Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Όταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται στον χώρο των Ηνωμένων Εθνών, είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ο βασικός λόγος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ότι ηγείται ενός κράτους, μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε., δεν είναι ο ηγέτης μίας κοινότητας, όπως προσπαθούν να τον υποβιβάσουν οι ξένοι διαπραγματευτές και μεσολαβητές. Ένας εξ αυτών, ο Νορβηγός Άιντα, γνωστός Ατλαντιστής, έχει «συλληφθεί» επανειλημμένα από διπλωμάτες φιλικούς προς την Κύπρο και την Ελλάδα, να εκφράζει με ακρίβεια τις τουρκικές θέσεις, σε τέτοιο βαθμό, που ένας εκ των συνομιλητών του εκνευρίστηκε και τον επανέφερε με φωνές στην τάξη.

Ο κ. Αναστασιάδης απόλαυσε, για μία ακόμη φορά, τα προνόμια που του προσφέρει η αντιπροσώπευση ενός κράτους, και είχε σημαντικές συναντήσεις με τον αντιπρόεδρο Τζόζεφ Μπάιντεν, και με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Μερικοί θα αντιτείνουν ότι είναι ταυτόχρονα και ο ηγέτης μίας χώρας «μοιρασμένης στα δύο» λόγω της βάναυσης τουρκικής κατοχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχθεί τους εκβιασμούς της Άγκυρας και να συναινέσει σε λύση που θα εξυπηρετεί τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της.

Αποφεύγω πάντα να εισέρχομαι σε θέματα εσωτερικής πολιτικής και ειδικά να ασχολούμαι με τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Άλλωστε, αυτό το σκηνικό είναι σικέ, για να κρατάνε οι κομματάρχες, ειδικά οι ηγέτες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, τους οπαδούς-αρνιά στο κομματικό μαντρί. Θα πρέπει να διδάσκεται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, αυτή η ερμαφρόδιτη συνύπαρξη των δεξιών του ΔΗΣΥ με τους ροζ κομμουνιστές του ΑΚΕΛ, οι οποίοι βρίζονται συνεννοημένα και σε επίπεδο ηγεσίας παρακαλώ, ειδικά κάθε Ιούλιο, για να διατηρείται στις κομματικές βάσεις η έχθρα των «πραξικοπηματιών» του ΔΗΣΥ με τους «αντιστασιακούς» του ΑΚΕΛ. Βεβαίως, ουδείς δικαιούται να ξεχάσει πως αν δεν υπήρχε η ΕΔΕΚ του Βάσου Λυσσαρίδη, η αντίσταση στο πραξικόπημα θα ήταν ανύπαρκτη.

Δεν ασχολούμαι, λοιπόν, με την κομματική αντιπαράθεση, απλώς επισημαίνω τα παράξενα της κυπριακής πολιτικής σκηνής. Όμως, στο θέμα των ευθυνών της Τουρκίας, ιδιαίτερα ότι αφορά τα εμπόδια που θέτει στις διαπραγματεύσεις, η αντιπολίτευση έχει δίκιο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε να είναι σκληρός όπως το ατσάλι. Και έπρεπε να εξηγήσει ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ με ισχυρό τρόπο, ότι ναι μεν αγωνίζεται να καταλήξει θετικά η διαπραγμάτευση, αλλά βρίσκει εμπόδιο, σε ό,τι προσπαθεί να πράξει, την Τουρκία. Αυτό δεν το τόνισε με πειστικό τρόπο, και δέχομαι ότι δεν επιθυμεί να χαλάσει το «καλό κλίμα», που υποτίθεται ότι δημιούργησε η εμφάνιση (από το πουθενά) του Μουσταφά Ακιντζί, στο πολιτικό σκηνικό των κατεχομένων, και μετά από μακρόχρονη απουσία. Ο κ. Αναστασιάδης άφησε να εννοηθεί στους Αμερικανούς ότι οι διαπραγματεύσεις πάνε καλά και ζήτησε τη βοήθειά τους. Ας ελπίσουμε ότι οι αμερικανικές πιέσεις θα στραφούν στην Άγκυρα και όχι στη Λευκωσία.

Οι ευθύνες για την κατοχή στην Κύπρο δεν γίνεται να κατανέμονται «στα ίσα», όπως προσπαθούν να αποδείξουν οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων του νησιού, ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και ο κ. Αντρος Κυπριανού. Δεν έγιναν τα πράγματα, όπως τα φαντάζονται, και αν τολμήσουν να βάλουν τα 55 ταραγμένα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζυγαριά θα εκπλαγούν. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι το πραξικόπημα, η εισβολή και η κατοχή ήταν αποτέλεσμα σχεδίου για να καλύπτεται και να ελέγχεται η Κύπρος από τη νατοϊκή ομπρέλα. Αυτό αποδεικνύουν όλες οι έρευνές μας, εκτός βεβαίως των πληρωμένων, που προσπαθούν εναγωνίως να δείξουν ότι για όλα φταίμε εμείς. Η τραγωδία, λοιπόν, που βιώνουν μέχρι σήμερα οι Ελληνοκύπριοι, δεν οφείλεται σε δική τους υπαιτιότητα.

Δεν ισχύει αυτό που αναφέρει στην ανακοίνωση του ο κ. Νεοφύτου, ότι «τα τραγικά λάθη μερίδας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων έδωσαν την αφορμή στην Τουρκία να εφαρμόσει τα διχοτομικά της σχέδια μέσα από την παράνομη εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή της μισής μας πατρίδας». «Διερωτόμαστε», αναφέρει ο υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού του ΔΗΣΥ κ. Χαράλαμπος Σταυρίδης, «γιατί η αναφορά αυτή να προκαλεί σήμερα αντιδράσεις». Προκαλεί αντιδράσεις αγαπητέ διότι άλλη είναι η αλήθεια. Και απορρίπτεται η προσπάθεια αλλαγής της ιστορίας του τόπου. Ο σχεδιασμός αποδεικνύεται και οι ξένοι που τα σχεδίασαν πόνταραν στους παρανοϊκούς που συμμετείχαν στον εμφύλιο.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μπορεί «να επιθυμεί να αναδείξει διεθνώς το όραμα και τα πολλαπλά οφέλη από την επίτευξη μιας αμοιβαίας αποδεκτής λύσης η οποία θα τερματίζει τη διαίρεση, θα διασφαλίζει την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον σεβασμό του κοινοτικού κεκτημένου και την εφαρμογή όλων των βασικών ελευθεριών»…

Ο Πρόεδρος μπορεί να αναζητεί «μία Ομόσπονδη Κύπρο χωρίς εγγυητές, η οποία θα αποτελεί την μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας»…

Αλλά ο Αχμέτ Νταβούτογλου και ο Ταγίπ Ερντογάν θα έχουν τον τελευταίο λόγο. Και τους ενδιαφέρουν μόνο τα στρατηγικά τους συμφέροντα και ο έλεγχος της Κύπρου. Αυτό δεν έχει κανένα δικαίωμα, κανένας ηγέτης της Κύπρου, να το δεχθεί…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η ομάδα των συνεργατών του Προέδρου Αναστασιάδη, από τον Νίκο Χριστοδουλίδη και τον Κωνσταντίνο Πετρίδη, τον Παντελή Παντελίδη και όλους τους υπόλοιπους διπλωμάτες, εργάστηκαν σκληρά για την εθνική υπόθεση της Κύπρου. Συνειδητοποίησαν βεβαίως τη διαφορά του να αντιπροσωπεύεις την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από το να είσαι ο γυρολόγος του ψευδοκράτους ή ενός συνιστώντος κρατιδίου. Ελπίζω ότι η σκέψη αυτή θα τους «βασανίσει» και οι συμβουλές τους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι ανάλογες. Πάντως, έκαναν εξαιρετική δουλειά σε όλους τους τομείς, τον διπλωματικό και τον ενημερωτικό, και επίσης, πρέπει να καταγραφεί ότι η απόδοση του Γραφείου Τύπου, υπό την κ. Μαρία Ζουπανιώτη, όπως πάντα, ήταν πολύ υψηλού επιπέδου…

www.philenews.com, www.mignatiou.com

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: