Στις 16 Απριλίου οι προβολείς όλου του κόσμου θα πέσουν πάνω στην Αρχαία Ολυμπία, καθώς η Φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων θα ξεκινήσει το ταξίδι της για το Παρίσι, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Αυτή τη φορά, όμως, η τελετή θα έχει πρωτοποριακά στοιχεία όπως το νέο, κοίλο, κάτοπτρο και οι ενδυμασίες των ιερειών αλλά και μία νέα και σπουδαία γυναίκα και ηθοποιό: Την Μαίρη Μηνά.
Ας ξεκινήσουμε από τις ενδυμασίες που θα φορέσουν η κυρία Μηνά και οι ιέρειές της: Θα είναι, όπως έχει ανακοινωθεί, διαφορετικές από τις προηγούμενες τελετές.
Δηλαδή, δίχρωμες (ασπρόμαυρες), εν αντιθέσει με τις μονόχρωμες λευκές ή γαλάζιες του παρελθόντος.
Μετά την παραδοσιακή Τελετή Αφής, η Πρωθιέρεια θα παραδώσει τη φλόγα στον πρώτο λαμπαδηδρόμο, τον Ολυμπιονίκη της κωπηλασίας Στέφανο Ντούσκο, στην άκρη του αρχαίου Ολυμπιακού σταδίου για την έναρξη της ελληνικής σκυταλοδρομίας των 11 ημερών.
Ακολούθως, η φλόγα θα παραδοθεί στους διοργανωτές των Αγώνων του Παρισιού στην Αθήνα στις 26 Απριλίου. Θα «διανυκτερεύσει» στη Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα και στη συνέχεια αναχωρήσει, την επόμενη μέρα, για τη Γαλλία με ένα τρικάταρτο πλοίο, το «Belem».
- Να σημειωθεί ότι στην Αρχαία Ολυμπία, κατά πληροφορίες, αναμένεται να παραστούν για την αφή της Φλόγας ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Ποια είναι η Μαίρη Μηνά
Η Μαίρη Μηνά γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα 12 της χρόνια στα Τρίκαλα. Όταν οι γονείς της επέλεξαν να αλλάξουν επάγγελμα, βρέθηκαν στην Πάρο και κάπως έτσι η ζωή της μοιράστηκε μεταξύ της θεσσαλικής πόλης και του κυκλαδίτικου νησιού.
Σπούδαζε κοινωνική λειτουργός, όταν πήγε σε μια θεατρική ομάδα για χόμπι, ωστόσο το ενδιαφέρον της άρχισε να μαγνητίζεται από τον κόσμο της σκηνής.
Aποφάσισε τελικά να συνδυάσει τους δύο τομείς που αγαπούσε και στράφηκε προς τη δραματοθεραπεία. Έκανε την πρακτική της ως κοινωνική λειτουργός σε ένα θέατρο για ΑμεΑ στη Σουηδία.
«Τους πρώτους δύο μήνες, μην έχοντας πρόσβαση και στη γλώσσα -δεν μιλούσα σουηδικά και τα παιδιά δεν μιλούσαν αγγλικά- έφτασα σε ένα τέλμα. Δεν μπορούσα ούτε να επικοινωνήσω ούτε να προσφέρω. Πήγα στην επόπτριά μου στο Πανεπιστήμιο και της είπα ότι νομίζω πως έχω πέσει σε κατάθλιψη γιατί νιώθω ότι δεν είμαι χρήσιμη κι ούτε μπορώ να επικοινωνήσω.
Και τότε εκείνη μου είπε κάτι που μου αποκάλυψε έναν τελείως διαφορετικό δρόμο: “Τι ωραία, οπότε καταλαβαίνεις κι εσύ εκ των έσω πως είναι να είσαι ένα παιδί με αναπηρία”… Κι αυτό ήταν ό,τι πιο αποκαλυπτικό. Μου άνοιξε ένα τεράστιο κανάλι και άρχισα να γίνομαι πιο δημιουργική και πιο ευρηματική, να επικοινωνώ, να συνάπτω σχέσεις με άλλους τρόπους -μέσω του χορού, ας πούμε. Χωρίς εκείνη την ατάκα δεν θα τα είχα καταφέρει. Έμεινα εννέα μήνες», είχε πει στη Μυρτώ Λοβέρδου και το Bovary.gr.
Το ταξίδι της ζωής της συνεχίστηκε στη Βιέννη, σε ένα ψυχοθεραπευτικό κέντρο για εθισμούς, και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.
- Το 2020 ήταν υποψήφια για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για την παράσταση «Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν ΜακΜίλαν.
Στο τηλεοπτικό κοινό έχει γίνει γνωστή μέσω της σειράς «Αγγελική», ενώ πρωταγωνίστησε και στη σειρά «IQ160».
Τον Ιούνιο του 2023, η Μαίρη Μηνά έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Αυγή,
Εκεί ρωτήθηκε:
Έκανες μια τεράστια επιτυχία στην τηλεόραση με την «Αγγελική» και μετά ένιωσα ότι αποτραβήχτηκες.
Ήταν μια πολύ ισχυρή εμπειρία. Η ένταση της δουλειάς, τεράστια. Μιλάμε για δωδεκάωρα. Είναι σκληρό να κάνεις τηλεόραση με αυτούς τους ρυθμούς. Είχα εξαντληθεί. Υπήρξε ένα κύμα δημοσιότητας και δεν ήθελα να το εκμεταλλευτώ, να το ξηλώσω και να το κάψω. Ένιωθα ότι πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω, να ανασυγκροτηθώ. Ήταν και η μετά Covid εποχή όπου όλα άρχιζαν να έχουν διαφορετικό ρυθμό. Εκεί που υπήρχε μία παύση, άρχισα να νιώθω ότι με παρασύρει ο χρόνος και δεν καταλαβαίνω πού με πάει το κάθε βήμα. Μετά ήρθε η εγκυμοσύνη, όπου απέρριψα πολλές προτάσεις. Τώρα που έκανα ένα γκεστ στο «IQ», το έκανα ακριβώς για να με ξαναδώ τηλεοπτικά πολύ δειλά σε κάτι πολύ safe, που δεν έχω μεγάλο όγκο πάνω μου.
Κρατάω τη συσπείρωση του κόσμου. Ήταν τρομερά συγκινητικό. Πόσο μάλλον που ξεκίνησε από τους φοιτητές. Αισθάνθηκα για μια στιγμή ότι υπάρχει ελπίδα. Υπήρξε μια τέτοια δυναμική, πετάχτηκαν αυτά τα λουλούδια και γέμισε ο τόπος με ανθρώπους μαζί να διεκδικούν. Ήταν τρομερά ευοίωνο. Τώρα το ότι όλο αυτό έχει καλυφθεί, ξεφουσκώσει και δεν έχει ουσιαστικά επιλυθεί είναι μια σκιά που μας ακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια, και όχι μόνο τον δικό μου κλάδο. Είναι αυτή η σκιά αυτής της κοινωνίας που συνεχώς έχει τέτοιου είδους τρύπες που καλύπτονται με μια πρόχειρη άμμο και μια τάβλα και στην επόμενη διαδρομή κάποιος θα πέσει μέσα και θα σπάσει τα πόδια του.
Μετράμε ακόμα μια γυναικοκτονία στην Κω. Σε αγχώνει αυτή η πραγματικότητα τώρα που είσαι και μαμά;
Και πριν ήμουν ευαισθητοποιημένη σε σχέση με αυτά. Τώρα με τη μητρότητα θεωρώ ότι έχω αναπτύξει μια ασπίδα παραπάνω. Δεν μπορώ να μου επιτρέψω να μπω σε αυτό το λαγούμι. Δεν μπορώ να μου επιτρέψω να χάσω οτιδήποτε φωτεινό έχω, γιατί το χρειάζομαι για να το μεταλαμπαδεύσω. Αυτό δεν αρκεί για να πεις ότι είμαι ασφαλής. Η πληροφορία φτάνει. Η απειλή συνέχεια είναι παρούσα. Αυτά τα γεγονότα έχουν τόση τραγωδία μέσα τους, που πρέπει να επιληφθεί ένα έθνος ολόκληρο απέναντί τους και βαθιά. Όχι μόνο παρέμβαση την ώρα της κρίσης. Με ενημέρωση, με εκπαίδευση. Είναι ο μόνος δρόμος. Για να πάψουμε να είμαστε βάρβαροι πρέπει να συναντηθούμε με την ποίηση. Αλλιώς δεν γίνεται. Και εδώ η ποίηση έχει την έννοια της καλλιέργειας, της ευαισθησίας και της μόρφωσης.
Ποια είναι η σχέση σου με την Αθήνα;
Την αγαπώ πολύ την Αθήνα, αλλά έχει αρχίσει και με κουράζει τρομακτικά. Δεν σου κρύβω ότι φλερτάρω με την ιδέα να φύγω λίγο παραέξω, λίγο πιο κοντά στη φύση. Με κουράζει η ασχήμια της, ενώ έχει και πολλή ομορφιά. Με γοητεύει πάντα στην Αθήνα που στο ένα στενό θα συναντήσεις την απόλυτη ομορφιά και στο επόμενο μια μικρή κόλαση. Έχει μια γοητεία. Κάθε στενό και μια άλλη ιστορία. Θα ήθελα πιο πολλά στενά με ομορφιά.
Και στο bovary, λίγα χρόνια νωρίτερα (2020), σημείωνε:
«Οταν βλέπεις ανθρώπους που από την φύση δεν έχουν πρόσβαση σε κάποια πράγματα, που εμείς θεωρούμε αυτονόητα, και βρίσκουν την δύναμη και την ικανότητα να είναι απόλυτα λειτουργικοί, συνειδητοποιείς ότι η ζωή είναι παντού και προσφέρει και τα δώρα της. Επειδή η ζωή είναι πάντα πολύ πιο μεγάλη κι εμείς έχουμε προσδοκίες, αυτές είναι που μας δημιουργούν την ανάλογη στάση, τα ανάλογα συναισθήματα. Οταν ζεις και μοιράζεσαι την καθημερινότητά σου, όχι μόνον η ζωή υπερτερεί αλλά ούτε και οίκτο μπορείς να νοιώσεις. Είναι η απόλυτη αίσθηση έμπνευσης και δύναμης.
Δεν ξέρω πώς στράφηκα προς τα εκεί. Για μένα μοιάζει απλό και φυσικό. Ισως να έχει να κάνει με τις καταβολές και την οικογένειά μου –έχω εισπράξει πολλή αγάπη, ένα αίσθημα ενσυναίσθησης, ένα νοιάξιμο για το τι συμβαίνει γύρω μας. Ηταν σαν η ζωή η ίδια να με οδηγούσε εκεί, μια φυσική απόρροια. Με νοιάζει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους σαν κάτι να με καλεί να βλέπω τι υπάρχει από πίσω.
Στόχος μου ήταν να ασχοληθώ με αυτό. Κάποια στιγμή επειδή δεν μου άρεσε μόνο το ακαδημαϊκό ή το ερευνητικό κομμάτι της κοινωνικής εργασίας, ήθελα να υπάρχει κάτι πιο δημιουργικό –για να αναγνωρίσεις και να θεραπεύσεις. Γι΄αυτό και πίστευα ότι με την δραματοθεραπεία τα πράγματα θα ήταν καλύτερα».
Οι πρωθιέρειες από το 1936
Πριν από τη Μαίρη Μηνά, πρωθιέρειες από το 1936 μέχρι σήμερα διετέλεσαν οι εξής:
- Κούλα Πράτσικα: 1936
- Μαρία Αγγελακοπούλου: 1948
- Ξανθίππη Πηχεών-Θεολογίτη: 1952
- Αλέκα Κατσέλη: 1956, 1960, 1964
- Μαρία Μοσχολιού: 1968, 1972, 1976, 1980
- Κατερίνα Διδασκάλου: 1984, 1988
- Μαρία Παμπούκη: 1992, 1996
- Θάλεια Προκοπίου: 2000, 2004
- Μαρία Ναυπλιώτου: 2008, 2010
- Ινώ Μενεγάκη: 2012, 2014
- Κατερίνα Λέχου: 2016, 2018
- Ξανθή Γεωργίου: 2020, 2022
- Μαίρη Μηνά: 2024
Με πληροφορίες από Hellas Journal
Ελλάδα Αθήνα
Like this:
Like Loading...
Hellasjournal - Newsletter
