Παρενέργειες της κρίσης του πολιτικού συστήματος, της πολιτικής και της Δημοκρατίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Η κυβέρνηση υποβαθμίζει την Δικαιοσύνη και την Δημοκρατία»: Μετωπική επίθεση Φάμελλου στον πρωθυπουργό με κατηγορίες για Τέμπη, υποκλοπές και Κράτος Δικαίου
«Στις 9 Ιουνίου ανοίγει η πόρτα εξόδου της ΝΔ. Σας αξίζει μήνυμα αποδοκιμασίας»: Σφοδρή επίθεση Ανδρουλάκη στην κυβέρνηση από το βήμα της Βουλής
Του TΑΚΗ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΥ* .
Στο άτυπο αντικυβερνητικό μέτωπο που έχει συγκροτηθεί υπάρχει θέση για όλους. Από την ακροδεξιά μέχρι και την Αριστερά της Αριστεράς. Ανεξαρτήτως από τις διαφορετικές αφετηρίες, είναι εντυπωσιακή η συγκέντρωση πυρών εναντίον κάθε κυβερνητικής πράξης και λόγου. Τούτου δοθέντος, αναρωτιέσαι μήπως η «ενωμένη αντιπολίτευση» έχει τα δίκια με το μέρος της. Μήπως πράγματι «ο Τσίπρας είναι μοιραίος».
Πριν απ’ αυτό όμως, προέχει ένα κρίσιμο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να είναι ταυτόχρονα όλα αυτά για τα οποία κατακεραυνώνεται. Από ανίκανη, ανόητη, επικίνδυνη εθνικά, ιδεοληπτική και αντιδημοκρατική μέχρι ευρω-υποτελής, υπηρέτης των μονοπωλίων και, εν πάση περιπτώσει, να συγκεντρώνει όλα τα «κοσμητικά» επίθετα τα οποία έχουν αποδοθεί σε όλες τις κυβερνήσεις. Οχι μόνο από τη μεταπολίτευση, αλλά από καταβολής του ελληνικού κοινοβουλευτισμού. Αν εξαιρέσουμε ίσως τον εθνικό διχασμό πριν από έναν αιώνα και τον εμφύλιο πόλεμο πριν από μισό.
Εκτοξεύονται «ρουκέτες» σαν να διανύει η χώρα μόνιμη προεκλογική περίοδο, όπου καταγγελίες και συκοφαντίες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Είναι δυνατόν λοιπόν να ασκεί αριστερή «ταξική» καταστροφική πολιτική και να υλοποιεί παραλλήλως τις «πιο σκληρές δεξιές πολιτικές» για να μείνουμε μόνο στον καταγγελτικό άξονα γύρω από τον οποίο κινείται η αξιωματική και η άλλη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση;
Θεωρητικά θα μπορούσε να συμβαίνει, αν υποτεθεί, λόγου χάρη, ότι υπήρχαν δύο κέντρα δύναμης και άσκησης εξουσίας στην κυβέρνηση. Ενα «αριστερό» του ΣΥΡΙΖΑ κι ένα «δεξιό» των ΑΝΕΛ.
Θα μπορούσαν κι άλλα σχετικά να προστεθούν, αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Και καθ’ όλα αριστερή και αυτοδύναμη να ήταν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με όποιον άλλο συνδυασμό κι αν εμφανιζόταν, οι κατηγορίες-καταγγελίες πάλι θα έπεφταν βροχηδόν, όπως σήμερα. Οποιου είδους αριστερή δεξιά, αριστερο-δεξιά πολιτική κι αν ακολουθούσε, το γενικό σκηνικό θα ήταν περίπου το ίδιο. Διότι το επίδικο είναι η άσκηση εξουσίας για όσους έχουν τα ανάλογα φόντα. Για όσους δεν τα έχουν, είναι διαφορετικοί οι λόγοι κι άλλα τα κομματικά συμφέροντα.
Ετσι κι αλλιώς, στον πυρήνα του ζητήματος βρίσκεται η κρίση του πολιτικού συστήματος, που γίνεται κρίση της ίδιας της πολιτικής και της δημοκρατίας. Δυστυχώς και της πολιτικής λογικής. Διότι μόνο με την απουσία της τελευταίας εξηγούνται ανερμάτιστες τοποθετήσεις. Ακόμη και στο Προσφυγικό, όπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – Συμπαράταξη συμφώνησαν σε «εθνική στρατηγική» με μια κυβέρνηση «επικίνδυνη». Σε διαφορετικούς καιρούς θα ίσχυε η παράφραση «τέτοια αντιπολίτευση υπάρχει για να γελάμε…».
- Αρθρογράφος της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ – www.ethnos.gr