Μια συγκλονιστική ιστορία για τον Άγνωστο Στρατιώτη: Για εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, για να απολαμβάνουμε εμείς τα αγαθά τις Ελευθερίας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η γαλήνη κάτω από τα ρόδα του Επιτάφιου: Ανέκραζεν η Κόρη, θερμώς δακρυρροούσα, τα σπλάγχνα κεντουμένη… Πεπλάνηται ο πλάνος, ο πλανηθείς λυτρούται, σοφία σή Θεέ μου…

Η ανύπαρκτη παγίδα του Θουκυδίδη και ο ανταγωνισμός ΗΠΑ και Κίνας: Στον Ψυχρό Πόλεμο το αμερικανικό πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε ανθεκτικότερο του σοβιετικού…

«Κύπρον, οὗ μ’ ἐθέσπισεν»: Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του, έγραψε ο Θουκυδίδης…

Του Σώζοντα Α. ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, Defence Point

«Ανδρών επιφανών, πάσα γη τάφος», Θουκυδίδης, Επιτάφιος

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε επισκεφθεί την πλατεία Συντάγματος και το «Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη» που υπάρχει εκεί, όπου μέλη της προεδρικής φρουράς στέκουν ακοίμητοι φρουροί, δηλώνοντας με την παρουσία τους την ευγνωμοσύνη των ζωντανών προς εκείνους που έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους, για την υπεράσπιση της ελευθερίας, όχι μόνο τη δική τους, αλλά και των επόμενων από αυτούς.

Το μνημείο ουσιαστικά είναι ένα κενοτάφιο (δεν υπάρχουν λείψανα, αντίθετα με άλλες περιπτώσεις), και κατασκευάστηκε μεταξύ 1930 και 1932, αν και η ιδέα ήταν αρκετά προγενέστερη.

Αντίστοιχα μνημεία υπάρχουν στις περισσότερες χώρες του κόσμου, και αν και η παρουσία τους πλέον αποτελεί κάτι κοινότυπο, και ενδεχόμενα δεν συμπεριλαμβάνεται στα «προτεινόμενα μέρη προς επίσκεψη», η ιδέα για έναν μνημείο που όχι μόνο θα αντιπροσωπεύει τη μνήμη αυτών που χάθηκαν σε πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά θα αποτελεί και ένα «σημείο αναφοράς» για όλους όσους δεν αξιώθηκαν να έχουν μια αξιοπρεπή ταφή, ή αναπαύονται σε ανώνυμους τάφους, είναι σχετικά νέα.

• Σαν χθες, 07 Σεπτεμβρίου του 1920, γίνεται εκταφή των λειψάνων τεσσάρων – ανώνυμους – Βρετανών στρατιωτών, οι οποίοι βρίσκονται θαμμένοι σε –προσωρινά– στρατιωτικές κοιμητήρια, στην Υπρ, στο Αρράς, στην Ασίν, και στο Σομ.

Κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν γνωρίζει το λόγο. Έχουν περάσει μόλις δυο χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, του «Μεγάλου Πολέμου» όπως των έλεγαν τότε, καθώς πολλοί θεωρούσαν –λανθασμένα όπως αποδείχθηκε– ότι η κτηνωδία, η καταστροφή και ο πόνος που έπληξε εκατομμύρια ανθρώπους, θα ήταν επαρκής δικαιολογία ώστε να μην επαναληφθεί.

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα διαρκέσει 4 χρόνια (1914 – 1918), θα αφήσει μια Ευρώπη κατεστραμμένη, θα διαλύσει κυριολεκτικά μια γενιά ανθρώπων (πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι κανένας δεν γυρνάει πραγματικά από τον πόλεμο), ενώ θα είναι και ο πρώτος που θα καταδείξει τη σημασία της βιομηχανικής υπεροχής έναντι της στρατηγικής.

Η ιδέα για τη δημιουργία ενός εθνικού μνημείου που θα αποδίδει τις πρέπουσες τιμές σε όσους χάθηκαν σε πολεμικές επιχειρήσεις αποδίδεται στον Αιδεσιμότατο David Railton, ο οποίος όταν υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στο δυτικό μέτωπο, είδε σε έναν τάφο να γράφεται πρόχειρα με μολύβι πάνω στο σταυρό, «Ένας Άγνωστος Βρετανός Στρατιώτης» (An unknown British Soldier).

Η πρότασή του βρήκε μεγάλη απήχηση και οι Βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις κινήθηκαν για την υλοποίησή της.

Τα τέσσερα λείψανα μεταφέρθηκαν με στρατιωτικά ασθενοφόρα στην έδρα του στρατηγείου, στην πόλη St-Pol-Sur-Ternoise, όπου και τοποθετήθηκαν σε φέρετρα.

Η βρετανική σημαία (Union Jack) κάλυψε τα φέρετρα, και τιμητική φρουρά τοποθετήθηκε στο χώρο. Σύντομα, μια επιτροπή με επικεφαλής τον Διοικητή του Στρατηγείου, Ταξίαρχο (Brigadier General) Louis Wyatt επέλεξε στην τύχη, μια σωρό.

Αν και πολλές θεωρίες συνωμοσίας έχουν υπάρξει κατά καιρούς σχετικά με το πόσο «άγνωστη» ήταν πραγματικά η σωρός (καθώς πληροφορίες για τη διαδικασία επιλογής δεν έγιναν ποτέ γνωστές), πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η σωρός αφορά πράγματι σε έναν «άγνωστο Βρετανό στρατιώτη».

• Στη συνέχεια, η σωρός που έχει επιλεγεί τοποθετείτε σε ένα ειδικά κατασκευασμένο δρύινο φέρετρο, και παραμένει στο αβαείο όλη τη νύχτα, φυλασσόμενη από ένα γαλλικό τιμητικό απόσπασμα.

Την επόμενη θα μεταφερθεί με το HMS Verdun στο λιμάνι του Ντόβερ (Dover) όπου θα το υποδεχθούν με 19 τιμητικούς κανονιοβολισμούς, κάτι που προβλέπεται μόνο σε Στρατάρχες (Field Marshalls).

Στη συνέχεια θα μεταφερθεί στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ (Westminster Abbey), όπου στις 11 Νοεμβρίου 1920 (στην επέτειο της υπογραφής της ανακωχής – armistice day) θα ταφεί με όλες τις προβλεπόμενες τιμές, στο δυτικό άκρο του αβαείου.

Εκατό γαιόσακοι με χώμα από τα πεδία των μαχών, θα καλύψουν το φέρετρο, ενώ ειδική επιγραφή σημειώνει την υπέρτατη θυσία, αλλά και τον ελάχιστο φόρο τιμής που οφείλετε.

Ενδεικτικό της σημασίας που αποδίδεται είναι ότι κατά τη γαμήλια τελετή του Δούκα της Υόρκης (μετέπειτα Βασιλιά Γεωργίου VI), η σύζυγός του (Lady Ellizabeth Bowes Lyons) άφησε τη νυφική ανθοδέσμη στον τάφο, ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης (είχε χάσει τον αδελφό της κατά τη διάρκεια του πολέμου), πρακτική που συνεχίστηκε και στα επόμενα χρόνια.

Την επόμενη φορά που θα περάσετε από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, αφήστε το θόρυβο της πόλης πίσω σας, και σκεφτείτε για λίγο εκείνους όσους έδωσαν τη ζωή τους, για να απολαμβάνουμε εμείς τα αγαθά τις ελευθερίας.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Σενάρια της ΜΙΤ για προβοκάτσια και εργαλειοποίηση των επεισοδίων στη Λεμεσό: Τα μάτια στους μηχανισμούς προπαγάνδας των αδίστακτων τουρκικών μυστικών υπηρεσιών