Γιατί πενταμερής ή πολυμερής και όχι τετραμερής, όπως προβλέπει το Σύνταγμα;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
O Δημήτρης Κουτσούμπας από τη Λευκωσία δεν έκρυψε τα λόγια του: Ο “επώδυνος συμβιβασμός” εξελίσσεται σε διχοτομική λύση, οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας διαιωνίζουν την κατοχή
Ο Πρόεδρος της Κύπρου είναι «καταδικασμένος» να τολμήσει να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις… Τώρα, όχι αύριο: Μπορεί και δεν θέλει; Ή θέλει και δεν μπορεί;
Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗ*
Είναι από χρόνια που «φίλοι» της Κύπρου έχουν δηλώσει ότι είναι δυνατή η διαμόρφωση του νομικού πλαισίου λύσης κατά τον τετραγωνισμό του κύκλου, οπότε γι’ αυτό ίσως ανέφερε ο κ. Άιντα την πενταμερή διάσκεψη με την εμπλοκή των εγγυητριών δυνάμεων. Βέβαια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απέφυγε να αναφερθεί σε πενταμερή και απλώς έκανε λόγο για «πολυμερή» διεθνή διάσκεψη.
Το ερώτημα όμως είναι γιατί αγνοήθηκε η συνταγματική πρόβλεψη (το δε Σύνταγμά μας είναι ο υπέρτατος και δεσμευτικός για όλους νόμος) ότι, οι συνθήκες εγγύησης της ανεξαρτησίας της εδαφικής ακεραιότητας ως και η συνθήκη στρατιωτικής συμμαχίας, συνήφθησαν μεταξύ (α) της Κυπριακής Δημοκρατίας και (β) των τριών εγγυητριών χωρών Αγγλία – Ελλάδα – Τουρκία. Άρα η αναφορά σε πενταμερή οδηγεί έμμεσα, πλην σαφώς, στην «πρόθεση» η Κυπριακή Δημοκρατία να αντικατασταθεί (ως «εκλιπούσα» κατά την Τουρκία) με τις δύο κοινότητες, που ισότιμα θα αποτελέσουν το τέταρτο και πέμπτο μέλος της πενταμερούς.
Είναι προφανώς απαράδεκτο να εισάγει εν ψυχρώ, δημόσια μάλιστα, ο εκπρόσωπος του Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ, την από χρόνια επιθυμία της Τουρκίας για πενταμερή. Όμως είναι πολύ πιο δραματικά απαράδεκτο το να εισάγει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας την ιδέα της πολυμερούς διεθνούς διάσκεψης, με την προσθήκη μάλιστα ότι αυτή θα οδηγήσει ή αφορά σε Διεθνή Σύμβαση. Τούτο γιατί οι διεθνείς συμβάσεις τυγχάνουν έγκρισης όχι με δημοψήφισμα, αλλά από τη Βουλή.
Όφειλε ο Πρόεδρος απλώς να απορρίψει ως μη επιτρεπτή κατά την έννοια της προσφοράς των καλών υπηρεσιών του ΟΗΕ, τη συγκεκριμένη δήλωση του κ. Άιντα, υπενθυμίζοντάς του τα όσα το Σύνταγμα προβλέπει. Αντί τούτου, επέλεξε να διατυπώσει ως έμμεση διαφωνία, την επίκληση «πολυμερούς διάσκεψης»!
Δεν νομίζω ότι οι δηλώσεις αυτές αποβλέπουν μόνο στην προετοιμασία της κοινής γνώμης για να αποδεχθεί την ισότιμη παρουσία στις συζητήσεις σ’ ό,τι αφορά στη διεθνή πλευρά της μορφής λύσης, του Τουρκοκύπριου ηγέτη. Είναι φαίνεται στοιχείο του όλου διαμορφούμενου πλαισίου συμφωνίας. Εάν όμως θα έχει τελικά τη μορφή διεθνούς συνθήκης, τότε δεν θα τεθεί προς έγκριση ενώπιον του λαού! Η δε χρονική τοποθέτηση της πολυμερούς έστω διάσκεψης στο τέλος των συνομιλιών (εάν αυτές καταλήξουν σε κάποιο αποτέλεσμα), επιβεβαιώνει ότι, παρά τις δυσκολίες, βρισκόμαστε σε προχωρημένο στάδιο διαπραγματεύσεων, με επίκεντρο της όποιας κινητικότητας, και πάλιν την τουρκική διαπραγματευτική στρατηγική. Στρατηγική η οποία απέδειξε διαχρονικά ότι κερδίζει όσα επιθυμεί. Τώρα δε αποσκοπεί σε επιτυχίες ταυτόχρονα σε Κύπρο και στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τακτική που η Τουρκία ακολουθεί για χρόνια με συνέπεια και η οποία δυστυχώς αποδείχθηκε στην πράξη, ότι συντελεί σε δικές μας υποχωρήσεις από την εθελότυφλη δική μας για 41 χρόνια στάση, περί την καλή θέληση της Τουρκίας. Τούτο ενώ η ίδια η Τουρκία, υπό την υψηλή προστασία των συμμάχων της, επιτυγχάνει πάντα τους στόχους της.
*Ο Ανδρέας Σ. Αγγελίδης είναι δικηγόρος.