Λαμπρός εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 1ης Απριλίου 1955, από τον Σύλλογο Κυπρίων Λάρισας: Με δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο πεσόντων Ηρώων της Ε.Ο.Κ.Α.
Το Μνημείο των Ηρώων της ΕΟΚΑ, στη Λάρισα. Ο Σύλλογος Κυπρίων Νομού Λάρισας τίμησε την Επέτειο έναρξης του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.). Φωτογραφία Ντίνος Αυγουστή
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε την Κυριακή 31 Μαρτίου 2024 στη Λάρισα η Επέτειος έναρξης του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.).
Το πρωί τελέσθηκε Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου και ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Ηρώων της αγχόνης. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λαρισαίων κυρία Γαρυφαλλιά Καρυστιανού.
Η κυρία Καρυστιανού έκανε εκτενή αναφορά στο πνεύμα αυτοθυσίας όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν κατά τον επικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59, που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τους άλλους μεγάλους αγώνες του Έθνους στην πορεία των αιώνων.
Στην ομιλία της η Κυρία Καρυστιανού τόνισε: «…θα ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα…»
Μερικά από τα τελευταία λόγια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του 19χρονου ήρωα που λίγο αργότερα οδηγείται στην βρετανική αγχόνη και μέσω του ηρωικού θανάτου του περνά στην αθανασία τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο.
Συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα, με αίσθημα δέους, ευλάβειας και εθνικής υπερηφάνειας, για να τιμήσουμε την επέτειο της έναρξης του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, να αποτίσουμε φόρο τιμής και μνήμης στους πρωτεργάτες, μαχητές και ηρωικά πεσόντες στον ένδοξο αυτό αγώνα.
Για σχεδόν 80 χρόνια, από το 1878 έως το 1955, οι Έλληνες της Κύπρου διεκδίκησαν επανειλημμένα τον ανά τους αιώνες πολυπόθητο στόχο της ένωσης της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Ούτε όμως τα Οκτωβριανά του 1931, ούτε η συμμετοχή χιλιάδων Κυπρίων στο πλευρό των συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έφεραν πιο κοντά τον στόχο αυτόν.
Το αίτημα για αυτοδιάθεσή των λαών γενικεύεται σε παγκόσμιο επίπεδο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τις κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις που επιφέρει. Η αδιάλλακτη στάση των Βρετανών αποικιοκρατών όμως, που στήριζαν μια ξεπεσμένη αυτοκρατορία που έπνεε τα λοίσθια, δεν εκάμφθη ούτε με το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, που με το συντριπτικό 95,71% αξίωσε την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, ούτε και με την πρώτη ελληνική προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη το 1954.
Παρά τις υποσχέσεις τους, οι Βρετανοί απάντησαν «ουδέποτε» μέσω του Υφυπουργού Αποικιών Hopkinson. Οι Έλληνες δεν είχαν πλέον άλλη οδό προς την ελευθερία. Ιδρύεται η Ε.Ο.Κ.Α.
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ αποτελεί μια από τις κορυφαίες ελληνικές επαναστατικές εκδηλώσεις της ιστορίας μας. Ο πολιτικός αρχηγός της, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, έθεσε τον στόχο του αγώνα: «ου μη δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, μέχρις ότου εις τον εθνικόν ορίζοντα ροδίση η χρυσόπτερος ίρις αγγέλουσα το φέγγος της ποθεινής ημέρας της εθνικής απολυτρώσεως.»
Την 1η Απριλίου 1955 ο στρατιωτικός αρχηγός της οργάνωσης, Γεώργιος Γρίβας, με πίστη στον τίμιο αγώνα προτάσσει το δοξασμένο «ή ταν ή επί τας» το οποίο γιγαντώνεται στις ψυχές των αγωνιστών, που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι νεαρά παιδιά, ανεξοικείωτα με τις πολεμικές τακτικές και σημαίνει την έναρξη του τετραετούς έπους της λευτεριάς.
Όλα στηρίζονταν στο όραμα και την προοπτική του αγώνα, στο φρόνημα των αγωνιστών και αγωνιστριών του. Το δίκαιον του αγώνα, δηλαδή η αξίωση της αυτοδιάθεσης και της ένωσης της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, συμπληρωνόταν με την ποιότητα των ανθρώπων που στρατεύθηκαν γι’ αυτόν. Ένας ευγενής αγώνας νεαρών κυρίως μαχητών, που «πήραν ανηφοριές, πήραν μονοπάτια, να βρουν τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά».
Το μαρτυρούν τα φυλακισμένα μνήματα, τα κρησφύγετα, τα πεδία των μαχών. Το μαρτυρούν οι 108 μάρτυρες που με το αίμα τους έγραψαν ένδοξη ιστορία του τόπου.
Τα λίγα λόγια που απηύθυνε στους συναγωνιστές του ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και μάρτυρας του αγώνα Γρηγόρης Αυξεντίου τα τελευταία του Χριστούγεννα, δείχνουν και το πνεύμα του αγώνα.
«Τώρα που οι Άγγλοι τα έριξαν όλα εναντίον μας, δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ο αγώνας και η μοίρα του καθενός. Όμως, είτε ζήσουμε είτε πεθάνουμε, ένα πρέπει να είναι μια μέρα το έπαθλο για νεκρούς και ζώντες. Να γίνει η Κύπρος ελληνική και να ζήσει ελεύθερη και ευτυχισμένη.
Ο αγώνας δεν είναι πάρε δώσε. Και όσοι επιζήσουν ας μην αναμένουν, ή ακόμα χειρότερο, ας μην επιδιώξουν άλλες ανταμοιβές κι αξιώματα, γιατί οι υπηρεσίες στην πατρίδα δεν εξαργυρώνονται. Και πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αγάπη και η ομόνοια είναι καθήκον και χρέος προς την πατρίδα…» Τα λόγια αυτά είναι η πνευματική και πολιτική παρακαταθήκη των ηρωομαρτύρων της ΕΟΚΑ και αποτελούν μνημόσυνο στο βάθρο του ίδιου και των υπόλοιπων μαρτύρων και αγωνιστών.
Στο ίδιο βάθρο στέκεται περήφανος και ο ποιητής της λευτεριάς, ο 19χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης, που λιτά και απλά είπε στους δικαστές του: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Εκείνον όμως το οποίον έχω να είπω είναι τούτο. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».
Και πέρασε στο πάνθεον των ηρώων μαζί με τους Μιχάλη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, Ανδρέα Ζάκο, Χαρίλαο Μιχαήλ, Ιάκωβο Πατάτσο. Άνθρωποι που θα μείνουν πάντα νέοι γιατί την ικμάδα της ζωής τους την διέθεσαν στο ιδανικό της ελευθερίας.
Εμείς σήμερα νιώθουμε το βάρος αυτής της κληρονομιάς όσων προσέφεραν στον ιερό αγώνα. Από τα αμούστακα παιδιά, στην ηλικία των δικών μου παιδιών, που βασανίζονταν άγρια για να καταδώσουν τους καταζητούμενους και αντιστάθηκαν γενναία, μέχρι τις μάνες που συνόδευαν σπαρακτικά αγέρωχες τα σπλάγχνα τους στη ματωμένη πορεία προς την αθανασία.
Από τους μαθητές που με αυτοσχέδια όπλα έβγαιναν να αντιμετωπίσουν τον οργανωμένο αποικιοκρατικό στρατό των Άγγλων, ως τα μικρά παιδιά που με πέτρες και ξύλα πάλευαν να στήσουν οδοφράγματα. Και έγιναν όλοι τους μικροί και μεγάλοι, νέοι και γέροι, επώνυμοι και ανώνυμοι, ένα με την Ιστορία.
Κυρίες και Κύριοι
Τέτοια μέρα το 1955 ο Ελληνισμός της Κύπρου ξεκίνησε με κάτι παλιοπιστόλια την τελευταία μεγάλη ελληνική επανάσταση.
Τιμή και Δόξα! Αθάνατοι!
Λίγα λόγια προς τους παρευρισκόμενους απεύθυνε και ο πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας κ Αυγουστίνος Αυγουστή που τόνισε: … Η επέτειος της 1η Απριλίου 1955 είναι μια εθνική επέτειος, όπως είναι η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου…
- ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ
Ακολούθησε τρισάγιο στο χώρο του μνημείου των Ηρώων της αγχόνης. Στεφάνια κατέθεσαν: Εκ μέρους της Περιφέρειας Θεσσαλίας ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Χρήστος Γκουρομπίνος, εκ μέρους του Δήμου Λαρισαίων ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Αθλητισμού κ. Ηρακλής Γερογιώκας, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων ο ταξίαρχος κ. Δημήτριος Τσελεκίδης Διευθυντής Β΄ Κλάδου της 1ης Στρατιά, ο Αντιστράτηγος ε.α. κ. Δημόκριτος Ζερβάκης τέως Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, ο πρόεδρος των “AHEPA” Λάρισας κ. Χρυσοβαλάντης Τέλλιος, εκ μέρους του Συλλόγου Ποντίων Λάρισας η Γ.Γ. κυρία Νατάσα Τρανουλίδου, ο πρόεδρος του Συλλόγου Κρητικών Λάρισας κ. Δημήτριος Δραγανιδάκης και εκ μέρους του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας το μέλος του Δ.Σ. κυρία Πίτσα Μπαρμπούτη.
Στην εκδήλωση παρευρέθησαν ακόμη: Οι βουλευτές Μάξιμος Χαρακόπουλος και Κων/νος Φλώρος, εκ μέρους του ΑΤΑ ο Αν/ρχος κ. Γεώργιος Παπαϊωάνου, εκ μέρους της 110 Π.Μ. ο κ Νικόλαος Αντωνάκης, η τέως πρόεδρος του Π.Σ. κυρία Δόκου Τάνια, εκ μέρους του Συνδέσμου Πελοποννησίων η κυρία Λένα Λιάκουρα Αθρόα όπως πάντα η συμμετοχή των κατοίκων της ενορίας Αγίου Αθανασίου.
Συγκινητική ήταν η παρουσία της διεύθυνσης του 23ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας με επικεφαλής τη διευθύντρια κυρία Μαρία Χάμου και παιδιών του Σχολείου που κρατούσαν το λάβαρο του σχολείου τους και του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας. Το 23ο Δημοτικό Σχολείο βρίσκεται σε διαδικασία διδυμοποίησης με αντίστοιχο Δημοτικό σχολείο της Κύπρου, σύντομα δε ολοκληρώνεται η διαδικασία προσθήκης στο σχολείο προσωνυμίας με το όνομα του Ήρωα της αγχόνης Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Η εκδήλωση έκλεισε με ενός λεπτού σιγή και τον Εθνικό Ύμνο. Τιμές απέδωσε η φιλαρμονική του Δήμου Λαρισαίων.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE