ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ
#Tags:
ΚαισαριανήαλληλεγγύηΟι βαθιές ρίζες της αλληλεγγύης στην Καισαριανή: Ανταλλακτικά παζάρια…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ανταλλακτικά παζάρια, κινήσεις αλληλεγγύης δεν αποτελούν πια είδηση, αλλά έχουν εδραιωθεί στις γειτονιές και την καθημερινότητα των ανθρώπων των περιοχών της ευρύτερης Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων στην Ελλάδα. Βέβαια, η έννοια της αλληλεγγύης, του μοιράσματος, του κοινού καλού δεν είναι κάτι καινούργιο, όμως λόγω της οικονομικής κρίσης, εξαπλώθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχουν, μάλιστα γειτονιές, όπως αυτή της Καισαριανής, όπου η «αλληλεγγύη είναι βαθιά ριζωμένη, τουλάχιστον στους παλιότερους κατοίκους, τους προσφυγικούς πληθυσμούς, της περιοχής», όπως αναφέρουν στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων μέλη της «Συνεργασίας Πολιτών Καισαριανής».
Με αφορμή ένα τέτοιο παζάρι, το ΑΠΕ-ΜΠΕ βρέθηκε στον εκθεσιακό χώρο του δημαρχείου Καισαριανής. Στον πρώτο όροφο η συγκεκριμένη ομάδα πραγματοποίησε ένα διήμερο ανταλλακτικό παζάρι. Η συναλλαγή οργανώθηκε ως εξής: Γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες ανταλλάσσονταν με τρόφιμα και τα κοσμήματα της Λένας Μαραβέα, με λάδι, για τους ανθρώπους, που είναι εγγεγραμμένοι στις λίστες του δήμου και έχουν ανάγκη.
Αυθόρμητες και οργανωμένες δράσεις
Στην Καισαριανή έχουν δημιουργηθεί τόσο αυθόρμητες, όσο και οργανωμένες δράσεις αλληλεγγύης, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ζίνα Ραζή, που δραστηριοποιείται χρόνια στα ζητήματα αλληλεγγύης πολιτών. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει, για παράδειγμα, «Ο τοίχος της αλληλεγγύης», δηλαδή κρεμάστρες, που έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία της πόλης και οι κάτοικοι αφήνουν ρούχα και τρόφιμα, και τα παίρνει όποιος τα χρειάζεται. Οργανωμένες ενέργειες, έχουν ξεπηδήσει, είτε από ομάδες πολιτών, είτε από το δήμο, όπως η ιματιοθήκη, ή η προσφορά με γάλατα και πάνες προς το «Κέντρο Υγείας Παιδιού». Επίσης, σε εβδομαδιαία βάση, με τη λήξη της λαϊκής αγοράς κάθε Τρίτη, οι παραγωγοί προσφέρουν σακούλες με φρούτα και λαχανικά, που μοιράζονται στους ωφελούμενους του δήμου. Παρομοίως, φούρνοι δίνουν ψωμιά και ταβέρνες τα φαγητά της ημέρας, που περισσεύουν.
«Το πρώτο κύμα, πριν τρία τέσσερα χρόνια ήταν το ποιο δυνατό. Τώρα η ζήτηση έχει αμβλυνθεί κάπως. Όχι πως η κατάσταση των πολιτών έχει ομαλοποιηθεί, τα προβλήματα συνεχίζονται αμείωτα, αλλά ο κόσμος έχει οργανωθεί, ως το πώς θα αντιμετωπίσει τις ελλείψεις. Δεν βρίσκεται πια στο αρχικό σοκ», περιγράφει η Λένα Μαραβέα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Έχω μεγάλη ανάγκη να συνεισφέρω κι εγώ. Ήθελα να βοηθήσω, όσο μπορούσα»
Η κ. Μαραβέα, είναι μια από τους ωφελούμενους του δήμου και συμμετέχει στις δράσεις των δομών αλληλεγγύης. Ηθοποιός και μεταφράστρια τηλεοπτικών προγραμμάτων στο επάγγελμα, τα βγάζει δύσκολα πέρα. «Δουλεύω με δελτίο παροχής υπηρεσίων και κυνηγάω, όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι τα στούντιο να μας πληρώσουν. Υπάρχει μια άτυπη συνθήκη να μας εξοφλούν τρεις μήνες μετά την ολοκλήρωση της εργασίας μας. Το μεγαλύτερο είναι να έχω 170 ένσημα το χρόνο, συνήθως μένω στα 100 με 120″, λέει που στα 41 της χρόνια, χωρισμένη με ένα 6χρονο παιδί, υποστηρίζει ότι είναι τυχερή, που οι γονείς της τη βοηθούν, όπως και για την καλή σχέση, που διατηρεί με τον πρώην σύζυγό της, όσον αφορά το παιδί τους.
