Πτήσεις με έναν πιλότο ζητούν οι αεροπορικές εταιρίες για να μειώσουν το κόστος: Αίτημα από 40 χώρες αποκαλύπτει το Bloomberg
Photo via Pixabay
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Aεροπορικές εταιρείες και ρυθμιστικές αρχές πιέζουν ώστε στο πιλοτήριο των επιβατικών αεροσκαφών οι δύο πιλότοι να γίνουν ένας προκειμένου να μειωθεί το κόστος αλλά να αμβλυνθεί και η πίεση που δημιουργούν οι ελλείψεις πληρωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Περισσότερες από 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Νέας Ζηλανδίας έχουν ήδη ζητήσει από τον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών που ορίζει τα αεροπορικά πρότυπα να βοηθήσει ώστε οι πτήσεις ενός χειριστή να γίνουν πραγματικότητα.
Ο Οργανισμός Ασφάλειας της Αεροπορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεργάζεται επίσης με κατασκευαστές αεροπλάνων για να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα εκτελούνται οι μεμονωμένες πτήσεις και προετοιμάζει κανόνες για την επίβλεψή τους. Η EASA λέει ότι τέτοιες υπηρεσίες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν το 2027.
Το σχέδιο δεν αρέσει στους πιλότους. Και πολύ δύσκολα θα το «αγοράσουν» και οι επιβάτες.
Ο Τόνι Λούκας, πιλότος Airbus SE A330 της Qantas Airways Ltd. και πρόεδρος της Αυστραλιανής και Διεθνούς Ένωσης Πιλότων , ανησυχεί ότι ένας μοναχικός πιλότος μπορεί να καταβληθεί από μια έκτακτη ανάγκη προτού κάποιος άλλος προλάβει να φτάσει στο πιλοτήριο για να βοηθήσει.
Single pilot operations is “the unavoidable challenge,” Chris Kempis @CathayPacific told the #IATASafetyConference, citing aviation’s history of safely reducing cockpit crew levels via automation. But it is “many, many times more complex” than going from 3 crew to 2. pic.twitter.com/43D8yEeICa
— IATA (@IATA) October 27, 2022
Αυτό ακριβώς συνέβη άλλωστε στην πτήση «447» της Air France από το Ρίο ντε Τζανέιρο προς το Παρίσι την 1η Ιουνίου του 2009: Όταν οι δύο βοηθητικοί πιλότοι στο πιλοτήριο άρχισαν να λαμβάνουν εσφαλμένα στοιχεία ταχύτητας, κατά πάσα πιθανότητα από παγωμένους αισθητήρες στο εξωτερικό του αεροσκάφους, ο κυβερνήτης ξεκουραζόταν στην καμπίνα. Στα 90 δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν για να μπει ο πιλότος στο πιλοτήριο, η κατάσταση δεν μπορούσε να αλλάξει. Μέσα σε τρία λεπτά, το αεροπλάνο είχε πέσει στο νερό από τα 35.000 πόδια, σκοτώνοντας 228 άτομα.
Ο Λούκας θεωρεί επίσης ότι η έλλειψη δεύτερου πιλότου είναι μια χαμένη ευκαιρία να εκπαιδευθούν οι νεότεροι σε πραγματικές συνθήκες πτήσεις.
Οι αλλαγές επίκεινται
Οι προγραμματισμένες αλλαγές φέρνουν πολλές προκλήσεις. Δεν είναι ακόμη σαφές τι θα συνέβαινε εάν ένας μοναχικός πιλότος κατέρρεε ή άρχιζε να πετάει αλλόκοτα, Ο αυτοματισμός, η τεχνολογία και η απομακρυσμένη βοήθεια από το έδαφος θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αντικαταστήσουν την τεχνογνωσία, την ασφάλεια και την αμεσότητα ενός δεύτερου πιλότου.
Επί δεκαετίες, ο κλάδος της αεροπορίας κινείται προς την κατεύθυνση μείωσης των ατόμων στο πιλοτήριο, αναπληρώνοντάς τους με τεχνολογικά εργαλεία. Ενδεικτικά, τη δεκαετία του 1950 στα πιλοτήρια υπήρχε συνήθως ένας κυβερνήτης, ο πρώτος συγκυβερνήτης, ένας μηχανικός αεροσκαφών, ένας πλοηγός και ένας διαχειριστής επικοινωνιών. Χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι τρεις τελευταίες θέσεις καταργήθηκαν.
«Ενδεχομένως αφαιρούμε το τελευταίο περιττό άτομο από το πιλοτήριο», δηλώνει η Τζάνετ Νορτκόουτ, επικεφαλής επικοινωνιών της EASA. Βέβαια, η προϋπόθεση για λήψη τέτοιου είδους μέτρου είναι η πτήση με έναν πιλότο να είναι εξίσου ή και περισσότερο ασφαλής σε σχέση με την πτήση με δύο συγκυβερνήτες.
Τα ψυχολογικά εμπόδια είναι κατά πάσα πιθανότητα μεγαλύτερα από τα τεχνολογικά εμπόδια», δήλωσε ο Αλεξάντερ Φέλντμαν, πρόεδρος της Boeing στην Νοτιοανατολική Ασία. Στο πλαίσιο συνεδρίου του Bloomberg ο ίδιος τόνισε: «Υπάρχει η τεχνολογία για να στηρίξει πτήση με έναν πιλότο, αλλά στην πραγματικότητα μας αφορά να αισθάνονται άνετα οι ρυθμιστικές αρχές και το κοινό».
Οι πρώτες δοκιμές
Στα πρώτα δοκιμαστικά αναμένεται να εξεταστεί η πτήση με έναν άτομο όταν το αεροσκάφος βρίσκεται στη φάση της πλοήγησης, που απαιτεί λιγότερες ενέργειες σε σχέση με την απογείωση και την προσγείωση. Ο ένας πιλότος θα έχει δηλαδή τη δυνατότητα να ξεκουράζεται στην καμπίνα, αντί να βρίσκεται πάνω από τα χειριστήρια. Έτσι, θα μπορούσαν να γίνονται μεγάλες πτήσεις με δύο άτομα, χωρίς να απαιτείται και τρίτος συγκυβερνήτης.
Αργότερα, οι πτήσεις θα μπορούσαν να γίνουν πλήρως αυτοματοποιημένες με ελάχιστη παρακολούθηση από πιλότο. Το σύστημα θα εντόπιζε εάν ο πιλότος αδυνατεί για οποιονδήποτε λόγο να χειριστεί το αεροσκάφος και έπειτα θα το προσγείωνε από μόνο του στο προεπιλεγμένο αεροδρόμιο, σύμφωνα με την EASA. Η υπηρεσία όμως τόνισε πως τέτοιου είδους πτήσεις είναι απίθανο να πραγματοποιηθούν πριν το 2030.
Η αξία του δεύτερου πιλότου επιβεβαιώθηκε κατα περίτρανο τρόπο στις 15 Ιανουαρίου 2009, όταν ένα αεροπλάνο της US Airways χτύπησε ένα κοπάδι χήνες λίγο μετά την απογείωση και έχασε την ισχύ και στους δύο κινητήρες. Ο καπετάνιος Chesley Sullenberger και ο πρώτος αξιωματικός Jeffrey Skiles μαζί κατάφεραν να προσγειώσουν το Airbus A320 στον ποταμό Hudson. Κανείς δεν πέθανε. Το περιστατικό έγινε γνωστό ως το θαύμα στο Hudson και αποτέλεσε θέμα της πολύ γνωστής ταινίας «Sully».
Τίποτα μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί πιο ασφαλές από «έναν δεύτερο ξεκούραστο, καταρτισμένο, καλά εκπαιδευμένο πιλότο που βρίσκεται φυσικά στο θάλαμο πτήσης», θεωρεί η Διεθνής Ομοσπονδία Ενώσεων Πιλότων Αεροπορικών Γραμμών στον ICAO σε έγγραφή της τον περασμένο μήνα.
«Οι επιβάτες εμπορικών αεροπορικών εταιρειών αναμένουν απολύτως και αξίζουν δύο πιλότους στο πιλοτήριο», δηλώνει και ο Joe Leader, διευθύνων σύμβουλος της Apex, μιας αεροπορικής ένωσης με έδρα τη Νέα Υόρκη που εστιάζει στις εμπειρίες των επιβατών.
Η μετάβαση σε επιχειρήσεις με έναν χειριστή θα μπορούσε να επηρεάσει τομείς όπως η εκπαίδευση του πληρώματος και οι ιατρικές απαιτήσεις, καθώς και η ψυχική υγεία και η ικανοποίηση από την εργασία, ανέφερε σε email η Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Με πληροφορίες από Bloomberg
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE