Ελλαδα
#Tags:
ΧριστόςΚαθαρά ΔευτέραΗ «πόρνη της ψυχής», τα προσωπεία και η κάθαρση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Οι ιερόδουλες μ’ αφήνουν αδιάφορη. Ενίοτε της λυπάμαι. Όπως για παράδειγμα, την κυρία Νίτσα, μια πρώην ιερόδουλη, που συνάντησα κάποτε, σε ένα παλιό ρεπορτάζ. «Ερωτεύτηκα. Έκανα έρωτα με ένα αγόρι και η μάνα μου με έβγαλε στο κλαρί. Τώρα που έχασες την παρθενία σου, μου είπε, να το κάνεις επάγγελμα. Απ’ αυτό θα ζεις. Μας ρεζίλεψες. Δε θυμάμαι, με πόσους κοιμήθηκα. Πολλά λεφτά. Πολλοί άντρες. Αγάπη και στοργή δε γνώρισα ποτέ. Δεν ξέρω τι θα πει έρωτας, φιλί, αγκαλιά, να σου σφίξει αυτός που αγαπάς το χέρι. Εγώ δεν ήμουν τίποτα άλλο παρά μια μηχανή. Σεξ και λεφτά»…
Την πορνεία, όμως και κυρίως την εκπόρνευση τη συναισθηματική τη σιχαίνομαι. Επάγγελμα, το αρχαιότερο. Η πολιτική το δεύτερο, γι’ αυτό, άλλωστε μοιάζει τόσο πολύ στο πρώτο. Οι πόρνες μου προκαλούν τουλάχιστον ξερατό.
Υποβιβάζουν και υποτιμούν το γυναικείο φύλο. Ξεπουλούν σώμα και ψυχή. Εκμεταλλεύονται «ματωμένες» ή ευαίσθητες ψυχές, για 30 ακόμα αργύρια. Κακοποίηση και βιασμός. Και κοίτα να δεις που τους προσβάλει η λέξη και όχι η πράξη, ή οι πράξεις. Αλήθεια, γιατί πραγματικά σε ενοχλεί; Η γυναίκα είναι κάτι το ιερό. Δεν το ξέρες; Είναι αυτή που γέννησε το Χριστό, είναι αυτή που δίνει το έναυσμα στη ζωή να συνεχίζεται. Είναι η μάνα του παιδιού. Που με ένα αθώο χαμόγελο, ξεπλένει την κάθε αμαρτία. Αλλά πως μπορείς, εσύ να τα καταλάβεις όλα αυτά. Το μόνο που σε νοιάζει, είναι πώς να στοιβάζεις, το λογαριασμό σου!!! Πως θα είναι η εικόνα σου, η τσάντα που θα κρατάς!!! Με όποιο κόστος!!! Ναι, τα δύο κοριτσάκια στη Ρώμη, είδαν και εσένα. Δύο συνομήλικες, εκδίδονταν για να αγοράζουν επώνυμες τσάντες και αξεσουάρ. «Αποφασίσαμε να γίνουμε πόρνες για να αγοράζουμε ρούχα», ομολόγησαν στην κοινωνική λειτουργό. «Θέλαμε να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητες, αν και τίποτα και ποτέ, δε μας έλειψε από τους γονείς μας…» Εσύ φυσικά κάνεις χειρότερα!!! Δεν εκπορνεύεσαι απλά. Ξέχασαν όμως να σου πουν πως «η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας αλλά της χυδαιότητας».
Από την άλλη, ήρθε και το καρναβάλι. Η επίσημη γιορτή της υποκρισίας. Μόνο που το πραγματικό καρναβάλι αρχίζει όταν πέσουν οι μάσκες. Η πλήρης απογύμνωση. Και εκεί τρέχεις να κρυφτείς, όπως ο βρυκόλακας στο φως. Αλλά τι νόμισες; Ένας βρυκόλακας, είσαι και εσύ που ρουφάς το αίμα και την ενέργεια των ανθρώπων. Αγαπάς το σκοτάδι και ζεις μέσα σ’ αυτό. Κρύβεσαι να μη σε δουν οι άλλοι. Μόνο που οι άλλοι σε ξέρουν, και η αλήθεια είναι πως εσύ απλά φοβάσαι να αντικρίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Όσο κι αν καμουφλάρεσαι πίσω από την αμφίεση του καρναβαλιού. Η μάσκα σου χαρίζει ανωνυμία, σε απελευθερώνει από τις φυσικές σου αναστολές. Σκέψου καλά, σε τι θα «μεταμφιεστείς». Μήπως αυτό που είσαι ή αυτό που θα θελες να είσαι; Τι; Δε θα ντυθείς; Διστάζεις μήπως να αποκαλύψεις τις εσωτερικές σου επιθυμίες;
Ακολουθεί, η «Καθαρά Δευτέρα», η έξοδος του Αδάμ και της Εύας από τον παράδεισο, λόγω της ανυπακοής τους. Χάνοντας απλόχερα ότι τους χαρίστηκε. Ακόμα και τη σχέση τους με το Θεό. Οι πόρτες του παραδείσου, έκλεισαν μια για πάντα, γι’ αυτούς. Όπως ακριβώς έκλεισαν και για μας σήμερα. Έτσι απλά, γυρίσαμε την πλάτη και τρέξαμε μακριά. Αναζητώντας τον χαμένο «θησαυρό»… Τώρα του φωνάζουμε, να μας σώσει από τις αρρώστιες, τους πολέμους, τη φτώχεια, την πείνα, την εξαθλίωση, το ψέμα, τη βρωμιά, μα πώς να ακούσει;;; «Χτυπάμε», τις πόρτες μα πάλι τίποτα. Απευθυνόμαστε άραγε στις σωστές;
Με το να νηστέψουμε, από το κρέας, και να διαπράττουμε αδικήματα, οι πύλες δεν πρόκειται να ανοίξουν και ο «χαρταετός» δε θα πετάξει. Σε κανένα ευαγγέλιο στον κόσμο δε γράφει, «μην τρώτε». Αντιθέτως!!! Τόσο οι μαθητές, όσο και ο Ίδιος ο Χριστός, αμέσως μετά τον Μυστικό Δείπνο, έλαβαν Θεία Κοινωνία (πλην του Ιούδα, ο Ιούδας απλά δείπνησε). Δεν υπάρχουν πληροφορίες, ακριβείς, για το φαγητό εκτός από το ψωμί και το κρασί. Σε πίνακες, ωστόσο ανά τους αιώνες, έχουν εμφανιστεί κι άλλες τροφές, όπως ψάρι, χέλι, αρνί, ακόμα και χοιρινό που υποστηρίζεται ότι έφαγαν οι μαθητές). Μάλιστα, μέσα από τα ευαγγέλια του Αποστόλου Λουκά, φαίνεται ξεκάθαρα, ότι ο Κύριος, δεν υπήρξε ποτέ σχολαστικός με το φαγητό. «Και του έδωσαν ένα κομμάτι ψητό ψάρι και ένα κομμάτι κερήθρα. Και τα πήρε και τα έφαγε μπροστά τους». (Κατά Λουκά 24:42) «Όποτε επισκέπτεστε μια πόλη και σας φιλοξενούν, να φάτε ότι σας προσφέρουν» (Κατά Λουκά 10:08)
Ο «χαρταετός» πετάει μόνο με το κάψιμο του Ιούδα, όχι με τη στέρηση της φυσικής τροφής. Παρά μόνο, με την απαλλαγή του κακού μας εαυτού και της αδικίας. Μόνο όταν τολμήσουμε και κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας. Μόνο όταν αντιμετωπίσουμε και καταπατήσουμε τα πάθη μας και από τα λάθη μας. Μόνο τότε.
Άλλωστε, πίσω από το «πέταγμα του χαρταετού», δεν κρύβεται τίποτα άλλο, παρά η πνευματική και η εξελικτική μας πορεία. Οι παλινδρομήσεις, οι οπισθοχωρήσεις, οι κρίσεις, οι στασιμότητες, οι νίκες, οι ήττες, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες. Όταν ο «άνεμος», είναι με το μέρος σου και ο αετός είναι καλοζυγισμένος, τότε το πέταγμα είναι εύκολο. Τι γίνεται όμως, όταν ο «άνεμος» δεν είναι και τόσο ευνοϊκός; Και ο «σπάγκος», η σωφροσύνη δηλαδή, μπερδεύεται στ’ αγκάθια. Οφείλεις να αποδείξεις, ότι οι καλύτεροι καπετάνιοι εκπαιδεύονται στις πιο φουρτουνιασμένες θάλασσες. Εκεί χρειάζεται επιμονή. Ιδρώνεις, φωνάζεις, μαλώνεις, ζηλεύεις τους άλλους που πάνε ψηλότερα. Με το θυμό και τη ζήλεια όμως θα «πετάξεις»; Για σκέψου λίγο. Με αυτά τα συναισθήματα θα περπατήσεις στην κορυφή; Έτσι θα ανοίξεις την «πόρτα»; Έτσι θα σε Ακούσει;
Ψηλά θα ανέβεις, τη βεβαιότητα και την ευχαρίστηση, της πρώτης νίκης θα τη νιώσεις. Καμιά φορά όμως τα πράγματα «γέρνουν» και εκεί τα συναισθήματα εναλλάσσονται. Μόνο που καμιά φορά, η πορεία του πετάγματος, δεν εξαρτάται μόνο από τον άνεμο, τη θέληση, τη δύναμη ή την τεχνική μας, αλλά και από τα «υλικά», της «κατασκευής» μας!!!
Εάν και εφόσον, ο «χαρταετός» καταφέρει και κρατηθεί μόνος του στον ουρανό, οφείλουμε να κρατάμε την άκρη του σπάγκου με ταπείνωση και ευλάβεια, στη γη γιατί τότε είναι που κινδυνεύουμε να συντριβούμε… Ακριβώς εκεί. Γιατί όσο πιο ψηλά πετάς, τόσο πιο εύκολα, αλλά επώδυνα θα γκρεμιστείς. Μη ξεχνάς, πως «η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, (η έπαρση δηλαδή) αυτή μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση..»
Καλή κι αληθινή Ανάσταση!!!