«Έχω μεγάλη ανάγκη να συνεισφέρω κι εγώ. Γνωρίζω την κατάσταση, που βιώνει ο κόσμος. Έστω δυο μαρούλια, ένα πακέτο μακαρόνια είναι μεγάλη βοήθεια. Ήθελα να βοηθήσω, όσο μπορούσα. Έτσι, σκέφτηκα τα κοσμήματα, που φτιάχνω και τα πρόσφερα», συμπληρώνει. Σεμνή και ευγενής, η κ. Μαραβέα, δέχεται με ταπεινότητα τα εγκωμιαστικά σχόλια για τις δημιουργίες της, κολιέ και βραχιόλια, κυρίως, με τη μέθοδο του μακραμέ από κηρόσπαγγο (κερωμένο κορδόνι), που είναι πραγματικά καλοδουλεμένα, όμορφα και σικάτα.
Η κατασκευή κοσμημάτων είναι η ξεκούραση και η χαλάρωσή της, όπως δηλώνει. «Η αγάπη μου για το αντικείμενο εμφανίστηκε από όταν ήμουν πέντε-έξι χρονών, και συνεχίστηκε έκτοτε. Τη μέθοδο του μακραμέ την έμαθα μόνη μου από βίντεο στο διαδίκτυο». Θα ήθελε να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά με το αντικείμενο, αλλά αποθαρρύνεται από το υφιστάμενο εργασιακό πλαίσιο. «Αν κάνω έναρξη επαγγέλματος, οι εισφορές θα είναι δυσβάσταχτες», λέει. Οπότε το διατηρεί ως χόμπι.
Η αλληλεγγύη είναι βαθιά ριζωμένη στην Καισαριανή
«Παντού έχει αναπτυχθεί η αλληλεγγύη πια, σε όλη την Ελλάδα. Στην Καισαριανή, υπάρχει κι ένας λόγος παραπάνω: Η γειτονιά είναι μικρή, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ειδικά οι πιο παλιοί», λέει η κ. Ραζή. Η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων υπήρχε από τα χρόνια των προσφύγων, όταν εγκαταστάθηκαν εδώ και δεν είχαν βοήθεια από κανέναν, ούτε το κράτος, ούτε τίποτα, συμπληρώνει η κ. Μαραβέα, η οποία προέρχεται και από τους δυο της γονείς από τη Μικρά Ασία. Κουβαλούσαν το στίγμα του πρόσφυγα, δέχονταν προσβολές, αλλά επιβίωσαν και έμειναν άνθρωποι, θα προσθέσει.
«Επίσης, οι άνθρωποι εδώ ήταν πολιτικοποιημένοι, πάλεψαν για την λευτεριά στην κατοχή, καταδιώχθηκαν στον εμφύλιο, έδωσαν μάχες, εκτελέστηκαν, δεν κάμφθηκαν, η στήριξη και η συμπαράσταση, πέρα το ότι είναι στοιχεία εγγενή στην Αριστερά, που είχε ρίζες στην περιοχή, δεν έμενε στη θεωρία, ήταν έμπρακτα σε όλα τα επίπεδα», καταλήγει η κ. Μαραβέα.
Μ. Κιάου