Τροχιοδεικτικές από τον Ρούμπιν στο Λευκό Οίκο: Η Τουρκία δεν είναι σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, σταματήστε να προσποιείστε ότι είναι…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ζημίες πρώτου τριμήνου $327 εκατ. για τη μιντιακή εταιρεία του Τραμπ, με τζίρο μόλις $770.000: Πολλά χαμένα δισ. και στη Wall Street – Κατηγορεί τους κερδοσκόπους

Ανόητες, αλλά επικίνδυνες, ιδέες για την Κύπρο: Η Ελλάδα δεν μπορεί να απωλέσει τη Μεγαλόνησο, διότι θα είναι η αρχή του τέλους για το Αιγαίο και τη Θράκη… (video)

Η βοηθός του δημάρχου της Νέας Υόρκης συνεργάζεται με πράκτορες του FBI: Δίνει πληροφορίες για τις σχέσεις του Έρικ Άνταμς με αξιωματούχους της τουρκικής κυβέρνησης

Ο ιστότοπος 19FortyFive σε άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin) αναφέρεται στην επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Ουάσιγκτον. Ψηλά στην ατζέντα του ήταν  το αίτημα της Τουρκίας για την αγορά των αμερικανικών μαχητικών F-16.

Ο Λευκός Οίκος πιέζει για την πώληση αυτή ως έπαθλο παρηγοριάς, αφού το Κογκρέσο απομάκρυνε τη χώρα από το πιο προηγμένο πρόγραμμα F-35 Joint Strike Fighter, λόγω της συμμαχίας της Τουρκίας με τη Ρωσία.

Τίτλο; του κειμένου: Türkiye is Not an Important NATO Member. Stop Pretending it is – Η Τουρκία δεν είναι σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ – Σταματήστε να προσποιείστε ότι είναι.

Αναφέρει τα εξής:

Η λογική του Λευκού Οίκου είναι διπλή. Πρώτον, θέλει να δελεάσει την Άγκυρα να απορρίψει τις αντιρρήσεις για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Δεύτερον, οι σύμβουλοι ασφαλείας του προέδρου Τζο Μπάιντεν (Biden) υποστηρίζουν ότι η Τουρκία είναι ένα σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, επειδή έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στη συμμαχία μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν (Antony Blinken) και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν (Jake Sullivan) κάνουν λάθος και στους δύο υπολογισμούς. Η προσχώρηση στον τουρκικό εκβιασμό είναι για να τον δικαιολογήσει.

Επειδή το ΝΑΤΟ είναι μια συμμαχία που βασίζεται στη συναίνεση, η Τουρκία θα μπορούσε να πάρει τα F-16 ως αμοιβή για να άρει το βέτο της κατά την ένταξη, μόνο για να εγείρει τα αιτήματά της την επόμενη μέρα της ένταξής τους, υπό την απειλή να παραλύσει τις καθημερινές λειτουργίες του ΝΑΤΟ. Οι πολιτικές ελευθερίες της Σουηδίας, εν τω μεταξύ, θα ήταν ένα θύμα της διαδικασίας.

Η κυβέρνηση Biden, όπως και κάθε προκάτοχός της που χρονολογείται από την εποχή του Αϊζενχάουερ, επιθυμούσε την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ λόγω του τι θα μπορούσε να φέρει στο τραπέζι:

Η Τουρκία έχει 355.000 ενεργούς άνδρες. O αριθμός αυτός μπορεί να συγκριθεί με της Γαλλίας, που έχει λίγο περισσότερους από 200.000 ενεργούς υπαλλήλους στις ένοπλες δυνάμεις της, ή με του Ηνωμένου Βασιλείου, που έχει μόλις λιγότερους από 200.000.

Το να συμπεριλάβουμε το σύνολο του στρατιωτικού δυναμικού – ενεργού καθήκοντος, εφεδρικές δυνάμεις και παραστρατιωτικούς – σημαίνει ότι διογκώνουμε ακόμη περισσότερο τον αριθμό της Τουρκίας. Έτσι η Τουρκία φέρει σχεδόν 900.000 άνδρες στην εξίσωση, περισσότερους από τα 19 μικρότερα μέλη του ΝΑΤΟ μαζί.

Στις Βρυξέλλες το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο αρθρογράφος αναφέρει ότι είχε την ευκαιρία να μιλήσει με έναν πρώην στρατιωτικό, που είχε εργαστεί σε μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ, ο οποίος έκανε μία σημαντική διευκρίνιση: Τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με το μέγεθος των ενόπλων δυνάμεων των μελών του ΝΑΤΟ είναι συχνά άσχετα.

Όταν σχεδιάζουν μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ πηγαίνουν σε κάθε χώρα και ρωτούν τι είναι διατεθειμένοι να συνεισφέρουν. Μια χώρα μπορεί να έχει δυνάμεις 100.000 στρατιωτών, αλλά αν η πολιτική ηγεσία δεν είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει έστω και 5% σε μια αποστολή του ΝΑΤΟ, τότε το συνολικό μέγεθος δεν έχει σημασία.

Με άλλα λόγια: Εάν η Τουρκία υπόσχεται 5.000 στρατιώτες αλλά η Πολωνία προσφέρει 10.000, τότε είναι σωστό να υποστηρίξουμε ότι η Τουρκία είναι περισσότερο από τέσσερις φορές πιο σημαντική για τη συμμαχία; Αυτό συνέβη με την Υποστήριξη Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.

Τον Φεβρουάριο του 2021, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεισέφεραν 2.500 στρατιώτες και η Τουρκία μόλις 600 – λιγότερους από την Ιταλία, τη Ρουμανία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, ακόμη και από τη Γεωργία που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, μια χώρα με μόλις το ένα εικοστό τρίτο του πληθυσμού της Τουρκίας. Και, ακόμη και όταν η συνεισφορά της Τουρκίας ήταν μεγαλύτερη, συχνά χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις της για αποστολές πέρα από τις παραμέτρους του ΝΑΤΟ.

Όταν ο αρθρογράφος περπατούσε στους δρόμους της Καμπούλ, για παράδειγμα, έβλεπε διαφημιστικές πινακίδες μακριά από τα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ, που προωθούσαν τις διμερείς διπλωματικές σχέσεις Τουρκίας-Αφγανιστάν και επιχειρηματικούς δεσμούς, που δεν βασίζονται στις αρχές του ΝΑΤΟ, αλλά μάλλον στην ισλαμική αλληλεγγύη.

Με απλά λόγια, τα στατιστικά στοιχεία της Τουρκίας στα χαρτιά δεν μεταφράζονται σε επιτόπια σημασία για το ΝΑΤΟ. Η χώρα απλά δεν είναι τόσο ζωτικής σημασίας όσο ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν ήταν κράτος πρώτης γραμμής με τη Σοβιετική Ένωση, συνέβαλε στον πόλεμο της Κορέας και είχε δυτικό προσανατολισμό.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την προσποίηση (μπλόφα) της Τουρκίας, καταλήγει ο αρθρογράφος.

*Ο Δρ. Michael Rubin, πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, είναι ακαδημαϊκός στο American Enterprise Institute και λέκτορας στη Naval Postgraduate School. Είναι συντάκτης του 19FortyFive.

ΠΗΓΗ: ιστότοπος 19FortyFive σε άρθρο του Michael Rubin 

Ακόμα ένα πρόβλημα για τον Ερντογάν: Η πώληση των F-16 της Τουρκίας (πέφτει) σε κενό στο Κογκρέσο εν μέσω καθυστερήσεων της Lockheed