Και νέοι υποβρύχιοι θόρυβοι από τα βάθη του Ατλαντικού: «Απλώνει» η έρευνα, στερεύει ο χρόνος
FILE PHOTO: Φωτογραφία που δημοσιοποίησε η Αμερικανική Ακτοφυλακή από την περιοχή των ερευνών, EPA/US COAST GUARD HANDOUT HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σε νεότερη ενημέρωση της αμερικανικής ακτοφυλακής προέκυψαν μερικά καινούρια στοιχεία για τους μυστηριώδεις ήχους, τα «χτυπήματα» δηλαδή που ανιχνεύθηκαν από τα βάθη του Ατλαντικού Ωκεανού και εικάζεται ότι προέρχονται από το πενταμελές πλήρωμα του Τιτάνα.
Αυτό ήταν και το σημείο που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των δημοσιογράφων στη συνέντευξη Τύπου που ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 8:30 (ώρα Ελλάδας) το απόγευμα της Τετάρτης.
Μέχρι στιγμής, με βάση τη νεότερη αυτή ενημέρωση, για τους ήχους αυτούς γνωρίζουμε τα εξής:
- Οι πρώτοι ήχοι ανιχνεύθηκαν χθες από το Καναδικό αεροσκάφος P-3.
- Μετά από αυτούς θορύβους η Αμερικανική Ακτοφυλακή μετακίνησε στο σημείο ομάδες διάσωσης για έρευνα.
- Σε αυτήν την περιοχή και εξακολουθούν να διεξάγονται οι έρευνες.
- Σήμερα ακούστηκαν επίσης και νέοι ήχοι
- Δυστυχώς ο Ωκεανός είναι ένα θορυβώδες μέρος και παραμένει αβέβαιη η ακριβής φύση ή προέλευση αυτών των θορύβων.
Πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι
Ερωτηθείς ο Πλοίαρχος Frederick εάν παραμένει αισιόδοξος, απήντησε:
«Πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι και να έχουμε ελπίδες όταν βρισκόμαστε σε επιχείρηση έρευνας και διάσωσης».
Βρισκόμαστε στο μέσον μιας τέτοιας επιχείρησης. Κάποιες φορές δεν βρίσκουμε αυτό που ψάχνουμε και πρέπει να συνυπολογίζουμε όλες τις παραμέτρους. Και υπάρχουν πολλοί παράμετροι που πρέπει να εξετάσουμε. Μετά από αυτό ίσως βρεθούμε σε μία θέση που πρέπει να πάρουμε μια σκληρή απόφαση. Δεν βρισκόμαστε ακόμα εκεί».
Στην ανάλυσή του στο ΒΒC ο συντάκτης επιστημονικών θεμάτων Pallab Gosh σημειώνει:
«Ο ωκεανός είναι γεμάτος ήχους, αλλά από όσα γνωρίζουμε φαίνεται ότι το σινιάλο που έλαβε η ομάδα διάσωσης είναι επαναλαμβανόμενο και έτσι είναι πιθανό να παράγεται από ανθρώπινη πηγή.
Στο αγννούμενο σκάφος βρίσκεται ένας βετεράνος Γάλλος δύτης, ο οποίος προφανώς ξέρει το πρωτόκολλο για να ειδοποιήσει τις ομάδες αναζήτησης: Να χτυπούν δηλαδή τρία λεπτά κάθε μισή ώρα.
Οι διασώστες θα έχουν προσπαθήσει να εντοπίσουν τη θέση των ήχων χρησιμοποιώντας μια σειρά από σημαδούρες εξοπλισμένες με μικρόφωνα, προκειμένου να περιορίσουν την περιοχή αναζήτησης.
Το επόμενο βήμα είναι να βυθίσουν ένα τηλεχειριζόμενο όχημα (ROV) για να εντοπιστεί ο Τιτάνας με σόναρ και κάμερες.
Εάν βρίσκεται στον πυθμένα της θάλασσας, το πιθανότερο ειναι το όχημα να έχει μπλέξει, πιθανώς στα συντρίμμια του Τιτανικού. Το ROV έχει λογικά κάποια ικανότητα να μετακινεί συντρίμμια χρησιμοποιώντας ρομποτικούς βραχίονες. Αλλά η πιθανότητα επιτυχίας θα εξαρτηθεί από το πόσο μπλεγμένος είναι ο Τιτάνας και σε τι προσανατολισμό βρίσκεται το βαθυσκάφος.
Έτσι, ενώ οι ελπίδες για διάσωση έχουν αυξηθεί ελαφρώς – εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες και προκλήσεις – κυρίως η έλλειψη χρόνου για την παροχή οξυγόνου έκτακτης ανάγκης του Τιτάνα που πρόκειται να εξαντληθεί σε λίγο περισσότερο από 20 ώρες….»
H εμπειρία ενός παλαιού ναυαγού
Ένας Βρετανός που πριν από μισό αιώνα έμεινε για τρεις ημέρες εγκλωβισμένος σε ένα βαθυσκάφος, στον Ατλαντικό, αφηγήθηκε σήμερα στο Γαλλικό Πρακτορείο το άγχος και το κρύο που βίωσε μέχρι να τον ανεβάσουν στην επιφάνεια οι διασώστες, αλλά και την ανησυχία του για τους πέντε αγνοούμενους στο ναυάγιο του Τιτανικού.
Ο Ρότζερ Μάλινσον και ο Ρότζερ Τσάπμαν επέβαιναν στο μικρό βαθυσκάφος Pisces III, το οποίο καθηλώθηκε στον πυθμένα του Ατλαντικού, σε βάθος 480 μέτρων, ενώ προσπαθούσαν να περάσουν τηλεφωνικά καλώδια, το 1973. Η επιχείρηση διάσωσής τους είναι μέχρι και σήμερα η μοναδική επιτυχημένη σε τόσο μεγάλο βάθος.
Ο Μάλινσον, που σήμερα είναι 85 ετών, είπε ότι κατάσταση στο βαθυσκάφος Titan της ιδιωτικής εταιρείας OceanGate που καταδύθηκε στον Τιτανικό μοιάζει «πολύ, πολύ επικίνδυνη». «Φοβάμαι για εκείνους. Δεν καταλαβαίνω πώς μπόρεσαν να τους εγκαταλείψουν στη μέση του Ατλαντικού, χωρίς επικοινωνία, δεν έχει λογική αυτό», σχολίασε.
Τα αποθέματα οξυγόνου του Titan προβλέπεται ότι θα εξαντληθούν αύριο Πέμπτη – και η κούρσα ενάντια στον χρόνο επιταχύνεται στον βόρειο Ατλαντικό, όπου έχουν αναπτυχθεί σκάφη και αεροπλάνα, αναζητώντας τους πέντε αγνοούμενους.
Ο Ρότζερ Μάλινσον, που σήμερα ζει στη βορειοδυτική Αγγλία, θυμάται τις ατελείωτες ώρες που πέρασε, αιχμάλωτος της θάλασσας, στον βυθό του Ατλαντικού και το πόσο απαισιόδοξος αισθανόταν τότε. «Όταν όλα πάνε στραβά, πάνε στραβά», είπε.
«Ήταν πολύ αγχωτικό, έκανε πολύ κρύο και έπρεπε να προσπαθήσουμε να παραμείνουμε ζεστοί και να μην καταναλώνουμε οξυγόνο. Φόρεσα το μάλλινο πουλόβερ μου και από πάνω έβαλα τη φόρμα εργασίας. Ο Ρότζερ Τσάπμαν δεν είχε μάλλινο πουλόβερ, έτσι πήραμε άσπρα πανιά και τον τυλίξαμε σαν μούμια», θυμήθηκε.
Ο Μάλινσον ησύχασε μόνο όταν άνοιξε η θυρίδα του βαθυσκάφους και είδε ότι τα δελφίνια που τους περιτριγύριζαν είχαν φύγει.
«Όταν εξαφανίστηκαν τα δελφίνια κατάλαβα ότι σωθήκαμε. Έμειναν μαζί μας επί 84 ώρες, χιλιάδες δελφίνια ήρθαν να μας δουν, ήξεραν ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με την επιφάνεια με το υποθαλάσσιο τηλέφωνο, επειδή τα χιλιάδες δελφίνια έκαναν θόρυβο κάθε φορά που προσπαθούσαμε», εξήγησε.
Ο Τσάπμαν, πρώην αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, πέθανε το 2020. «Έχασα τον σύντροφό μου. Το υπέροχο ήταν ότι μπόρεσα να παραστώ στην κηδεία και έπαιξα εκκλησιαστικό όργανο για αυτόν», είπε ο Μάλινσον.
Με πληροφορίες από ΒΒC και ΑFP μέσ ΑΠΕ – ΜΠΕ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE