Τελικά, τα κούφια λόγια δεν πείθουν κανένα: ‘Επρεπε να θρηνούν στην Κύπρο οι πολιτικοί
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Άριστου Μιχαηλίδη
Το μήνυμα του εκλογικού σώματος (στην Κύπρο) είναι διαυγές όσο ποτέ προηγουμένως. Κυρίως για τα μεγάλα κόμματα, αλλά όχι μόνο γι΄ αυτά. Είναι μήνυμα προς ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Γιατί άσχετα με το συντριπτικό ποσοστό της αποχής, που ξεπέρασε το 33% (πρέπει να προστεθεί στους προβληματισμούς και το 3,4% των λευκών ψηφοδελτίων) το όλο αποτέλεσμα είναι η απάντηση του λαού στη συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κρίθηκε η ηγετική της ικανότητα την ώρα της κρίσεως. Και κρίθηκε αυστηρά όσο αυστηρές ήταν και οι επιπτώσεις στον λαό από τις αποφάσεις της.
«Πήραμε το μήνυμα», είπαν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, που οι απώλειές τους είναι πολύ σοβαρές για να τις ξεπεράσουν αβρόχοις ποσίν, με δηλώσεις συγκινησιακού επιπέδου. Διότι, το ίδιο μήνυμα είπαν ότι έλαβαν και στις ευρωεκλογές, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να δώσουν τις απαντήσεις που τους ζήτησε ο λαός.
Αυτό που έκαναν ήταν να επιχειρήσουν να ελέγξουν τη λαϊκή εκπροσώπηση με την αλλαγή του εκλογικού μέτρου λίγους μήνες πριν από τις εκλογές. Και αυτό ο λαός το έκρινε ως αλαζονεία των μεγάλων κομμάτων. Μια αλαζονεία που εμφανίστηκε την ώρα που ο λαός είχε σε προτεραιότητα άλλα προβλήματα και δεν το ενδιέφεραν τα μικροκομματικά παίγνια. Όταν ο λαός ανησυχούσε για τις εκποιήσεις και για το μηνιάτικο, που δεν αρκούσε για τις ανάγκες, κάποια κόμματα μηχανεύονταν νόμους για να περιορίσουν την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, να εκπαραθυρωθούν οι «ενοχλητικοί» και να ενδυναμωθούν εκείνοι, που θα μπορούσαν να στήνουν συνεργασίες πλειοψηφίας.
Αυτό ως επιστέγασμα σε όλη την προηγούμενη πολιτική δράση, που περιλάμβανε όχι μόνο αποφάσεις με σοβαρότατο κόστος για τον λαό, αλλά και διαφθορά και ύποπτες χρηματοδοτήσεις και κατάχρηση ασυλίας και πολιτικό λόγο πολύ χαμηλότερου επιπέδου από τα προσδοκώμενα. Και στο τέλος, επισφραγίστηκαν όλα αυτά με μια προεκλογική εκστρατεία της κινδυνολογίας και της ψευτιάς.
Διανθισμένη και από τα διάφορα νούμερα, που επέλεξαν οι ηγεσίες των κομμάτων να πλασάρουν για να τους μαζέψουν ψήφους. Δεν εμπιστεύτηκαν την κρίση του λαού, πίστευαν ότι μπορούν να τον κοροϊδεύουν για πάντα και πήραν πληρωμένη απάντηση. Το ΑΚΕΛ, κατά πρώτο λόγο και ο ΔΗΣΥ κατά δεύτερο. Άλλο, αξιοθαύμαστο φαινόμενο κι αυτό: Να έχει η αντιπολίτευση πολύ μεγαλύτερες απώλειες από τη συμπολίτευση.
Άρχισαν οι κομματικοί εκπρόσωποι να παριστάνουν τους δυστυχισμένους γιατί μπήκε πια στη Βουλή και το ΕΛΑΜ, οι εθνικιστές συνεργάτες της εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Δεν θα έπρεπε να θρηνούν όμως για το αποτέλεσμα, θα έπρεπε να θρηνούν γιατί επί των ημερών τους και από τους χειρισμούς τους έστρεψαν τον λαό να δώσει ψήφο σε τέτοιο κόμμα. Είναι κι αυτό απάντηση στον πολιτικό κόσμο και στην αξιοπιστία του. Ας μη δοκιμάσουν οι πολιτικοί ινστρούχτορες να μεταφέρουν την ευθύνη στον λαό, είναι αποκλειστικά δική τους.
Στην πρώτη ανάγνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν μπορεί να παραβλεφθεί η είσοδος στη Βουλή πέντε κομμάτων, τα οποία δοκίμασαν πολλές φορές να συμπτύξουν κοινό μέτωπο, κυρίως γύρω από τις ανησυχίες τους για το Κυπριακό. Μαζί αθροίζουν 36,73%, όμως ο καθένας με το μαγαζάκι του παραμένουν ουραγοί των μεγάλων. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνέχεια.
www.philenews.com