παιδογκολογικό
Για σένα Άρτεμις Φουρλά… Για σένα που έφυγες νωρίς… Για σένα που έφυγες γενναία…
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Eίναι και κάποιοι άνθρωποι που έχουν περάσει, τις δύο λευκές πόρτες του παιδογκολογικού και είδαν τη ζωήτους, να ανατρέπεται και να μη συνεχίζεται… Με την πρώτη κιόλας, υποψία ότι το παιδί μου/σου/του, μπορεί να νοσεί από παιδικό καρκίνο, σου κόβονται ήδη τα πόδια…
«Όλοι οι άνθρωποι, που ζήσαμε το παιδογκολογικό, είμαστε μια γροθιά», λέει ο Λουκάς Φουρλάς…
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Είναι κι αυτές οι προσωπικές αναμετρήσεις. Αυτές οι στιγμές που έρχεσαι
«Θα κολυμπάω κάθε χρόνο, ενάντια στα κύματα, ενάντια στον παιδικό καρκίνο», λέει ο Λουκάς Φουρλάς
Της Έλλης Αυξεντίου Είναι κάποιοι άνθρωποι, που γεννήθηκαν τεράστιοι. Γονάτισαν μπροστά στο Θεό και λύγισαν ακόμα και το ατσάλι. Αυτά τα άλυτα, τα μπερδεμένα που ουρλιάζουν, «μέσα μας» στα σκοτάδια, κατάφεραν και τα «δάμασαν». Τα χάιδεψαν και τα αγάπησαν.