Για σένα Άρτεμις Φουρλά… Για σένα που έφυγες νωρίς… Για σένα που έφυγες γενναία…

Όταν ένα παιδί πεθαίνει, ο κόσμος χάνεται κάτω από τα πόδια μας. Φωτογραφία από βίντεο από το TVONE




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Eίναι και κάποιοι άνθρωποι που έχουν περάσει, τις δύο λευκές πόρτες του παιδογκολογικού και είδαν τη ζωήτους, να ανατρέπεται και να μη συνεχίζεται… Με την πρώτη κιόλας, υποψία ότι το παιδί μου/σου/του, μπορεί να νοσεί από παιδικό καρκίνο, σου κόβονται ήδη τα πόδια…

  • Δεν αντέχεις να ακούσεις. Τρομάζεις. Μόνο που είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που γονάτισαν απέναντι στο Θεό, και λύγισαν ακόμα και το ατσάλι από τα ουρλιαχτά τους… Ζήτησαν το έλεος Του, όταν ο γιατρός ανακοίνωσε «Λυπάμαι το παιδί σας, έχει καρκίνο»… Κι αναρωτιέμαι, μπορείς έστω για πέντε λεπτά, ναδιανοηθείς να βλέπεις το παιδί σου , να παλεύει μέσα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου; Κι αντί να του μαθαίνεις, τον ήλιο, τη θάλασσα, τα αστέρια, τα παιγνίδια, του παγωτού τις γεύσεις, να του λες παραμύθια, με δράκους και πρίγκιπες, πριγκίπισσες και να του μαθαίνεις μέσα από αυτά, λέξεις όπως χικ – μαν,  χειρουργείο, παρακέντηση, μυελός, χημειοθεραπεία…

Να το βλέπεις να φουσκώνει σα μπαλόνι, να χάνει τα μαλλάκια του και να χαϊδεύει το φαλακρό κεφάλι του, να σε ρωτάει, γιατί μαμά; Γιατί μπαμπά; Κι εσύ να μην έχεις, τι να του απαντήσεις; Να πηγαίνεις στο σπίτι, να ψάχνεις μια αγκαλιά για να χωθείς, να κλάψεις, σε σημείο του να ξεριζώσεις τα σωθικά σου, από τον πόνο και το ουρλιαχτό και να σε περιμένει το άλλο σου παιδί, αν είσαι τυχερός και να έχεις μόνο ένα, και να σε ρωτάει, τι είναι παιδογκολογικό; Γιατί είστε εκεί; Γιατί είστε όλοι εκεί και εγώ εδώ; Η αδελφή/ος μου, τι έχει; Πότε θα έρθει στο σπίτι; Πότε Θα πάμε να παίξουμε; 

Οι γιατροί να σου μιλάνε για θεραπείες, ατελείωτου κόστους που να βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης. Κι αν είσαι τυχερός, η θεραπεία, ίσως και να βρίσκεται και σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, που να καλύπτονται τα έξοδα θεραπείας, όχι όμως τα έξοδα διαμονής, και δεν ξέρεις για πόσο, ούτε το πότε… και το σημαντικότερο ούτε ξέρεις αν θα γυρίσεις πίσω μόνο σου ή με το παιδί σου; 

  • Να σου παίρνουν το παιδί σου για άλλο ένα χειρουργείο. Γι’ αυτούς ρουτίνα, για σένα άλλος ένας θάνατος. Να σου σκίζουν τις σάρκες σου, χωρίς τελειωμό. Να είναι για σένα η πιο σφιχτή «γροθιά», η πιο μεγάλη αγκαλιά, άνθρωποι που γνώρισες μόλις «χθες», όμως για σένα είναι πια η οικογένεια σου. Καίγεστε από τα ίδια δάκρυα. Βιώνετε  ή βιώσατε τον ίδιο πόνο. Μόνο που κανείς δεν έχει δικαίωμα να λυγίσει, ένας να σπάσει ένας, θα γκρεμιστεί όλη η αλυσίδα, και δεν μπορείς. Όχι για σένα. Στα ανάθεμα ο εαυτός σου. Για το παιδί σου φίλε. Γι αυτά τα δυο ηρωικά μάτια, που δε σταματάνε να πολεμάνε λεπτό. 

«Το μόνο πράγμα, που μένει είναι η αγάπη…», λέει ο Φουρλάς: Δεν λύγισε μπροστά στην τραγωδία

Και περιμένεις, να φιλοτιμηθεί κάποιος να βρει πέντε λεπτά, κάποιος από το χρόνο του, να δώσει λίγο σάλιο σε μια μπατονέταμήπως και βρεθεί ένα συμβατός και δώσει λίγο σάλιο και λίγη ζωή στο παιδί σου, να του δώσει έστω την ευκαιρία να ενταχθεί σε αυτό το 85%, του ιάσιμου… Και τελικά βλέπεις ανθρώπους  τους θεωρούσες «υπό», γιατί έμοιαζαν διαφορετικοί στα μάτια σου, να φιλοτιμούνται και να στέκονται πρώτοι για να δώσουν λίγο σάλιο, άνθρωποι, άλλου χρώματος, εθνικότητας, θρησκείας κι ότι τελοσπάντων μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό και όχι ίδιο… Μόνο που κανείς φίλε, δεν είναι διαφορετικός. Οι ασθένειες δε κάνουν διακρίσεις, ιδιαίτερα, ο καρκίνος έρχεται και σου υπενθυμίζει, πως πάνω από όλα είσαι άνθρωπος… 

  • ΥστερόγραφοΓια σένα Άρτεμις Φουρλά, που έφυγες νωρίς… στις 19 Αυγούστου.. για σένα που έφυγες γενναία.. που γενναία πάλεψαν μαζί σου και οι γονείς σου Λουκάς Φουρλά και Ηλέκτρα Φωτιάδου… το ίδιο όμως και ο αδελφος σου Ιάσoνας , που είμαι βεβαία πως σε συμπεριλαμβάνει στις ζωγραφιές του…

Ο μπαμπάς σου, δεν έφυγε τυχαία για τις Βρυξέλλες, το ξέρεις όπως το ξέρουμε κι μείς… Και στις 21 Δεκεμβρίου, θα κολυμπήσει για άλλη μια χρονιά, στα παγωμένα νερά και ενάντια στο παιδικό καρκίνο… 

«Η πρωτοβουλία του Λουκά Φουρλά, όπως είθισται να λέγεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια δική μου, μαζί με κάποιους άλλους δικούς μου ανθρώπους, φίλους μου, να μαζέψουμε όσο περισσότερα λεφτά μπορούμε και να τα δώσουμε στις οικογένειες του παιδογκολικού και στα παιδιά”, είχε εξομολογηθεί στο παρελθόν ο ευρωβουλευτής Λουκάς Φουρλάς στην ιστοσελίδα μας Hellas Journal.

Και σημείωσε:

“Αυτό και μόνο και τίποτα άλλο. Επιμένω, γίνομαι φορτικός, πολλοί έρανοι γίνονται στην Κύπρο και προσοχή δε μηδενίζω το έργο κανενός, ο κόσμος χάθηκε  μέσα σε τόσα πολλά πράγματα, γιατί κάπου αυτό που δίνει,  δε ξέρει κατά πόσο που πηγαίνει. Αυτό που δίνει, πάει εκεί που πρέπει. Κι αυτό αδικεί πολλές οργανώσεις. Εμάς, ο κόσμος μας εμπιστεύτηκε, γιατί είμαστε στο παιδογκολογικό, γνωρίζουμε τις ανάγκες, τους γονείς κι αυτό που κάνουμε είναι,  το ένα  ευρώ που παίρνουμε για παράδειγμα, είναι να το «αφήνουμε» στην τσέπη των γονιών.

  • Το πετύχαμε μέχρι στιγμής, με βάσει αν θέλεις με τη συμφωνία που κάναμε με το ίδρυμα «Ελπίδα»,  για να φιλοξενήσει το λογαριασμό μας, έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια, λογιστικός έλεγχος ή οποιοσδήποτε άλλος έλεγχος. Το ξεκαθαρίζω, ότι προσωπικά ως Λουκάς Φουρλάς, δε δέχομαι λεφτά από κανέναν, διότι θέλω να είμαι καθαρός, μπορεί κάποιος να πει, έδωσα στον Λουκά το χ ποσό και δεν ξέρω, τι τα έκανε, αρνούμαι να δεχτώ λεφτά στα χέρια μου, αρνούμαι να δεχτώ επιταγές, όλα είναι στο λογαριασμό του «Ελπίδα», τα οποία διαχειριζόμαστε εμείς, όπου γνωρίζουμε τις ανάγκες των γονέων.

Έχω να σου πω, ότι μέχρι στιγμής, έχουν δοθεί πάρα πολλές χιλιάδες ευρώ στους γονείς, εκεί που πάει να τελειώσει το ταμείο μας, γίνεται κάτι σα θαύμα και ξαναγεμίζει… Και η μεγάλη, αιχμή του δόρατος αν θέλεις είναι το «κολυμπώ με τους ΟΥΚ», όπου πλέον έχει καθιστή ως θεσμός και θα το επαναλάβουμε και φέτος, στις  21 Δεκεμβρίου 2019» είχε τονίσει ο Λουκάς Φουρλάς στην ιστοσελίδα μας..

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. 

Παναγία ή Παναγιά: Σε όποιο σημείο και να βάλεις τον τόνο, η Μητέρα του Χριστού σ´ ακούει…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: