Παντού στην Ευρώπη, η μετανάστευση λυγίζει τις κυβερνήσεις, γράφει η ανήσυχη Le Figaro: «Βόμβα» στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας των ευρωπαϊκών χωρών, ενισχύεται η ακροδεξιά
FILE PHOTO Displaced Palestinians from the Nuseirat, Bureij and parts of the Khan Yunis refugee camps, make their way to the city of Rafah EPA, HAITHAM IMAD
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι προκλήσεις που θέτει το μεταναστευτικό κύμα βρίσκονται στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας στην Ευρώπη, ενώ τα κόμματα δεξιά και αριστερά κλονίζονται από λαϊκίστικες ομάδες, τονίζει η δημοσιογράφος Isabelle Lasserre στην εφημερίδα Le Figaro.
Υπογραμμίζει ότι για πολλά χρόνια, η μετανάστευση δεν ήταν ένα επίμαχο θέμα στην Ευρώπη, αλλά σήμερα όμως αποσταθεροποιεί τις δημοκρατίες, καταρρίπτει κυβερνήσεις και αποδυναμώνει διαρκώς τα κυρίαρχα κόμματα, τα παλιά παραδοσιακά πολιτικά κινήματα, είτε σοσιαλδημοκρατικά είτε συντηρητικά, τα οποία σαν ντόμινο υποχωρούν το ένα μετά το άλλο στην ακαταμάχητη δύναμη του μεταναστευτικού ανεμοστρόβιλου.
Επισημαίνει την άρνηση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης να αντιμετωπίσουν το ζήτημα, σημειώνοντας την υποβάθμιση του στη Γαλλία από την αριστερά, η οποία υποστήριζε την πολυπολιτισμική κοινωνία και έκλεινε μια συζήτηση, που θεωρείται «τοξική» ή «ακροδεξιά».
Επίσης, αναφέρει το άνοιγμα της Angela Merkel στη Γερμανία σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο Σύρους πρόσφυγες, αγνοώντας τις επιφυλάξεις και τους φόβους, που εξέφρασε μέρος του πληθυσμού, καθώς και την ανάπτυξη στη Σουηδία μιας από τις πιο γενναιόδωρες πολιτικές υποδοχής στην ήπειρο, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως χώρα πρότυπο, όσον αφορά την ένταξη.
Κατά την άποψή της, αυτή η πολιτική ανεξέλεγκτου διαφάνειας οδήγησε παντού σε ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα, καθώς και μια νέα γενιά λαϊκιστών πολιτικών, που ζητούν έλεγχο –λιγότερο ή περισσότερο αυστηρό– των μεταναστευτικών ροών.
Επισημαίνοντας την άνοδο στη Γερμανία του ακροδεξιού κόμματος AfD, τη συνέχιση της ανόδου στη Γαλλία, του κόμματος Εθνική Συσπείρωση, τονίζει, ότι η πίεση της κοινής γνώμης υπέρ της σκληρύνσεως των μεταναστευτικών πολιτικών είναι τέτοια – 70% στη Γαλλία, αν θέλουμε να πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις – που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να το αποφύγει, καθώς η αποσύνδεση ως προς το ζήτημα μεταξύ πληθυσμών και κυβερνητικών πολιτικών ελίτ έχει γίνει τόσο μεγάλη, που γκρεμίζει συμμαχίες και πολιτικές βεβαιότητες.
Χαρακτηρίζει τη μετανάστευση «βόμβα» στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με κάποιες εξ αυτών να σκοντάφτουν και να πέφτουν, άλλες να πρέπει να υποχωρήσουν, να αποδεχτούν να δουν τα αναχώματα να πέφτουν ή να αγωνίζονται σε οξείες πολιτικές κρίσεις, με τελευταίο παράδειγμα τη Γαλλία.
Όπως σημειώνει, «είναι ακόμη πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε το μέλλον ενός νόμου, που αναμφίβολα θα επανεξεταστεί και θα διορθωθεί από το Συνταγματικό Συμβούλιο, αλλά και πολύ νωρίς, για να πούμε, εάν ο Emmanuel Macron, ο οποίος έδρασε υπό την πίεση της κοινής γνώμης, μετά από πολυάριθμες αναβολές και ευνοώντας τις τακτικές ενέργειες έναντι του στρατηγικού οράματος, θα βγει πολύ αποδυναμωμένος ή όχι».
Τονίζει, ότι η Γαλλία απέχει πολύ από το να είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αναφερόμενη στην ανατροπή, τον Ιούλιο του 2023, της κυβέρνησης συνασπισμού του συντηρητικού Mark Rutte στην Ολλανδία και τη νίκη στις εκλογές το Νοέμβριο, του ριζοσπαστικού δεξιού κόμματος του Geert Wilders, που ωθήθηκε στην εξουσία λόγω ρεκόρ μετανάστευσης, καθώς και στις ίδιες τάσεις που παρατηρούνται στη Δανία και τη Σουηδία.
«Αντιμέτωπες με μεταναστευτική πίεση, οι κυβερνήσεις υποχωρούν ή αλλάζουν η μία μετά την άλλη», αναφέρει, φέρνοντας ως παράδειγμα την άνοδο στην εξουσία της Giorgia Meloni στην Ιταλία, την ενδεχόμενη νίκη του FPÖ, στις προσεχείς εκλογές, το φθινόπωρο του 2024, στην Αυστρία, αλλά και την υιοθέτηση από την ΕΕ στα τέλη Δεκεμβρίου, μετά από δεκαοκτώ μήνες μπλοκαρισμάτων και αναβλητικότητας, του νόμου της για τη μετανάστευση.
Επισημαίνει τη «λιγότερο παθιασμένη» συζήτηση ως προς το μεταναστευτικό στην ανατολική Ευρώπη, όπου, όπως παρατηρεί δεν προκαλεί τις ίδιες πολιτικές κρίσεις ή ριζικές αλλαγές πολιτικής, όπως στο δυτικό τμήμα της ηπείρου, γεγονός που οφείλεται στην εθνοτική ομοιογένεια των χωρών αυτών, καθώς, προστατευμένες εδώ και καιρό από
το σιδηρούν παραπέτασμα, δεν άνοιξαν ποτέ τις πόρτες τους στην εξωδυτική μετανάστευση, θεωρώντας την πολυπολιτισμική κοινωνία, που υπερασπίζονται το Βερολίνο ή το Παρίσι ως αντί-μοντέλα και όχι ως παραδείγματα. Για το αν τα νέα μέτρα που έλαβαν οι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και η ΕΕ θα είναι επαρκή για να αποτρέψουν την προέλαση των ριζοσπαστών, αφού παραθέτει δήλωση του Manfred Weber, προέδρου του ΕΛΚ, ότι «το
θέμα της μετανάστευσης πρέπει να επιλυθεί, διαφορετικά θα κυριαρχήσει στον πολιτικό χώρο το 2024», επισημαίνει, ότι ενώ η μετανάστευση θεωρείται το «πρώτο πρόβλημα» της ΕΕ στο Ευρωβαρόμετρο του Οκτωβρίου 2023, οι διατάξεις δεν θα εγκριθούν πριν από το 2025…
«Μερικοί φοβούνται άλλωστε, ότι οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο, δεν θα επαρκούν ή αναλήφθηκαν πολύ αργά, για να αλλάξουν την κατεύθυνση των πολιτικών ρευμάτων», σημειώνει, υπογραμμίζοντας την αύξηση των λαϊκιστικών κινημάτων, ενόψει των ευρωεκλογών, Ιούνιο του 2024, παρά τα μπλοκαρίσματα των παραδοσιακών κομμάτων στις εθνικές σκηνές.
Καταλήγοντας, αφού επισημαίνει τη χαλάρωση της Giorgia Meloni, λόγω πραγματισμού και
λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές ανάγκες της χώρας της, δίνοντας πράσινο φως στη νομιμοποίηση 450.000 μεταναστών, διερωτάται αν το μεταναστευτικό, αφού προκάλεσε βίαιες κρίσεις σε ορισμένα πολιτικά κόμματα, διαγράφει τα όρια μεταξύ δεξιάς και αριστεράς και προετοιμάζει μία επίθεση στην ευρωπαϊκή πολιτική;
ΠΗΓΗ: Le Figaro, Isabelle Lasserre – Partout en Europe, l’immigration fait plier les gouvernements
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE