Του Παύλου Μυλωνά*
Οι επικείμενες εκλογές στην Τουρκία είναι αυτή τη στιγμή ένα σημαντικό βήμα αποκαλύψεων των μελλοντικών προθέσεων των υποψηφίων αναφορικά με τους σχεδιασμούς των πολιτικών που θα εφαρμόσουν οι νικητές, αμέσως μετά τις εκλογές.
Το πρόσφατο δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Γενί Σαφάκ», σε σχέση με την εντολή που έδωσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ώστε να ανοιχτούν τα απόρρητα αρχεία των διαβουλεύσεων για τη Συνθήκη της Λωζάνης, δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού με την κίνησή του αυτήν επιχειρεί να υλοποιήσει δύο σημαντικούς στόχους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες στοχεύσεις, οι οποίες θα καταστούν βόμβα στα θεμέλια του τουρκικού κοσμικού κράτους όπως το γνωρίσαμε τα τελευταία 100 χρόνια.
Τα άρθρα 20 και 21 έκαναν αναφορά στην Κύπρο και προνοούσαν ότι η Τουρκία δεν θα είχε κανένα δικαίωμα στα εδάφη της και αυτομάτως οι Τούρκοι κάτοικοι της Κύπρου θα αποκτούσαν την αγγλική ιθαγένεια. Όσοι Τούρκοι βρίσκονταν στην Κύπρο και διαφωνούσαν με τα πιο πάνω άρθρα, θα έπρεπε να την εγκαταλείψουν και να μεταφερθούν στην Τουρκία.
Οι συνεχείς προκλήσεις της αντιπολίτευσης ότι ο Ερντογάν δεν έχει πετύχει τίποτα στην πολιτική του σταδιοδρομία, ενώ αντίθετα οι κεμαλιστές κατάφεραν να προσαρτήσουν το βόρειο μέρος της Κύπρου, αλλά και να αμφισβητήσουν την κυριαρχία πολλών νησιών και βραχονησίδων, κάνοντας αναφορά στα Ίμια, έδωσαν το έναυσμα στον σουλτάνο να βάλει στην τελική ευθεία το πλάνο του. Κατ’ αρχάς, θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν κάκιστος διαπραγματευτής, αφού υπέγραψε μια συνθήκη με την οποία παρέδωσε τα νησιά –σήμερα οι κεμαλιστές υποστηρίζουν ότι με την ανάληψη της εξουσίας θα «ανακτήσουν» 18 νησιά.
Ουσιαστικός στόχος του Ερντογάν είναι το 2023 –που θα είναι η επέτειος των 100 χρόνων από την ίδρυση του τουρκικού κράτους– να έχει επιδείξει πολύ πιο σημαντικό έργο από αυτό του Κεμάλ Ατατούρκ, έχοντας κατά νου την αύξηση των εδαφών της Τουρκίας κατά το πρότυπο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν είναι λίγες οι φορές, άλλωστε, που ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγόρησε εμμέσως τον ιστορικό ηγέτη της αντιπολίτευσης ότι με τη Συνθήκη της Λωζάνης παραιτήθηκε των εδαφών που κατείχε προηγουμένως η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ούτε είναι λίγες οι φορές που, κάνοντας επίκληση συναισθημάτων, μίλησε για τα «σύνορα της καρδιάς μας», εννοώντας τα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τις πολιτικές εντάσεις που είναι στο προσκήνιο λόγω προεκλογικής εκστρατείας, υποβόσκει και μια άλλη ένταση, που αφορά στο κοινωνικό και πολιτισμικό στοιχείο μέσα στον τουρκικό πληθυσμό.
Ο τουρκικός φασισμός είναι εκεί: “Στην άμμο την ξανθή”, τη συνολικά σκλαβωμένη πόλη…