Οι δικές μας πρωτοβουλίες, η Τουρκία και ο Διεθνής Παράγοντας: Γιατί τόσες αντιδράσεις όταν ένας πρόεδρος προσπαθεί;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Τουρκία έλαβε ένα ξεκάθαρο μήνυμα από την Ευρώπη στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής δηλώνει ο Χριστοδουλίδης

Αήθης αντιδιπλωματική ενέργεια του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας: Ο Γιασάρ Γκιουλέρ ειρωνεύθηκε τον πρόεδρο της Γερμανίας, που επισκέπτεται την κατοχική χώρα

Η επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό είναι ο κοινός στόχος της Ελλάδας και της Κύπρου: Συνεργασία Γεραπετρίτη με Χριστοδουλίδη και Κόμπο ενόψει εξελίξεων

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία

Είναι παραδεκτό από όλους ότι το κυπριακό δεν λύνεται λόγω της στάσης της Τουρκίας.  Η στάση της Τουρκίας έναντι της Κύπρου είναι επιθετική, επεκτατική και θρασύτατη.  Όπως και έναντι της Ελλάδας όπως και άλλων χωρών.

Αυτή η στάση της Τουρκίας είναι δευτερευόντως καρπός της δικής της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος.  Είναι πρωτευόντως προϊόν της γεωστρατηγικής της θέσης, του μεγέθους της σε έκταση και πληθυσμό, οποίος συνιστά πολύ μεγάλη αγορά, των δυνατοτήτων διείσδυσης της σε άλλες τουρκόφωνες χώρες, όπως και ορισμένες ισλαμικές.  Είναι όμως κυρίως προϊόν της γειτονίας της με τη Ρωσία.

Τόσον επι Σοβιετικής ΄Ένωσης όσον και σήμερα, αυτή η εκτεταμένη γειτονία σε ξηρά, θάλασσα και αέρα μετέτρεψε την Τουρκία για τη Δύση και την Ανατολή σε απαραίτητο εταίρο και σύμμαχο ή τουλάχιστον καλό γείτονα.  Επι Σοβιετικής ΄Ένωσης η Τουρκία δεν είχε δυνατότητες να ελιχθεί διότι ο κόσμος υπήρξε χωρισμένος σε δύο στρατόπεδα με κριτήρια ιδεολογικά και κοινωνικο-οικονομικά.

Ως εκ τούτου ο έλεγχος εντός της Τουρκίας από τη φιλοδυτική δεξιά και οι δυνατότητες παρέμβασης της Δύσης εντός της χώρας υπήρξαν τεράστιες.  Μετά την αλλαγή στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και την επικράτηση και σε αυτές του καπιταλισμού, επηρεάστηκαν καταλυτικά και οι εξελίξεις εντός διαφόρων χωρών και ειδικά της Τουρκίας.

• Η απουσία πλέον από το προσκήνιο του «κομμουνιστικού κινδύνου», η καταπιεστική παρουσία του τουρκικού στρατού στο εσωτερικό της χώρας και οι αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία οδήγησαν στην άνοδο στην εξουσία των ισλαμιστών του Ερτογάν.
• Σταδιακά το νέο καθεστώς όλο και περισσότερο προσανατολιζόταν σε μια νέα προσέγγιση ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή.  Αυτή η τάση δυνάμωνε όσο αυξανόταν ο έλεγχος του Ερτογάν εντός της χώρας.

Την ίδια ώρα ενισχυόταν η παρουσία Ρωσίας και Κίνας στο διεθνές σκηνικό.  Αυτή η εξέλιξη οδήγησε την Τουρκία σε μια ουσιαστική αλλαγή του διεθνούς προσανατολισμού της, οπόταν και έκτισε τις σχέσεις που έκτισε με τη Ρωσία και την Κίνα.  Και φτάσαμε στο σήμερα που η μάχη μεταξύ Δύσης και Ανατολής για το ποιος θα προσεταιρισθεί την Τουρκία, συνεχίζεται αμείωτη.

Γεγονός που εκμεταλλεύεται η Τουρκία.  Αυτός ο παράγοντας μαζί με τους άλλους που αναφέρω στην αρχή του άρθρου καθορίζουν την αδιαλλαξία της Τουρκίας.

Και προκύπτει το ερώτημα.  Είναι η Τουρκία πανίσχυρη; Φυσικά και όχι.  Για διάφορους λόγους που δεν υπάρχει χώρος να παραθέσω δεν είναι και ούτε θα γίνει στο εγγύς μέλλον.  Θα αναφερθώ μόνο σε ένα,  που θεωρώ ότι είναι ο καταλυτικός.

Ούτε οι άρχοντες της Δύσης, ούτε οι άρχοντες της Ανατολής θα ήθελαν μια Τουρκία αρκούντως ισχυρή για να εμποδίζει τα δικά τους σχέδια και συμφέροντα.  Ως εκ τούτου υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα και προϋπόθεση να της ασκήσουν διάφορες πιέσεις ανάλογα με την περίπτωση.

Αυτή η δυνατότητα και προϋπόθεση ενισχύεται από τα σοβαρά προβλήματα εντός της χώρας που αφορούν σχεδόν όλα τα θέματα. Θέματα  οικονομίας, δημοκρατίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων, κοινωνικής υφής, πολιτικής υφής και μείζονα θέματα που αφορούν τους Κούρδους και άλλες  μειονότητες.

Όλα τα πιο πάνω μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις και στο κυπριακό.  Διότι το κυπριακό ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και δεδομένης της δικής μας αδυναμίας να επιβάλουμε την απελευθέρωση, επανένωση και απαλλαγή από την Τουρκική παρουσία, θα λυθεί με την παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα όπως αυτός συντίθεται σήμερα.

Στο πρόσωπο πρωτίστως του ΟΗΕ και επίσης της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης λόγω ειδικών δεδομένων, άλλων ομάδων χωρών και βέβαια ξεχωριστών πανίσχυρων κρατών.  Για να διαδραματίσουν όλοι αυτοί θετικό ρόλο υπάρχουν δύο κύριες προϋποθέσεις.

1. Να υπάρχει δυνατότητα εξυπηρέτησης και των δικών τους συμφερόντων με μια λύση αρχών στο κυπριακό.
2. Να πείσουμε εμείς ότι οι προτάσεις μας, οι θέσεις μας, δημιουργούν κέρδος και για τους ιδίους και δεύτερον ότι προάγουν μια λύση η οποία οδηγεί σε μια λύση αρχών. Δηλαδή λύση η οποία στηρίζεται στις αρχές και αποφάσεις του ΟΗΕ και της Ε.Ε στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και λαμβάνει ισοζυγισμένα υπόψη τα δικαιώματα και την παρουσία όλων των κυπρίων.

Αυτό συνεπάγεται μια διαρκή διεθνή εκστρατεία από πλευράς μας μέχρι την ευλογημένη ώρα της λύσης.  Είναι γι΄ αυτό που αδυνατώ να αντιληφθώ τις αντιδράσεις εντός ελληνοκυπριακής πλευράς όταν ένας Πρόεδρος αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες και δραστηριότητες.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Συμφωνίες και διαφωνίες στο Κυπριακό: Γιατί επιμένουν να διαχωρίζουν τον λαό της Κύπρου σε “θιασώτες της λύσης” και “απορριπτικούς”;