Στερνός αποχαιρετισμός στον Ηλία Σελιώνη που ταξίδεψε νωρίς για την αιωνιότητα: Είχε αξιοζήλευτο ήθος και αδάμαστη θέληση για εθελούσια προσφορά και μία δίκαιη κοινωνία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ερευνα κατά εισαγγελέως στην υπόθεση των Τεμπών μετά από παρέμβαση Α.Π.: Εθεσε στο αρχείο καταγγελίες για πολιτικούς αντί να τις προωθήσει στη Βουλή

Λαμπρός εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 1ης Απριλίου 1955, από τον Σύλλογο Κυπρίων Λάρισας: Με δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο πεσόντων Ηρώων της Ε.Ο.Κ.Α.

Αποτροπιασμός στη Λάρισα για τον γιατρό που ασελγούσε στην 4χρονη κόρη του: Προφυλακίστηκε ο 47χρονος [video]

Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ*, Λάρισα

Ένας ξεχωριστός φίλος και σπουδαίος άνθρωπος πολύ αγαπητός στο χώρο του ποδοσφαίρου και γενικότερα στην κοινωνία της Λάρισας, ο  Ηλίας Σελιώνης δεν είναι πια ανάμεσα μας.

Ταξίδεψε πολύ νωρίς και απάντεχα για την αιωνιότητα. η θλίψη και η συγκίνηση όλων όσων τον γνωρίσαμε είναι απερίγραπτη: γιατί δεν θα τον συναντήσουμε ξανά στους δρόμους και στα γήπεδα της Πόλης μας, γιατί δεν θα γελάσουμε ξανά με τα ξεκαρδιστικά χωρατά του, γιατί δεν θα απολαύσουμε ξανά το αστείρευτο χιούμορ του.

Μου φαίνεται απίστευτο πως δεν θα τον δω ξανά μαζί με τον φίλο του Νίκο Βλαχούλη να πίνει το καφέ του στην πλατεία ταχυδρομείου.

• Ο Ηλίας είχε αξιοζήλευτο ήθος και αδάμαστη θέληση για εθελούσια προσφορά. Είχε πάντα μια καλή κουβέντα για κείνους που πάλευαν τίμια τη ζωή κι όπου κι αν βρέθηκε έδινε ακατάπαυστα τη μάχη για μια δίκαιη κοινωνία.

«Μάταιος κόπος, αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει», μου έλεγε, μα ούτε κι αυτό το στενάχωρο συμπέρασμα τον έκανε να σταματήσει να δίνει την καθημερινή μάχη και να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο. Θυμάμαι ακόμα την απογοήτευση του όταν οι Λαρισαίοι δεν τον τίμησαν όπως του άξιζε την μοναδική φορά που έθεσε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Είχε και μια μεγάλη πίκρα ο Ηλίας που παρά τη θέληση του, έφυγε από την Α.Ε.Λ για τον Ο.Φ.Η που επίσης τίμησε και με το παραπάνω.

Απολαυστική πάντα η παρέα με τον Ηλία. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, ακόμα και μια σύντομη κουβέντα μαζί του στους πεζοδρόμους της Λάρισας. Κάτι σαν τις παλιές απολαυστικές ελληνικές ταινίες το σενάριο. Μπορούσε να σου πάρει ακόμα και την πιο μεγάλη στεναχώρια με μια μόνο αστεία ατάκα του.

Τον Ηλία τον γνώρισα, όπως γνώρισα όλους σχεδόν τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της  Α.Ε.Λ. (Αθλητική Ένωση Λάρισας) της ένδοξης περιόδου των μεγάλων επιτυχιών (της Α.Ε.Λ. που ερήμωνε η Πόλη για την απολαύσει να διδάσκει ποδόσφαιρο.

Τότε :που η Λάρισα “γκρέμιζε τα τείχη” της για να υποδεχθεί τον Παραφέστα, τον Μητσιμπόνα, τον Πλίτση, τον Ανδρεούδη, τον Τσιώλη, τον Ζιώγα, τον Κυριλλίδη, τον Πατσαβούρα, τον Γκόλαντα, τον Αλεξούλη, τον Μιχαήλ και τα άλλα τα παιδιά!

Τότε, που όλη η Ελλάδα και μαζί της και η Κύπρος και μαζί τους κι όλη η Ευρώπη υποκλίθηκαν στους μεγάλους άθλους της), μέσα από τις κοινές δράσεις μας. Γίναμε φίλοι μερικά χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκε στη Λάρισα μια ομάδα παλαιμάχων ποδοσφαιριστών της Κύπρου με αρχηγό τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Ανόρθωσης Κώστα Κοκκινή με τον οποίο έγινε αχώριστος φίλος.

• Γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή να καθιερώσουμε τη διεξαγωγή μιας ετήσιας ποδοσφαιρικής φιλικής συνάντησης μεταξύ των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών της Α.Ε.Λ. και του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας προς τιμή των Ηρώων της Αγχόνης. Πόση μεγάλη τιμή αλήθεια για μας, πόση μεγάλη τιμή για την Κύπρο, πόση μεγάλη τιμή για του Ήρωες μας. Ένα μικρό μνημείο στη γειτονιά του Ηλία, τον Άγιο Αθανάσιο, ήταν η αφορμή.

Ήταν το 1962, όταν ο γιατρός Δημήτριος Παλιούρας βρέθηκε στην Κύπρο και έφερε λίγο χώμα από τους τάφους των παιδιών της Ε.Ό.Κ.Α. στα “Φυλακισμένα Μνήματα” και το εναπόθεσε κάτω από το μικρό εκκλησάκι που έκτισε στην οδό Αγνώστου Στρατιώτη. Και μέσα σε αυτό έκτοτε ένα καντήλι καίει αδιάκοπα, για να δοξάζεται το κλέος των πρωτομαρτύρων της αγχόνης Μιχαήλ Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου*

“Θυμάμαι τη μάνα μου να ανάβει μαζί με άλλες γυναίκες της γειτονιάς αυτό το καντήλι για δυό παιδιά από την Κύπρο, έτσι μου έλεγε”. Δεν ήξερε ο Ηλίας, όπως δεν ήξεραν κι άλλοι πολλοί, για τον ηρωισμό αυτών των παιδιών. Και το έμαθε  πενήντα χρόνια μετά καθώς βρέθηκε μαζί με τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της Α.Ε.Λ. στην Κύπρο και στα “Φυλακισμένα Μνήματα”.

Εκεί που είναι θαμμένοι δεκατρείς λεβέντες της Ε..Ο.Κ.Α.. Κανένας στην Ελλάδα δεν του μίλησε ποτέ για κείνο το ανεπανάληπτο Έπος,  το Έπος της Ε.Ο.Κ.Α. για Λευτεριά και Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Λες και ήθελαν κάτι να κρύψουν! Λες και ντρέπονταν!!

Υστερόγραφο: Ο Ηλίας είχε πάντα ένα καλό λόγο για σένα μου είπε προχθές ο κοινός φίλος μας Τάκης Παραφέστας την ώρα  που το φέρετρο με τη σωρό του Ηλία σκεπασμένο με τη σημαία της Α.Ε.Λ. έβγαινε από την εκκλησία Πέτρου και Παύλου μέσα σε ένα παρατεταμένο και ζεστό χειροκρότημα. Συγκινήθηκα και δάκρυσα…

* Το μικρο εκκλησάκι προδομένο από το χρόνο αντικαταστάθηκε από τον Σύλλογο Κυπρίων Νομού Λάρισας το 2005 από ένα άλλο λιτό κι απέριττο μνημείο αφιερωμένο στους Μιχαήλ Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου και στους άλλους επτά Ήρωες της αγχόνης.

* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
av.avgoustinο[email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο «παράδεισος» των ιμάμηδων: Η δημιουργία του «τουρκοκυπριακού πληθυσμού» και οι προσπάθειες ισλαμοποίησης της κατεχόμενης Κύπρου από την Τουρκία

Λ