Όταν ένα παιδί πεθαίνει, ο κόσμος χάνεται κάτω από τα πόδια μας. Φωτογραφία από βίντεο από το TVONE
Eίναι και κάποιοι άνθρωποι που έχουν περάσει, τις δύο λευκές πόρτες του παιδογκολογικού και είδαν τη ζωήτους, να ανατρέπεται και να μη συνεχίζεται… Με την πρώτη κιόλας, υποψία ότι το παιδί μου/σου/του, μπορεί να νοσεί από παιδικό καρκίνο, σου κόβονται ήδη τα πόδια…
Να το βλέπεις να φουσκώνει σα μπαλόνι, να χάνει τα μαλλάκια του και να χαϊδεύει το φαλακρό κεφάλι του, να σε ρωτάει, γιατί μαμά; Γιατί μπαμπά; Κι εσύ να μην έχεις, τι να του απαντήσεις; Να πηγαίνεις στο σπίτι, να ψάχνεις μια αγκαλιά για να χωθείς, να κλάψεις, σε σημείο του να ξεριζώσεις τα σωθικά σου, από τον πόνο και το ουρλιαχτό και να σε περιμένει το άλλο σου παιδί, αν είσαι τυχερός και να έχεις μόνο ένα, και να σε ρωτάει, τι είναι παιδογκολογικό; Γιατί είστε εκεί; Γιατί είστε όλοι εκεί και εγώ εδώ; Η αδελφή/ος μου, τι έχει; Πότε θα έρθει στο σπίτι; Πότε Θα πάμε να παίξουμε;
Οι γιατροί να σου μιλάνε για θεραπείες, ατελείωτου κόστους που να βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης. Κι αν είσαι τυχερός, η θεραπεία, ίσως και να βρίσκεται και σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, που να καλύπτονται τα έξοδα θεραπείας, όχι όμως τα έξοδα διαμονής, και δεν ξέρεις για πόσο, ούτε το πότε… και το σημαντικότερο ούτε ξέρεις αν θα γυρίσεις πίσω μόνο σου ή με το παιδί σου;
«Το μόνο πράγμα, που μένει είναι η αγάπη…», λέει ο Φουρλάς: Δεν λύγισε μπροστά στην τραγωδία
Και περιμένεις, να φιλοτιμηθεί κάποιος να βρει πέντε λεπτά, κάποιος από το χρόνο του, να δώσει λίγο σάλιο σε μια μπατονέτα, μήπως και βρεθεί ένα συμβατός και δώσει λίγο σάλιο και λίγη ζωή στο παιδί σου, να του δώσει έστω την ευκαιρία να ενταχθεί σε αυτό το 85%, του ιάσιμου… Και τελικά βλέπεις ανθρώπους τους θεωρούσες «υπό», γιατί έμοιαζαν διαφορετικοί στα μάτια σου, να φιλοτιμούνται και να στέκονται πρώτοι για να δώσουν λίγο σάλιο, άνθρωποι, άλλου χρώματος, εθνικότητας, θρησκείας κι ότι τελοσπάντων μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό και όχι ίδιο… Μόνο που κανείς φίλε, δεν είναι διαφορετικός. Οι ασθένειες δε κάνουν διακρίσεις, ιδιαίτερα, ο καρκίνος έρχεται και σου υπενθυμίζει, πως πάνω από όλα είσαι άνθρωπος…
Ο μπαμπάς σου, δεν έφυγε τυχαία για τις Βρυξέλλες, το ξέρεις όπως το ξέρουμε κι μείς… Και στις 21 Δεκεμβρίου, θα κολυμπήσει για άλλη μια χρονιά, στα παγωμένα νερά και ενάντια στο παιδικό καρκίνο…
«Η πρωτοβουλία του Λουκά Φουρλά, όπως είθισται να λέγεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια δική μου, μαζί με κάποιους άλλους δικούς μου ανθρώπους, φίλους μου, να μαζέψουμε όσο περισσότερα λεφτά μπορούμε και να τα δώσουμε στις οικογένειες του παιδογκολικού και στα παιδιά”, είχε εξομολογηθεί στο παρελθόν ο ευρωβουλευτής Λουκάς Φουρλάς στην ιστοσελίδα μας Hellas Journal.
Και σημείωσε:
“Αυτό και μόνο και τίποτα άλλο. Επιμένω, γίνομαι φορτικός, πολλοί έρανοι γίνονται στην Κύπρο και προσοχή δε μηδενίζω το έργο κανενός, ο κόσμος χάθηκε μέσα σε τόσα πολλά πράγματα, γιατί κάπου αυτό που δίνει, δε ξέρει κατά πόσο που πηγαίνει. Αυτό που δίνει, πάει εκεί που πρέπει. Κι αυτό αδικεί πολλές οργανώσεις. Εμάς, ο κόσμος μας εμπιστεύτηκε, γιατί είμαστε στο παιδογκολογικό, γνωρίζουμε τις ανάγκες, τους γονείς κι αυτό που κάνουμε είναι, το ένα ευρώ που παίρνουμε για παράδειγμα, είναι να το «αφήνουμε» στην τσέπη των γονιών.
Έχω να σου πω, ότι μέχρι στιγμής, έχουν δοθεί πάρα πολλές χιλιάδες ευρώ στους γονείς, εκεί που πάει να τελειώσει το ταμείο μας, γίνεται κάτι σα θαύμα και ξαναγεμίζει… Και η μεγάλη, αιχμή του δόρατος αν θέλεις είναι το «κολυμπώ με τους ΟΥΚ», όπου πλέον έχει καθιστή ως θεσμός και θα το επαναλάβουμε και φέτος, στις 21 Δεκεμβρίου 2019» είχε τονίσει ο Λουκάς Φουρλάς στην ιστοσελίδα μας..
Παναγία ή Παναγιά: Σε όποιο σημείο και να βάλεις τον τόνο, η Μητέρα του Χριστού σ´ ακούει…