Συμφωνίες και διαφωνίες στο Κυπριακό: Γιατί επιμένουν να διαχωρίζουν τον λαό της Κύπρου σε “θιασώτες της λύσης” και “απορριπτικούς”;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα αντιστέκονται στην Κύπρο: Η λύση του Κυπριακού να είναι στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τονίστηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία

Το Κυπριακό είναι ένα κατεξοχήν ευρωπαϊκό ζήτημα και επενδύουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την οριστική διευθέτησή του διαμηνύει ο Χριστοδουλίδης

Τα 3 «Α» του Τατάρ για να δεχθεί την τριμερή συνάντηση: Εξωπραματικές απαιτήσεις και προσπάθεια απαξίωσης της απεσταλμένης του ΟΗΕ από τον κατοχικό ηγέτη

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία

Συχνά πυκνά τους τελευταίους μήνες γνωστοί αρθρογράφοι, που από δεκαετίες, ορισμένοι από το 1985, επανέρχονται στο ίδιο θέμα, ξεσπαθώνουν γύρω από ένα ζήτημα.

Την ανάγκη να συσταθεί «μέτωπο των δυνάμεων της λύσης» έναντι την «απορριπτικών δυνάμεων».  Και μάλιστα δεκαετίες τώρα επιμένουν ότι πυρήνας αυτού του μετώπου πρέπει να είναι η συμμαχία ΔΗ.ΣΥ και ΑΚΕΛ.

Εχω αρθρογραφήσει κατ΄ επανάληψη στο συγκεκριμένο σημείο.  Ρώτησα και ρωτώ πάλιν.  Πότε συνέπεσαν σε κρίσιμες φάσεις του κυπριακού οι θέσεις ΔΗ.ΣΥ και ΑΚΕΛ επι της ουσίας;  Στο αμερικανο-βρεττανο-καναδικό σχέδιο του 1978;  Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν ήταν «σχέδιο λύσης».

Ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης, είτε συμφωνούσε κάποιος είτε όχι, ήταν μόνο το σχέδιο Ανάν.  Τα υπόλοιπα ήταν πλαίσια ή κατευθυντήριες γραμμές, ή αρχές ή Ιδέες.  Πότε λοιπόν;  Επι των ιδεών Γκάλι, που ο ΔΗ.ΣΥ φρόντισε να ενταφιαστούν;  Επι σχεδίου Ανάν;

Εκείνο όμως το οποίο προκαλεί είναι η επιμονή να διαχωρίζουν τον λαό σε θιασώτες της λύσης και απορριπτικούς.  Διότι όταν γράφουν σήμερα ότι ο «νέος Πρόεδρος εξελέγη με τη στήριξη των απορριπτικών δυνάμεων» δεν είναι εκείνον που χαρακτηρίζουν.  Ούτε τα Κόμματα τα οποία τον στήριξαν.  Χαρακτηρίζουν τους ψηφοφόρους.

Χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία του 52% που τον ψήφισε.  Ανάμεσα σε αυτούς, στο β΄ γύρο το 65% των Συναγερμικών ψηφοφόρων.  Γιατί λοιπόν επιμένουν ότι όποιος επιλέγει συγκεκριμένη πρόταση στο κυπριακό όπως αυτή τίθεται κάθε φορά ενώπιον του κυπριακού λαού είναι απορριπτικός;  Τι εξυπηρετεί αυτή η προσέγγιση;

Τι μήνυμα στέλνει στους τ/κ συμπατριώτες μας και στο εξωτερικό;  Οι διαφωνίες ως προς το περιεχόμενο συγκεκριμένων προνοιών της λύσης δεν συνιστούν απόρριψη της ιδέας της λύσης.  Ούτε της βάσης λύσης του κυπριακού όπως διαλαμβάνεται στις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ περι κυπριακού ζητήματος.

Δηλαδή να καταλάβει κάποιος ότι όλα τα Κόμματα τα οποία απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν  είναι απορριπτικά. Να καταλάβει κάποιος ότι το ΑΚΕΛ για παράδειγμα είναι απορριπτικό γιατί το 1978 απέρριψε την αμερικανο-βρεττανο-καναδική πρόταση και το 2004, 26 ολόκληρα χρόνια μετά, απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, δεν επιθυμούσε λύση του κυπριακού;  Δεν νομίζω να δικαιούται κάποιος να εξάξει ένα τέτοιο συμπέρασμα.

Ας έλθουμε όμως στο σήμερα και το δια ταύτα.  Αν πρόκειται να βρούμε άκρη, έτσι ώστε να προχωρήσουμε, το ελάχιστον σε ότι αφορά την ε/κ πλευρά, προς την λύση, ας τοποθετηθούμε επι συγκεκριμένων θέσεων – κλειδιά του κυπριακού.  Γενικόλογες τοποθετήσεις όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά και παραπλανούν.  Οφείλουν τα πολιτικά  κόμματα να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους στα κρίσιμα σημεία του κυπριακού.  Σίγουρα έχουν χρέος να το κάνουν στο επίπεδο του Εθνικού Συμβουλίου.  Και εξηγούμαι:

1. Αποδέχονται παραμονή τουρκικών στρατευμάτων μετά την λύση και για πόσο χρονικό διάστημα.
2. Αποδέχονται παραμονή αγημάτων του τύπου ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ και για πόσο χρονικό διάστημα.
3. Αποδέχονται ότι στο χρονικό σημείο το οποίο θα συμφωνηθεί θα αποχωρήσει και ο τελευταίος στρατιώτης ή στο σημείο εκείνο θα επανεξετασθεί το τι δέον γενέσθαι;
4. Αποδέχονται εγγυήσεις οποιασδήποτε μορφής και αν ναι από ποιους;
5. Αποδέχονται την πολιτική ισότητα και πως ακριβώς την εννοούν.
6. Ποια μορφή και μέθοδο επίλυσης αδιεξόδων αποδέχονται.
7. Πως θα κατανεμηθούν οι περιουσίες.
8. Ποιος χάρτης των δύο περιοχών είναι αποδεκτός.
9. Ποια η αναλογία συμμετοχής στην κυβέρνηση.

• Ποιες οι εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης και ποιες των δύο περιοχών.

Αναφέρω τα ποιο πάνω ενδεικτικά.  Υπάρχουν και αρκετά άλλα.  Και επειδή θα αντιτάξουν ορισμένοι ότι πολλά από αυτά έχουν ήδη συμφωνηθεί και είναι καταγραμμένα στις συγκλήσεις τότε διερωτούμαι.

Δεν είναι φρόνιμο να ξεκαθαρισθεί, εντός της ε/κ πλευράς, στα πλαίσια του Εθνικού Συμβουλίου, ποιες συγκλίσεις θεωρούνται από την ε/κ πλευρά ως αποδεκτές και ποιες όχι;  Δεν μιλώ για την Τουρκία και τον Τατάρ γιατί προφανώς αυτή τη στιγμή τα απορρίπτουν όλα και έβαλαν πλώρη για άλλες Πολιτείες.

Για παράδειγμα τι λένε οι ε/κ  πολιτικές δυνάμεις σήμερα για την εκ περιτροπής Προεδρία και πως κατανοούν την αναγκαιότητα ή μη της μίας τ/κ ψήφου στο επίπεδο των κυβερνητικών αποφάσεων.  Αναφέρω μόνο δύο από τα επίμαχα σημεία.

Όλα τα πιο πάνω τα έχω αναφέρει για να καταλήξω στο ακόλουθο.  Μόνο αν και εφόσον υπάρχει ομογνωμία σε όλα τα πιο πάνω και άλλα τόσα, που λόγω χώρου δεν ανέφερα, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δύο ή και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν στο κυπριακό.

Και φυσικά η συμφωνία των όποιων πολιτικών δυνάμεων δεν είναι επαρκής για να διατυπωθεί η θέση της ε/κ πλευράς.  Χρειάζεται και η σύμφωνη γνώμη του Προέδρου, αλλά πρωτίστως του λαού, την οποία θα εκφράσει στην ώρα του, σε σχετικό δημοψήφισμα.

Τέλος να θίξω, χωρίς να αναλύσω σήμερα, ακόμα δύο θέματα ως επικεφαλίδες.

(1) Συμφωνούμε όλοι ότι τον τελευταίο λόγο πρέπει να τον έχει και θα τον έχει ο κυπριακός λαός σε δημοψήφισμα όταν θα έλθει η ευλογημένη ώρα της λύσης;

(2) Αν οι ξένοι, οι τρίτοι, ο διεθνής παράγοντας που λέμε,  επιμένουν σε ορισμένες θέσεις, εμείς ως ε/κ πλευρά θα πρέπει α συμφωνήσουμε έτσι και αλλιώς ή εξαρτάται σε ποιες θέσεις επιμένουν οι ξένοι;

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η ενεργότερη “εμπλοκή της Ε.Ε.” είναι βοηθητική για όσους εμπλέονται στο Κυπριακό: Η Τουρκία, η Ουκρανία και οι Τουρκοκύπριοι