Όταν έκανα το έξυπνο κινητό μου… χαζό: Aρθρογράφος του Guardian περιγράφει μία εβδομάδα απεξάρτησης από το κινητό για να ξανακερδίσει το μυαλό του

File Photo Image by Jan Vašek from Pixabay




Πώς θα ήταν μια εβδομάδα χωρίς τις πιο απολαυστικές εφαρμογές του smartphone; Ας πούμε, χωρίς social media, χωρίς επικοινωνία μέσω what’s up, χωρίς ακατάσχετο σκρολάρισμα;

Υπάρχει τέτοια ζωή στην τρίτη δεκαετία του 23ου αιώνα; Ο βρετανός ηθοποιός και αρθρογράφος του Guardian, Rhik Samadder, αποφασίζει να πάρει στα σοβαρά τις παραινέσεις της δημοσιογράφου και συγγραφέα του “Πώς να χωρίσεις με το κινητό σου” Κάθριν Πράις, και σιγά σιγά να διακόψει την εξαρτητική του σχέση με το smartphone του. Ο ίδιος περιγράφει σε μορφή σπαρταριστού ημερολογίου, την εμπειρία του από την πρώτη εβδομάδα του εγχειρήματος.

Δευτέρα

Αν θέλω να πάρω στα σοβαρά τη σταδιακή κατάργηση του τηλεφώνου μου, πρέπει όντως να το κάνω να φαίνεται σοβαρό. Ξεκινάω με τη συμβουλή της Πράις: ρυθμίζω την οθόνη στην κλίμακα του γκρι. Το αποτέλεσμα είναι δραστικό: Οι εφαρμογές δεν τραβούν πια την προσοχή μου όπως πριν. Οι φωτογραφίες και τα reels χάνουν κάθε ελκυστικότητα. Αυτή η αποστράγγιση του χρώματος θα μπορούσε να κάνει μια αποφασιστική διαφορά. Εξάλλου, τα σκυλιά διακρίνουν μόνο το μπλε και το κίτρινο και δεν χάνουν τις μέρες τους χαζεύοντας στο Instagram.

Τρίτη

Ενεργοποιώ ένα χρονόμετρο εφαρμογών και του δίνω την εντολή να απενεργοποιήσει το WhatsApp, το TikTok και το X μετά από μια ώρα. Προσθέτω ένα πρόγραμμα αποκλεισμού εφαρμογών – το οποίο, όταν είναι ενεργοποιημένο, καθιστά αδύνατο ακόμη και το άνοιγμα αυτών των εφαρμογών.

Δοκιμάζω πρώτα την εφαρμογή Space και έτσι παρακολουθώ πόσες φορές ξεκλειδώνω το τηλέφωνό μου. Το να το ελέγχω χωρίς κανέναν σημαντικό λόγο είναι αυτό που καταστρέφει την συγκέντρωσή μου, μου παίρνει σχεδόν όσο και η ώρα που πραγματικά κοιτάζω την οθόνη. Προτιμώ την εφαρμογή Freedom, μου φαίνεται πιο κοντά στα κυβικά μου. Όταν προσπαθώ να ανοίξω το WhatsApp, η εφαρμογή ανοίγει, για λίγο – προτού αρχίζει να βουίζει και κλείνει με τις λέξεις: «Πήγαινε να κάνεις σπουδαία πράγματα».

Τετάρτη

Ένα κραυγαλέο πρόβλημα: Δεν κάνω σπουδαία πράγματα. Περνάω χρόνο απέχοντας από το TikTok, κάνοντας αντ’ αυτού ένα κουίζ για να προσδιορίσω αν είμαι η Taylor Swift ή η Olivia Rodrigo.

Απενεργοποιώ όλες τις ειδοποιήσεις, εκτός από τις κλήσεις.

Πέμπτη

Υπάρχει ένα πρόβλημα: ένα άτομο που με ενδιαφέρει. Η Άλμοντ κι εγώ γνωριστήκαμε σε ένα πάρτι, αλλά το φλερτ μας ήταν σε μεγάλο βαθμό ψηφιακό. Δεν μπορώ να απέχω από το τηλέφωνό μου, καθώς συνεχίζω να της στέλνω μηνύματα gif του Scooby-Doo κάθε ώρα. Ποια είναι όμως η εναλλακτική; Γράφω γράμματα; Στέλνω περιστέρια;

Η προφανής απάντηση είναι να μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Αλλά κανείς δεν το κάνει πια. Πάντα προτιμούσα τη δημιουργία μηνυμάτων, την επεξεργασία λαθών. Στα προσωπικά μου, είμαι τόσο χαρισματικός όσο ένα φελιζόλ. Αλλά αυτός ο μήνας είναι διαφορετικός. Αφού μπήκα στο χορό, θα χορέψω. Πώς θα ένιωθε η Άλμοντ για μια σύντομη κλήση, αντί να στέλνω μηνύματα; Ανησυχώ ότι αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα, σαν να της ζητώ να φέρει την οδοντόβουρτσά της σπίτι μου.

«Τέλεια», λέει. «Μιλάω με τους φίλους μου στο τηλέφωνο κάθε μέρα». Λοιπόν, ήταν εύκολο. Ω, μια στιγμή, γιατί είπε τη λέξη «φίλους»;

Παρασκευή

Διαγράφω οριστικά την εφαρμογή που ήταν παλαιότερα γνωστή ως Twitter. Μια από τις νουθεσίες της Πράις έμεινε μαζί μου: «Αυτό το κατακερματισμός πληροφοριών σε μικρά μικρά κομμάτια μέγεθος μπουκιάς κατακερματίζει την προσοχή σας». Βιώνω μια άμεση ανύψωση της διάθεσης. Αν ποτέ ένας ιστότοπος ήταν ένα χαμηλό σημείο για την ανθρωπότητα, ένα βδέλυγμα που θα έπρεπε να είναι θαμμένο πιο βαθιά από τις ράβδους ραδιενεργού καυσίμου, χωρίς χάρτη που να αποκαλύπτει ποτέ τη θέση του, το X σηματοδοτεί το σημείο.

Σάββατο

Έχω πλέον φτάσει πάτο: χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα αποκλεισμού εφαρμογών διερευνώ πώς να αποκλείσω το πρόγραμμα αποκλεισμού εφαρμογών.

Κυριακή

Μια φρικτή επιφοίτηση: αν και το τηλέφωνό μου είναι ασπρόμαυρο, ο εγκέφαλός μου γεμίζει χρώμα. Το εικονίδιο WhatsApp εξακολουθεί να μου φαίνεται πράσινο. Τα emoji είναι κίτρινα και κόκκινα. Μόνο στο Instagram, όπου ο εγκέφαλός μου δεν μπορεί να προβλέψει αυτόματα πώς θα φαίνονται οι φωτογραφίες, θυμάμαι ότι είναι ενεργοποιημένη η κλίμακα του γκρι.

Υπάρχει ένα πρόβλημα με τη χρήση των τεχνασμάτων του τηλεφώνου μου για τον περιορισμό του χρόνου οθόνης: το γεγονός είναι ότι εξακολουθώ να βασίζομαι σε αυτό, εξακολουθώντας να προεπιλέγω όλες τις δραστηριότητες μέσω αυτού. Εξακολουθώ να βασίζομαι στη δύναμη της θέλησης, την οποία όμως δεν έχω ούτε στο ελάχιστο. Αντιλαμβάνομαι ότι παρακάμπτω πολύ εύκολα τα χρονόμετρα οθόνης, απορρίπτοντας τις ψηφιακές ωθήσεις ευεξίας του τηλεφώνου μου, απενεργοποιώντας τα προγράμματα αποκλεισμού εφαρμογών. Τελικά, απενεργοποιώ και την κλίμακα του γκρι.

Πηγή: Guardian

 

Ο Σταμάτης Κριμιζής στην ΕΡΤ: «Με 42 δισ. εξωπλανήτες στον δικό μας γαλαξία και 2 τρισ. γαλαξίες φανταστείτε τις πιθανότητες για πολιτισμό πολύ ανώτερο από τον δικό μας…»

 

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: