Το σικέ παιγνίδι του Άιντα εναντίον της Κύπρου: Τι πρέπει να αποφύγει ο Τσίπρας




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τον Ιανουάριο του 2004, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ο ισλαμο-εθνικιστής πρωθυπουργός (τότε) της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν συναντήθηκε στο Νταβός με τον Κόφι Ανάν.

Μετά τη συνάντηση, ο Αλβάρο ντε Σότο διέρρευσε σε συνάδελφους δημοσιογράφους και σε εμένα ότι η συζήτηση έγινε επί χάρτου. Στο τέλος Μαρτίου, του ίδιου έτους, στο Μπούργκενστοκ, ο κ. ντε Σότο διέρρευσε, πριν την άφιξη του κ. Ερντογάν και της κουστωδίας του, ότι ο Τούρκος ηγέτης έρχεται με το προσωπικό του αεροπλάνο και φέρνει και τον χάρτη (της νέας Κύπρου). Δεν τον έδειξε ποτέ αυτόν τον… περίφημο χάρτη και όλα τα παραπάνω ήταν ένα παιγνίδι σε βάρος της πατρίδας μας.

Από το Νταβός ξεκίνησε τότε η αντίστροφη μέτρηση για να επιβληθεί το σχέδιο Ανάν στους Ελληνοκύπριους, με τη γνωστή κατάληξη, που εκφράστηκε με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Η απόρριψη του σχεδίου αποδείχθηκε εθνική και σώφρων πράξη, διότι η Κύπρος θα είχε μετατραπεί σε προτεκτοράτο της ισλαμικής Τουρκίας και του φανατικού εθνικιστή ηγέτη της. Πολλοί συμπατριώτες μας παρασύρθηκαν, ανάμεσά τους και ο σημερινός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος τονίζει σε όλους τους συνομιλητές του ότι θα συμφωνήσει σε νέο σχέδιο μόνο αν είναι καλύτερο από το κατάπτυστο κείμενο του Κόφι Ανάν.

Δώδεκα χρόνια από τότε, όταν ο κ. Ανάν, ο Ταγίπ Ερντογάν και οι Βρετανοί με τους Αμερικανούς έστησαν την παγίδα, ο κ. Άιντα, γνωστός Ατλαντιστής και θαυμαστής του Χένρι Κίσινγκερ, έστησε ένα σικέ παιγνίδι για να εγκλωβίσει τον Πρόεδρο της Κύπρου. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο κ. Αναστασιάδης διέσωσε τον εαυτό του, αλλά οι κίνδυνοι ελλοχεύουν και απαιτείται τεράστια προσοχή. Αρνήθηκε την τετραμερή και την πενταμερή, ζήτησε ο ίδιος κοινή συνάντηση με τον Μπαν κι Μουν και τον κατοχικό ηγετή Ακιντζί, και προσπαθεί να φυλάξει τα νώτα του, επειδή ευτυχώς έχει αντιληφθεί ότι η προσπάθεια εγκλωβισμού του δεν θα σταματήσει, ούτε στο Νταβός, ούτε αλλού…

Πληροφορούμαι ότι έπεσε στο… τραπέζι μία νέα ιδέα, η οποία, στην περίπτωση που υλοποιηθεί, θα φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ιδέα αυτή, που πιθανότατα προέρχεται από τον κ. Άιντα, ο οποίος είναι ασταμάτητος στην παραγωγή βλακωδών εισηγήσεων, θέλει τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν να σκέφτεται να καλέσει σε γεύμα ή δείπνο τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, τον κ. Αναστασιάδη, τον κατοχικό ηγέτη Ακιντζί, τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και ίσως κάποιους άλλους που «ενδιαφέρονται» για την Κύπρο.

Βέβαια, ο κ. Μπάιντεν είναι ένας έξυπνος άνθρωπος, που αγαπά το νησί και έχει αρκετούς Ελληνοαμερικανούς γνήσιους φίλους, και πιστεύω πως δεν πρόκειται να θελήσει να προκαλέσει ζημιά στον Πρόεδρο της Κύπρου. Σκέφτομαι, όμως, ότι οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος. Και το… δέντρο είναι μία γρήγορη «όποια και νά ‘ναι λύση», η οποία θα επιτευχθεί με αφόρητες πιέσεις – προς το παρόν, δεν θέλω να χρησιμοποιήσω λέξεις όπως απειλές και εκβιασμούς.

Στην περίπτωση αυτή, τι πρέπει να κάνει ο κ. Αναστασιάδης; Μπορεί να απαντήσει αρνητικά στον κ. Μπάιντεν με δεδομένο ότι στη Λευκωσία ο Αμερικανός αντιπρόεδρος συναντήθηκε με τους δύο ηγέτες και δεν άνοιξε μύτη; Βεβαίως μπορεί, και πρέπει να αρνηθεί. Διότι στο Νταβός προσκλήθηκε ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι ως ηγέτης μίας κοινότητας, όπως θα είναι στην περίπτωση επιβολής της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Επίσης, θα τεθεί και ένα σοβαρό θέμα για τον κ. Τσίπρα. Μπορεί ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος και να τον αναγνωρίσει; Θα έρθει το… τέλος του κόσμου στην Ελλάδα. Σας το εγγυώμαι…

Τόσο ο Πρόεδρος της Κύπρου, όσο και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πρέπει να προσέξουν και να αποφύγουν ως ο διάολος το λιβάνι, τις δήθεν “τυχαίες” συναντήσεις. Ειδικά ο κ. Τσίπρας, που είναι και νέος πολιτικός, πρέπει να αρνηθεί να συναντήσει τον κατοχικό ηγέτη Ακιντζί. Ούτε στο όνομα της δήθεν “αριστερής” αλληλεγγύης. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε το αμερικανικής έμπνευσης φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, επειδή δήθεν το ζήτησε το ΑΚΕΛ, το οποίο υπό την πίεση των οπαδών του τάχθηκε στο τέλος με το ΟΧΙ. Αυτοί που παρέσυραν τότε τους συντρόφους του σημερινού πρωθυπουργού, δεν ήταν τόσο οι Ακελικοί, όσο μία ισχνή μειοψηφία πρώην κομουνιστών, που ακουν τις λέξεις Αμερική, Βρετανία, ΝΑΤΟ και …λιώνουν. Ας τους προσέξει αυτή τη φορά.

Η απόφαση του κ. Αναστασιάδη να δώσει λίγο από τον δικό του χώρο στον κ. Ακιντζί ήταν βεβαίως μέγα λάθος – το γνωρίζει και ο ίδιος και είμαι βέβαιος πως το έχει μετανιώσει. Έχει αναδείξει τον κατοχικό ηγέτη σε συγκυβερνήτη της Κύπρου, όπως θα είναι εάν επιβληθεί η «όποια λύση». Τις τελευταίες μέρες, ο κ. Αναστασιάδης, που βάλλεται από παντού, αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να κάνει βήματα πίσω και να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και τον εαυτό του. Δεν πρέπει να αρκεστεί σε αυτά. Πρέπει να θέσει τις κόκκινες γραμμές του και η συνέντευξη στην εφημερίδα Financial Times είναι μία καλή αρχή.

Με λίγα λόγια… Πώς μπορεί να ανέχεται να τον αντιμετωπίζουν ως έναν δεδομένο πολιτικό, έτοιμο να δεχθεί ό,τι του βάλουν στο τραπέζι; Δεν αξίζει στην Κύπρο και τον λαό της. Ούτε στον ίδιο τον κ. Αναστασιάδη.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ελπίζω ότι ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) να επέστρεψε σοφότερος από το Ισραήλ και εύχομαι να αντιλήφθηκε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ θέση της χώρας, που ο ίδιος θεωρεί τον πιο σημαντικό σύμμαχο της Κύπρου. Ο πρώην πρόεδρος Σιμόν Πέρες είπε στον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, τα εξής: «Η πολιτική της Τουρκίας για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές της κατέληξε σε πολιτική με μηδενικούς φίλους και γείτονες. Μία επίλυση του Κυπριακού θα βοηθήσει τόσο την Κύπρο όσο και την ευρύτερη περιοχή. Ωστόσο, εάν η Τουρκία δεν επιδείξει πραγματική θέληση, απαλλαγμένη από πολιτικές που να δεσμεύουν την Κύπρο υπό την ηγεμονία της, δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί η επίλυση του προβλήματος…» Είπε όσα λέμε όλοι τόσα χρόνια: ότι η Τουρκία δέχεται λύση που θα της δίνει το δικαίωμα να ελέγχει στρατηγικά το νησί…

WWW.PHILENEWS.COM, WWW.MIGNATIOU.COM

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: