Το κτήμα, ο τέως και η πολιτική σπέκουλα: Οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας να αφήσουν το παρελθόν στους ιστορικούς, να ασχοληθούν με το τώρα και το μέλλον

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό είναι ο κοινός στόχος της Ελλάδας και της Κύπρου: Συνεργασία Γεραπετρίτη με Χριστοδουλίδη και Κόμπο ενόψει εξελίξεων

Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου: Φτάσαμε στο σημείο να γίνονται είδηση τα αυτονόητα… Ναι, το πρόβλημα στην Κύπρο είναι μόνο ζήτημα εισβολής και κατοχής, τίποτα άλλο (video)

Μία κουβέντα της Αλεξάνδρας, ότι δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα, ήταν όλα τα λεφτά: Σε ένα σημαντικό συνέδριο ακούστηκαν μεγάλες αλήθειες για την Ελλάδα

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Αθήνα

Το 1977, νεαρός τότε, στέλεχος της ΕΡΤ, βρέθηκα στη Μόσχα της Σοβιετικής εποχής, σε επίσημη αποστολή, με πρόφαση την ανταλλαγή τηλεοπτικών προγραμμάτων και πραγματικό στόχο ένα πρώτο άνοιγμα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας προς το Ανατολικό μπλοκ.

Ανάμεσα στα αξιοθέατα, που το Σοβιετικό καθεστώς επέλεξε να ξεναγήσει την αποστολή μας, ήταν και ένα εξοχικό ανάκτορο των Τσάρων στα περίχωρα της Μόσχας. Κάτι ανάλογο με το δικό μας Τατόι. Στο σχόλιο μου προς τον άνθρωπο, που μας συνόδευε, που κρίνοντας από τα λεγόμενα του, ανήκε στους σκληρούς του ΚΚΣΕ, γιατί μας φέρατε εδώ, μια και το κομμουνιστικό καθεστώς έχει εκτελέσει τους Τσάρους, μου απάντησε αφοπλιστικά. Μα είναι η ιστορία μας…

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εξοχική αυτή κατοικία των Τσάρων, ήταν καλοδιατηρημένη και στους εσωτερικούς της χώρους και στους κήπους, που βρίσκονται γύρω από το κτιριακό συγκρότημα. Και δεν ήταν και κανένα κτίριο που θα το έλεγε κανείς σπουδαίο από πλευράς αρχιτεκτονικής.

Την δεκαετία του 1990 πήγα μια ηλιόλουστη Κυριακή βόλτα στο Τατόι. Η είσοδος έγινε από ένα συρματόπλεγμα, που είχαν ανοίξει. Ο κόσμος εντός του κτήματος ήταν αρκετός. Τα παιδιά τους έπαιζαν στο πευκόφυτο δάσος.

• Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η εγκατάλειψη του χώρου, που όπως είναι γνωστό είχε περιέλθει στο δημόσιο, μετά την περίφημη δίκη και την αποζημίωση των 13,7 εκατομμυρίων στον Κωνσταντίνο, για το Τατόι, την Κέρκυρα και το Πολυδένδρι.

Μια απαράμιλλου κάλους περιοχή, με εγκαταλελειμμένα κτίσματα, που είχε αφεθεί στην τύχη της. Θυμάμαι έγραψα ένα θυμωμένο άρθρο στην εφημερίδα το “Κέρδος” γι αυτή την εγκατάλειψη, που πέρασε στα αζήτητα. Ουδείς αντέδρασε μια και το κτήμα το είχαν καταγράψει οι ασκούντες την εξουσία στα … μιασμένα.

Από τότε πέρασαν χρόνια και ουδείς έκανε τον κόπο να ασχοληθεί με την συντήρηση, τόσο των κτιρίων όσο και του δάσους που βρίσκεται γύρω από αυτό. Το λεγόμενο φοβικό σύνδρομο εμπόδιζε το πολιτικό σύστημα να ασχοληθεί με το θέμα της συντήρησης του χώρου.

Η παρούσα κυβέρνηση αποφάσισε να ασχοληθεί με το Τατόι και εκπόνησε ένα σχέδιο για την πολλαπλή αξιοποίησή του. Το σχέδιο βρήκε μπροστά του την πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης, που αποτεφρωσε το θαυμάσιο δάσος. Και να σκεφθεί κανείς ότι το δάσος αυτό δημιουργήθηκε εκ του μηδενός από τον πρόγονο του Κωνσταντίνου τον Γεώργιο που το αγόρασε και φύτεψε πολλές ποικιλίες δένδρων.

Τώρα η αναδάσωση σημαίνει ότι, μετά από 150 χρόνια, όλα θα ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή. Θυμάμαι ότι ρώτησα όταν πήγα εκεί κοντά στο κεντρικό κτίριο κάποιον περιπατητή, που είναι οι τάφοι των βασιλέων και μου απάντησε, αφού με αγριοκοιταξε, ότι δεν ξέρει και δεν θέλει να ξέρει.

Όταν, αφού περιπλανήθηκα αρκετά, βρέθηκα στους τάφους αντίκρισα ένα θέαμα, που δεν ταιριάζει σε πολιτισμένη κοινωνία. Πολλώ μάλλον για μια χώρα, που διδάσκει τον σεβασμό στους νεκρούς, μια και οι μάχες στην αρχαιότητα σταματούσαν προκειμένου να τιμήσουν και να θάψουν όσους έπεσαν στα πεδία.

Εκεί στους τάφους, πάνω στα μνήματα ένα παιδί, προφανώς με την προτροπή του πατέρα του, έπαιζε με το ποδήλατό του. Εδώ δεν έχουμε άγνοια απλώς της ιστορίας, έχουμε έναν φανατισμό ανθρώπων, που δεν είναι ικανοί να ξεχωρίσουν και να κατατάξουν τα ιστορικά γεγονότα με την σοβαρότητα που τους αξίζει.

Τώρα με αφορμή την ταφή του τέως Βασιλιά βρήκαν την ευκαιρία κάποιοι πολιτικολογούντες, να μιλήσουν για θέματα, που στην σύγχρονη κοινωνία δεν λένε τίποτα, μια και οι πενήντα ετών και κάτω τα αγνοούν πλήρως και δεν ενδιαφέρονται γι αυτά, σημαίνει ότι ορισμένοι ξύνουν τα νύχια τους για καβγά και ταυτόχρονα κραδαίνουν σήμερα, ναι σήμερα, την σημαία του διχασμού.

Τα προβλήματα δεν είναι αυτά που οι αντιπολιτευόμενοι αναδεικνύουν, όταν κάνουν τις κοκορομαχίες στα παράθυρα των καναλιών.

• Είναι οι εξελίξεις στην οικονομία και το πόσο επί το δυσμενέστερο θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι η άκρως επιθετική Τουρκία και το τι μέλλει γενέσθαι, είναι η κλιματική αλλαγή, που στο τέλος θα μας πάρει και θα μας σηκώσει, είναι οι νέοι, από την υποβαθμισμένη παιδεία έως την επαγγελματική τους εξέλιξη, είναι η ασφάλεια και τα φαινόμενα βίας, που συναντάμε πλέον και στην εφηβική ηλικία.

Σε όλα αυτά καλούνται εν όψει των εκλογών να απαντήσουν πειστικά τα κόμματα, και όχι σε τεχνητούς δήθεν διαχωρισμούς που υποκινούν οι ίδιοι, και μας οδηγούν στις εποχές του εμφυλίου, που οφείλουμε όλοι να τοποθετήσουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

ΟΙ πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ας αφήσουν το παρελθόν στους ιστορικούς κι ας ασχοληθούν εκείνοι, που θέλουν να μας εκπροσωπήσουν για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, με το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας…

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Το ζητούμενο είναι η χώρα, να μην περιπέσει στην περιδίνηση, της ακυβερνησίας: Οι εκλογικές αγωνίες και το ζητούμενο του αποτελέσματος