Οι κροκόδειλοι δεν κλαίνε από συναίσθημα: Η φράση κροκοδείλια δάκρυα έγινε παγκόσμιο trend από τον Σαίξπηρ που την πήρε από έναν μεσαιωνικό μύθο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς τα παράνομα ορυχεία της Ινδονησίας έγιναν φονικές κρύπτες για τους κροκόδειλους: Πάνω από 1.000 επιθέσεις και 450 άνθρωποι νεκροί μέσα σε δέκα χρόνια

Aποθέωση για τον συγκλονιστικό Κέβιν Σπέισι στην Οξφόρδη: Ερμήνευσε απόσπασμα από τον Τίμωνα τον Αθηναίο του Σαίξπηρ [video]

Σαφάρι για δραπέτες κροκόδειλους στην Κίνα: Διέφυγαν δεκάδες σε κατοικημένες περιοχές μετά από πλημμύρες [videos]

Σήμερα, όταν κάποιος κατηγορεί έναν άλλον ότι χύνει «κροκοδείλια δάκρυα», υποδηλώνει ότι το άτομο επιδεικνύει ψεύτικη ή ανειλικρινή θλίψη.

Πώς όμως προέκυψε αυτή η φράση; Η απάντηση μας μεταφέρει πίσω σε έναν παράξενο ταξιδιωτικό μεσαιωνικό μύθο και αργότερα εδραιώθηκε στην ιστορία της λογοτεχνίας μέσα από τα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Τα ταξίδια του Σερ Τζον Μάντεβιλ

Οι ρίζες της φράσης στη σύγχρονη εποχή μας ταξιδεύουν στον 14ο αιώνα, στην εξαιρετικά δημοφιλή αφήγηση που καταγράφεται στο «Τα ταξίδια του Σερ Τζον Μάντεβιλ».

Αυτό το οδοιπορικό, γεμάτο με τις περιπέτειες του γενναίου ιππότη στην Ασία, χρησίμευσε ως θησαυρός εκπληκτικών ανακαλύψεων και περισσότερων περιγραφών.

Μια τέτοια, ήταν η λεπτομερής περιγραφή των κροκοδείλων, που περιγράφονται ως φίδια που ρίχνουν δάκρυα λύπης ενώ σκότωναν και κατανάλωναν ανελέητα τη λεία τους, μια απεικόνιση που υπονοεί ότι το ανελέητο αρπακτικό έχει τύψεις.

Ο Mandeville, μάλιστα, σημείωσε με ζωηρή φαντασία: «Αυτά τα φίδια σκοτώνουν τους ανθρώπους και τους τρώνε κλαίγοντας και δεν έχουν γλώσσα».

Αυτή η απεικόνιση, αν και συναρπαστική, είναι επιστημονικά ανακριβής. Οι κροκόδειλοι έχουν πράγματι γλώσσα, και ενώ οι κροκόδειλοι μπορούν να δακρύσουν, αυτό δεν συνδέεται με το συναίσθημα.

Ωστόσο, αυτή η αφήγηση κατάφερε να υφάνει τον εαυτό της στο ιστό της λογοτεχνικής ιστορίας, συναρπάζοντας τους αναγνώστες με ένα περίεργο μείγμα φρίκης και ενσυναίσθησης που προκαλούν οι κροκόδειλοι που κλαίνε.

Από τον Σαίξπηρ στη σύγχρονη γλώσσα

Ο μύθος του κροκόδειλου που κλαίει ταξίδεψε στο χρόνο και βρήκε τη σταθερή του αποτύπωση στα έργα του λογοτεχνικού μαέστρου, Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Μέσα από τα λαμπρά σενάρια του τον 16ο αιώνα τα «κροκοδείλια δάκρυα» εξελίχθηκαν από ένας μεσαιωνικός μύθος σε ένα ευρέως αναγνωρισμένο ιδίωμα που απεικονίζει προσποιητή θλίψη.

Στον «Οθέλλο», ένα από τα διάσημα έργα του, η έκφραση χρησιμοποιήθηκε για να επιδείξει παραπλανητικούς θρήνους, δίνοντας στο ιδίωμα ένα ευρύτερο φάσμα χρήσης.

Με την πάροδο των αιώνων, ο όρος έχει γίνει ένα καθιερωμένο μέρος του λεξιλογίου, που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ανειλικρινείς εκδηλώσεις συναισθημάτων.

Αποτελεί παράδειγμα για το πώς οι ευφάνταστες ιστορίες μπορούν να δημιουργήσουν φράσεις που μεταφέρουν ζωντανά την ανθρώπινη συμπεριφορά και συναισθήματα στην καθημερινή γλώσσα.

Με πληροφορίες από Ancient Origin / Joanna Gillan

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο άνοιξε ελληνική ταβέρνα στο Μιλγουόκι: Τζατζίκι, σπανακόπιτα, μουσακάς στο μενού – Θα είναι εκεί μετά από κάθε αγώνα