New York Times: Ο Πρόεδρος Ομπάμα και ο κόσμος…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εν μέσω της δριμείας και εντεινόμενης κριτικής που ασκείται στον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα – όχι μόνο από τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και από συμμάχους του στο Δημοκρατικό κόμμα – για τον τρόπο που η αμερικανική κυβέρνηση χειρίζεται τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής (τις εν εξελίξει κρίσεις σε Συρία και Ουκρανία, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή), οι New York Times φιλοξένησαν στο χθεσινό Κυριακάτικο φύλλο, ασυνήθιστα εκτενές κύριο άρθρο με τίτλο “President Obama and the World”, υποστηρικτικό μεν αλλά και με σοβαρές επιφυλάξεις για κάποιες πολιτικές του Αμερικανού Προέδρου, στο οποίο εκφράζεται η άποψη ότι συνολικά, οι επιδόσεις του κ. Ομπάμα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν είναι τόσο κακές όσο υποστηρίζουν οι επικριτές του, αλλά όμως δεν είναι και αρκετά καλές.
Η συντακτική ομάδα της εφημερίδας κάνει λόγο για το παράδοξο ότι ασκείται κριτική στον Πρόεδρο Ομπάμα για έλλειψη δυναμισμού στην άσκηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, τη στιγμή που αυτή ακριβώς την εξωτερική πολιτική θέλουν τόσο οι περισσότεροι Αμερικανοί όσο και οι σύμμαχοί τους ανά τον κόσμο. Απαριθμώντας προκλήσεις και ανοιχτά μέτωπα, η συντακτική ομάδα των ΝΥΤ, μεταξύ άλλων, σχολιάζει ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος:
– Υπερεκτίμησε αρχικά τις δυνατότητες που είχε να μεταμορφώσει έναν ολοένα και πιο χαοτικό και «πολυπολικό» κόσμο
– Ορθώς απέφυγε την άμεση στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία και τάχθηκε υπέρ της διπλωματικής λύσης στο θέμα των χημικών όπλων της χώρας
– Ανταποκρίθηκε στις δεσμεύσεις του για τερματισμό του πολέμου στο Ιράκ και απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, χωρίς αυτό να τον κάνει ειρηνιστή, δεδομένου ότι συμφώνησε στη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, έδωσε το πράσινο φως για τη δολοφονία του BinLadenκαθώς και για τις ‘σκιώδεις’ στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Πακιστάν, την Υεμένη και τη Σομαλία
– Ορθώς επιδίωξε, αρχικά, μια καλύτερη σχέση με τη Ρωσία και δεν αντέδρασε βιαστικά στην εισβολή του κ. Putin στην Κριμαία και την αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας, δίνοντας στον κ. Putin μια διπλωματική διέξοδο απαγκίστρωσης. Όταν όμως ο Vladimir Putin την αγνόησε, επέβαλε μέτρα κατά Ρώσων και Ουκρανών που εμπλέκονται στις αναταραχές στην περιοχή.
– Πέτυχε να εξασφαλίσει ‘πολλά υποσχόμενη’ ενδιάμεση συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης
– Με το πρόσφατο ταξίδι του στην Ασία, έδωσε νέα πνοή στη δέσμευσή του για μεγαλύτερη ενασχόληση με την οικονομικά δυναμική αυτή περιοχή του κόσμου
– Εδειξε σοβαρή και αξιέπαινη δέσμευση στη διαδικασία ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης
– Στην περίπτωση της Αιγύπτου, βρέθηκε να υπερασπίζεται και να συνεχίζει να χρηματοδοτεί μια καταπιεστική στρατιωτική κυβέρνηση στο Κάιρο, παράδειγμα που αποδεικνύει καλύτερα από κάθε άλλη περίπτωση «τα όρια της Αμερικανικής επιρροής σε χώρες που βρίσκονται σε αναταραχή».
http://www.nytimes.com/2014/05/04/opinion/sunday/president-obama-and-the-world.html
Photo via @whpresscorps