και για το τι θα μπορούσε να επιτευχθεί σε εθελοντική βάση για μικρά και μεγάλα έργα Παιδείας και Πολιτισμού.
Την ίδια στιγμή, η περίπτωση του Αγίου Νικολάου αποτελεί κλασικό παράδειγμα «περίεργης διαδικασίας» με πολλά ερωτηματικά. Από τη μια είναι όλοι εκείνοι, γνωστοί και άγνωστοι, που πρόσφεραν απλόχερα χιλιάδες ή εκατομμύρια δολάρια για την ανέγερση της εκκλησίας και από την άλλη είναι τα προκλητικά ποσά που ξοδεύτηκαν ή …χάθηκαν, χωρίς την ολοκλήρωση του έργου, ενώ συνάμα έχει δημιουργηθεί κακό προηγούμενο στον τομέα της αγαθοεργίας.
Το τελικό συμπέρασμα είναι απλούστατο: εάν υπήρχε συγκροτημένη ελληνοαμερικανική στρατηγική, διαφάνεια, έλεγχος, όραμα και ξεκάθαροι στόχοι με άμεση συμμετοχή του δυναμικού της Ομογένειας, πρώτα απ’ όλα δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν αυθαίρετα κάποιοι λαϊκοί και κληρικοί και να στήνεται χορός εκατομμυρίων. Δεν θα έκλειναν ελληνικά σχολεία και έδρες ελληνικών σπουδών σε πανεπιστήμια και ούτε θα συνέβαιναν γεγονότα που αμαυρώνουν την εικόνα του Ελληνισμού της Αμερικής.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Η κραυγή αγωνίας ενός τολμηρού Τουρκοκύπριου: Είμαστε Κύπριοι και Κύπριοι θα παραμείνουμε…