Οι αναμνήσεις ενός παιδιού από το ολοκαύτωμα…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πώς διδάσκεις το Ολοκαύτωμα στα παιδιά; Και μάλιστα χωρίς να στιγματίσεις την ψυχή τους; Πώς μπορείς μέσα από τις στάχτες μιας τόσο σκοτεινής περιόδου να «γεννήσεις» ελπίδα;
«Χρειάζεται ειδική διδασκαλία και ειδικοί τρόποι για να μην αφήσουμε σημάδια», εξηγούσε ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ, σε σημερινή συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση έκθεσης ζωγραφικής υπό τον τίτλο «Κοιτώντας πίσω: Οι αναμνήσεις ενός παιδιού από το Ολοκαύτωμα μέσα από τα μάτια παιδιών του σήμερα».
Αλλά και «εξαιρετικά εκπαιδευτικά εργαλεία», σαν το βιβλίο της Hannah Gofrit «Ήθελα να πετάξω σαν πεταλούδα» (εκδ. Yad Vashem), όπως συμπλήρωνε η Στέλλα Καλέ, εκπαιδευτικός και μεταφράστρια του βιβλίου στα ελληνικά. Ενός βιβλίου που, όπως είπε, «μέσα από τη διήγηση της πρωταγωνίστριας, της μικρής Χάνα, δίνει ένα μήνυμα ελπίδας, ότι το καλό μπορεί να υπερβεί το κακό».
Αυτό το βιβλίο, που έγινε η αφορμή για να διδαχθούν μαθητές και μαθήτριες από σχολεία της Ευρώπης και των ΗΠΑ, μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού για την περίοδο του Ολοκαυτώματος στην Πολωνία και κατ’ επέκταση σε όλη την Ευρώπη, αποτέλεσε και τη βάση της έκθεσης, που θα φιλοξενήσει από τις 9 Μαρτίου έως τις 7 Απριλίου 2016 το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Μαθητές από το Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, το Judischen Gymnasiums Moses Mendelssohn του Βερολίνου και το «The Dr Miriam & Sheldon G. Adelson Educational Campus» στο Λας Βέγκας διάβασαν το βιβλίο, ακολούθησαν με αγωνία τις περιπέτειες της μικρής εβραιοπούλας-πρωταγωνίστριας και ξεπερνώντας τον αρχικό φόβο ένιωσαν τη χαρά της επιβίωσης και -εν τέλει- της ίδιας της ζωής. Αφού η μικρή Χάνα επέζησε της θηριωδίας και, σήμερα, στα 81 της χρόνια ζει στο Ισραήλ.
Η συνεργασία των σχολείων υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της ετήσιας συνάντησης του δικτύου Εβραϊκών σχολείων του οργανισμού Centropa, ο οποίος ασχολείται με τη διάσωση της μνήμης και τη διαφύλαξη της εβραϊκής κληρονομιάς.