Οταν η Μελίνα ισοπέδωσε τους Άγγλους για τα Γλυπτά του Παρθενώνα: Ο άγνωστος καυγάς Βρετανικού Μουσείου – Φόρειν Οφις το 1983
Στιγμιότυπο βίντεο από το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ μέσω you tube
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Βρετανός βουλευτής, «τελειωμένος» αποικιοκράτης, ξιφουλκεί κατά της επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα: Μιλά για «αυτοεξευτελιστικές» διαπραγματεύσεις
«50 χρόνια διαίρεσης είναι υπερβολικά πολλά»: Επιστολή για το Κυπριακό προς τη νέα Υπουργό Ευρώπης του Ηνωμένου Βασιλείου από το Συμβούλιο Βρετανοκυπρίων
Προσφάτως αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Ηνωμένου Βασιλείου αποκαλύπτουν ότι το το 1983, τη χρονιά που υπεβλήθη για πρώτη φορά επισήμως η αξίωση επιστροφής από την Ελλάδα, το Φόρεϊν Όφις ήταν απορριπτικό στην πρόθεση του Βρετανικού Μουσείου να διατηρήσει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Δημοσίευμα του The Art Newspaper με τίτλο: Declassified documents on Parthenon Marbles reveal rift between UK government and British Museum αναφέρει:
Το μέλλον των Γλυπτών του Παρθενώνα είχε καταστεί μείζον ζήτημα κατά την επίσκεψη της Μελίνας Μερκούρη στο Λονδίνο, υπό την ιδιότητα τότε της υπουργού Πολιτισμού.
Κυβερνητικά έγγραφα καταγράφουν ότι «η πολύχρωμη προσωπικότητά της και ο ρομαντικός σκοπός της προσέλκυσαν σημαντικό ενδιαφέρον και κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης».
Το προσωπικό του Φόρεϊν Όφις ανησυχούσε ότι η Μερκούρη κέρδιζε τη μάχη: «Μερικές φορές η δραματική της φύση φθάνει στη θεατρικότητα, αλλά αναμφίβολα ήταν εκείνη που έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας από τον «συμ-πρωταγωνιστή» της, Ντέιβιντ Γουίλσον, διευθυντή τότε του Βρετανικού Μουσείου».
Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μιας «τηλεοπτικής ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των δύο σε έναν καναπέ» στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών του Λονδίνου, μετά από μια διάλεξη που έδωσε εκεί στις 22 Μαΐου 1983.
Το Foreign Office κατέγραψε τα επιχειρήματα της Μερκούρη ότι δηλαδή τα Γλυπτά «είναι αναπόσπαστο μέρος ενός μνημείου που αντιπροσωπεύει το εθνικό πνεύμα της Ελλάδας».
Ο Wilson είχε απαντήσει ότι αποτελούν μέρος ενός μουσείου που είναι ένας μοναδικός διεθνής θεσμός που «δεν πρέπει να διαμελιστεί». Αλλά οι αξιωματούχοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Μερκούρη «κέρδισε με άνεση τη μάχη των επιχειρημάτων».
Ο Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Πέρεγκριν Ρόουντς, στη συνέχεια παρενέβη, προσθέτοντας ότι στην Ελλάδα «τα επιχειρήματα που προβάλλει ο Γουίλσον είναι πιθανό να είναι αντιπαραγωγικά». Λίγο πριν την επίσκεψη της Μερκούρη, ο πρέσβης είχε υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να υιοθετήσει μια σκληρή γραμμή: «Το να μπερδέψει το θέμα μπορεί μόνο να δημιουργήσει προβλήματα για το μέλλον».
Ακόμη και οι σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα απειλούνταν από τη διαμάχη για τα Γλυπτά, η οποία ανησύχησε τον Burke Trend, τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου. Εκείνος μάλιστα προειδοποίησε το Φόρεϊν Όφις ότι εάν η κυβέρνηση συμβουλεύει τους εντολοδόχους του μουσείου ότι «θα έπρεπε να κάνουν κάτι για να φιλοξενήσουν» τους Έλληνες, λόγω της ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αυτό θα δημιουργούσε «μια πολύ δύσκολη κατάσταση».
Ο επικεφαλής πολιτιστικών σχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, John Macrae, πρόσθεσε τις απόψεις του: «Το πρόβλημα μου φάνηκε ότι θα ήταν μαζί μας για αρκετό καιρό ακόμη. Έπρεπε να ζήσουμε με αυτό και όσο το δυνατόν περισσότερο να το περιορίσουμε».
Απογοητευτικός
Ο επιμελητής κλασικών αρχαιοτήτων του Βρετανικού Μουσείου, Μπράιαν Κουκ, φαινόταν στα μάτια του Φόρεϊν Όφις τόσο αναποτελεσματικός όσο και ο διευθυντής του. Σε άλλη συνάντηση κατά την επίσκεψη Μερκούρη, ο Κουκ κατέφυγε σε «μια απογοητευτική άμυνα, με στόχο να αποδείξει ότι ο Έλγιν δεν ήταν ένοχος βανδαλισμού και ότι ο Παρθενώνας ήταν σύμβολο του αθηναϊκού ιμπεριαλισμού, όχι της ελληνικής ελευθερίας και εθνικότητας». Ο Κουκ αναφέρθηκε στα Γλυπτά ως «Τα Μάρμαρα του Ελγιν» παρότι αυτά αποκαλούνται παγκοσμίως τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Η προσπάθεια των Εργατικών
Τον Μάιο του 1983, λίγο πριν από την άφιξη της Μελίνας Μερκούρη, ο Χιου Τζένκινς, πρώην υπουργός Πολιτσιμού του Εργατικού Κόμματος, είχε προτείνει μια τροποποίηση του νόμου του 1963 για να επιτραπεί η παραχώρηση. Αυτό απορρίφθηκε από την κυβέρνηση των Συντηρητικών και η τροπολογία δεν πέρασε. Όπως έγραψε ο Paul Channon, τότε υπουργός Πολιτισμού σε ένα σημείωμα προς το Foreign Office: η επιστροφή των Μαρμάρων θα «εκκινούσε μια διαδικασία αποσπασματικής διάλυσης των συλλογών του Βρετανικού Μουσείου».
Με πληροφορίες από The Art Newspaper
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE