Εθνικά Υπερήφανοι Ναι, Εθνικά Ανόητοι Όχι? *
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
By The Realist*
Οι δημοσκοπήσεις αναφέρουν ότι πάνω από το 80% των Ελλήνων αισθάνεται εθνικά υπερήφανο για τα τεκταινόμενα γύρω από την οικονομική κρίση και τους χειρισμούς της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές της χώρας το τελευταίο δίμηνο.
Αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί απορία σε κανέναν με δεδομένο ότι δεν θα ήταν δυνατό για μια κυβέρνηση να επιδεικνύει συχνά πυκνά, στον τρόπο που διαπραγματεύεται, δείγματα άγνοιας κινδύνου, εάν η ίδια η κοινωνία που την εξέλεξε δεν διακρίνονταν από την ίδια συμπεριφορά.
Ο έλληνας ψηφοφόρος δεν αποφάσισε στις τελευταίες εκλογές να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ διότι έγινε ξαφνικά αριστερός και εθνικιστής δεξιός. Πολύ απλά ψήφισε τα δυο κόμματα της σημερινής κυβέρνησης διότι κινούμενος από τη λογική του ωχ αδελφέ και του ζω μόνο για το σήμερα χωρίς να σκέφτομαι το αύριο, είχε θυμώσει από την πίεση που υφίσταται τα τελευταία χρόνια. Μια πίεση η οποία του χάλαγε την εικονική πραγματικότητα στην οποία ζούσε για δεκαετίες με δανεικά και προφανώς, όπως πίστευε, αγύριστα.
Δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από την εποχή που στο μυαλό της πλειοψηφίας των Ελλήνων για όλα τα δεινά και τις δυσκολίες, που οι ίδιοι προκαλούσαμε στη χώρα και τους εαυτούς μας, έφταιγαν οι κακοί Αμερικανοί και έδιναν και έπαιρναν τα σενάρια συνομωσίας που σε καθημερινή βάση εξυφαίνονταν εναντίον των κακόμοιρων Ελλήνων.
Τα τελευταία χρόνια οι Αμερικανοί απλά αντικαταστάθηκαν από την κακιά Τρόϊκα και τελευταία την κακιά Γερμανία. Πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έχουν κερδηθεί στο παρελθόν μιλώντας και κατακεραυνώνοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες; Γιατί να μην γίνονταν το ίδιο με το μισητό ΔΝΤ και τη Γερμανία;
Μόνο που όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας και στην απέναντι καρέκλα βρέθηκαν οι ηγεσίες των χωρών της Ευρώπης και του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον και όχι ο Έλληνας που πάντα του φταίνε οι άλλοι, δεν αρκούσαν τα συνθήματα και τα κούφια λόγια. Δυστυχώς έχει φτάσει η ώρα του ρεαλισμού.
Στην οικονομία το έργο έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό και ορατό σε όλους. Απλά το γνωστό ελληνικό “προτέρημα” να μην αποδεχόμαστε ότι κάναμε λάθος δεν επιτρέπει ακόμη να εκφραστεί αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας.
Η εβδομάδα στην οποία εισερχόμαστε όμως ανοίγει το παιχνίδι στον τομέα της γεωπολιτικής θέσης και της ασφάλειας της χώρας. Δυστυχώς, στον τομέα αυτό τα λάθη ενέχουν το κίνδυνο να προκληθούν ζημιές με κόστος πολύ βαρύτερο από αυτό της οικονομίας. Κόστος, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να επουλωθεί.
Ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μέσα στην εβδομάδα θα βρεθεί στη Μόσχα για επίσκεψη προσκεκλημένος του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Η επίσκεψη αυτή και η γύρω από αυτή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, έχει ενοχλήσει μια σειρά από σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και έχει προκαλέσει μια παρασκηνιακή, προς το παρόν, δυσφορία στην Ουάσινγκτον.
Το πώς θα κινηθεί και το τι θα δηλώσει ο Πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Μόσχα θα βρεθεί στο μικροσκόπιο των παραδοσιακών συμμάχων της Ελλάδας.
Και στον τομέα που αφορά τη θέση της χώρας στο γεωπολιτικό χάρτη δεν χωρούν δημιουργικές ασάφειες. Σήμερα δεν υπάρχει το σκληρό καθεστώς του Ψυχρού Πολέμου και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν βάσεις για να υπογράψουμε την παραμονή τους την ίδια ώρα που κατακεραυνώνουμε τις ΗΠΑ, όπως είχε γίνει στο παρελθόν και από ηγέτες πολύ διαφορετικού διαμετρήματος. Σήμερα, βρισκόμαστε σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον όπου όλα τα στοιχήματα είναι ανοικτά και το παιχνίδι εξαιρετικά περίπλοκο.
Ο Πούτιν είναι, όπως έχει αποδείξει, ένας πολύ δυνατός παίκτης που μπορεί να εκμεταλλευτεί προς το συμφέρον του αδύναμους παίκτες προσφέροντας από τίποτα μέχρι ψίχουλα.
Μια χώρα στην κατάσταση που η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, θα είναι εγκληματικό να παίξει το παιχνίδι της Μόσχας στο θέμα της Ουκρανίας.
Όσο για τις οικονομικές απολαβές δεν νομίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ξεχάσει την ψυχρολουσία της Κύπρου. Αλλά ακόμα και εάν έχει ξεχάσει ή θέλει να κάνει πως δεν θυμάται, καλό θα είναι να ενημερωθεί από έγκυρες αναλύσεις για το ποια είναι πραγματικά η οικονομική κατάσταση της Ρωσίας.
Τα επικοινωνιακά τερτίπια καλά είναι, αλλά προς Θεού όχι στον τομέα ασφάλειας και άμυνας. Ειδικά όταν δίπλα υπάρχει μια Τουρκία με βαθιά εσωτερική κρίση και έναν ηγέτη διανοητικά ασταθή και απρόβλεπτο.
Είναι πολύ πιο φρόνιμο να αποφευχθούν οι επικοινωνιακοί ακτιβισμοί και στη θέση τους να εφαρμοστεί μια εξωτερική πολιτική που θα επισημάνει στους πραγματικούς συμμάχους μας τη χρησιμότητα της Ελλάδας. Όπως επίσης, είναι χρήσιμο και απαραίτητο για τον Πρωθυπουργό να ξεπεράσει το συντομότερο δυνατό της αριστερές αγκυλώσεις του και να προωθήσει με γοργούς ρυθμούς την πολιτική της στενής συνεργασίας με το Ισραήλ σε όλα τα επίπεδα.
Ας βάλει στην άκρη τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και ας προωθήσει με γρήγορα βήματα τις πολύ καλές βάσεις που έχουν τεθεί με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Κύπρο, στο θέμα της ανακήρυξης της Ελληνικής ΑΟΖ.
Και το συντομότερο δυνατόν ας βρεθεί στην Ουάσινγκτον με ένα καλά προετοιμασμένο πρόγραμμα το οποίο δεν θα περιοριστεί στα επικοινωνιακά της συνάντησης με τον Μπαράκ Ομπάμα, ένα Πρόεδρο που βρίσκεται στο τέλος του, στο Λευκό Οίκο, αλλά σε επαφές με θεσμικούς παράγοντες του συστήματος στρατηγικής και ασφάλειας της υπερδύναμης. Όπως επίσης, και συναντήσεις με μια σειρά προσωπικότητες οι οποίες θα διαδραματίσουν κυρίαρχο ρόλο στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ. Ο (βαθύς γνώστης της Ουάσινγκτον) αθόρυβος και ικανότατος επικεφαλής της ΕΥΠ, μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική πηγή της οργάνωσης ενός επιτυχημένου ταξιδιού του Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η εβδομάδα που έρχεται είναι πραγματικά πολύ κρίσιμη για το μέλλον της χώρας. Ας ελπίσουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα αποδειχθεί αρκετά ευφυής για να κατανοήσει ότι η εθνική υπερηφάνια διαφέρει πάρα πολύ από την εθνική αμετροέπεια και ανοησία.
Οσονούπω Είδωμεν!
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραπάνω άρθρο, που έγραψε Ελληνας γνωστός πολιτικός επιστήμονας, φιλοξενείται στην ιστοσελίδα μας στο πλαίσιο της αρχής μας ότι η λογοκρισία ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ. Στην ιστοσελίδα μας αποκλείουμε ΜΟΝΟ κείμενα υπέρ της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, και βεβαίως τα υβριστικά. Είναι απόφασή μας και τη δηλώνουμε δημόσια. Με αυτό το δεδομένο, ότι ΔΕΝ λογοκρίνουμε κείμενα εφόσον γνωρίζουμε τους συγγραφείς, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι όσα φιλοξενούμε εκφράζουν την ιδεολογία ή τις θέσεις του ιδρυτή της ιστοσελίδας μας.