Οπισθοχώρηση: Το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά οι εισβολείς του Πούτιν * Το χρονικό 9 μηνών ταπείνωσης στην Ουκρανία [videos]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δεν διέταξε τη δολοφονία Ναβάλνι ο Πούτιν, σύμφωνα με τις υπηρεσίες Πληροφοριών των ΗΠΑ, αναφέρει η Wall Street Journal

Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους επικρίνει την Ελλάδα και την Ισπανία, επειδή δεν δωρίζουν συστήματα αεράμυνας Patriot στην Ουκρανία

Η Ισπανία θα στείλει στην Ουκρανία πυραύλους για συστήματα Patriot αποκαλύπτει η El Pais

Αν και η απόσυρση από τη Χερσώνα είναι η μεγαλύτερη μέχρι τώρα ήττα για τον στρατό του Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν είναι  η πρώτη που έχει υποστεί.

Όταν ο αρχηγός του Κρεμλίνου διέταξε τον στρατό του να περάσει τα σύνορα της Ουκρανίας στις 24 Φεβρουαρίου, η υποχώρηση ήταν το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του.

Οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας θα εξουδετέρωναν τα στρατεύματα του Κιέβου μέσα σε λίγες ώρες -το πολύ μέρες- και θα έθεταν ολόκληρη τη χώρα υπό τον έλεγχό τους.

Τουλάχιστον, αυτό ήταν το σενάριο του είχε σχεδιάσει ο στενός κύκλος του Κρεμλίνου.

• Τώρα, σχεδόν εννέα μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, η υποχώρηση είναι ουσιαστικά το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει ο ρωσικός στρατός.

Η κατάρρευση ξεκίνησε στις 6 Απριλίου, όταν οι άνδρες του Πούτιν αναγκάστηκαν να φύγουν από την ουκρανική πρωτεύουσα Κίεβο, αφού κατέρρευσε η προσπάθειά τους να καταλάβουν την πρωτεύουσα.

Όχι ότι ήταν έτοιμοι να το παραδεχτούν στο ρωσικό κοινό.

Αντίθετα, είπαν ότι η υποχώρηση ήταν μια «χειρονομία καλής θέλησης» για να διαφυλαχθούν οι ζωές αθώων αμάχων – δεν πειράζει που τα στρατεύματα του Πούτιν τους είχαν πράγματι σφαγιάσει κατά εκατοντάδες σε μέρη όπως η μαρτυρική Μπουτσα ή το Ιρπίν.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ρώσοι στρατηγοί ισχυρίστηκαν δημοσίως ότι ο στόχος δεν ήταν ποτέ να καταληφθεί το Κίεβο – ότι όλη η επιχείρηση ήταν μια προσποίηση για να κολλήσει τον ουκρανικό στρατό στη θέση του και να τον καταστρέψει ακινητοποιημένο.

Ο πραγματικός στόχος, είπαν, ήταν η «απελευθέρωση» του Ντονμπάς, η οποία θα ξεκινούσε σοβαρά τώρα. Ακολούθησε μια επίθεση στο Ντονμπάς, η οποία σε μεγάλο βαθμό σταμάτησε  στα τέλη Ιουλίου.

Μια άλλη «χειρονομία καλής θέλησης» έγινε στη συνέχεια στο Φιδονήσι, στα τέλη Ιουνίου, καθώς οι άνδρες του Πούτιν διέφυγαν από το μικροσκοπικό αλλά στρατηγικής σημασίας νησάκι στη Μαύρη Θάλασσα.

Όμως η ήττα που ακολούθησε ήταν αδύνατο να καλυφθεί, ακόμη και για τη Ρωσία.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, έχοντας ξεκινήσει μια πολυαναμενόμενη επίθεση προς τη Χερσώνα στο νότο, η Ουκρανία εξαπέλυσε μια δεύτερη αιφνιδιαστική επίθεση στο βόρειο Χάρκοβο.

Τα ρωσικά στρατεύματα στην περιοχή – ο αριθμός τους εξαντλήθηκε καθώς οι ενισχύσεις είχαν μεταφερθεί στη Χερσώνα- γρήγορα αναδιπλώθηκαν.

Η Ουκρανία πέρασε από την πρώτη γραμμή άμυνας και μετά τη δεύτερη.

Σε λίγη ώρα, τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και τζιπ ξεκίνησαν επιχειρήσεις πίσω από τις ρωσικές γραμμές, προκαλώντας πανικό και διασπορά των στρατευμάτων.

Η κλίμακα και η ταχύτητα όσων εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια ήταν πάρα πολλά για να τα κρατήσει κρυφά ακόμη και η γυαλισμένη μηχανή προπαγάνδας της Μόσχας.

Πριν καταλάβει ο Πούτιν τι συνέβαινε, η είδηση ​​της ήττας μεταδόθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στη συνέχεια συζητήθηκε ανοιχτά στην κρατική τηλεόραση.

Ο πολύπαθος στρατιωτικός εκπρόσωπος της Ρωσίας προσπάθησε να το παίξει ως τακτική επανατοποθέτηση δυνάμεων – αλλά γρήγορα ο ισχυρισμός του καταρρίφθηκε.

Οι συνέπειες ήταν εξαιρετικά επιζήμιες, μετατρέποντας τους πιστούς του Πούτιν σε σκληρούς επικριτές της πολεμικής προσπάθειας σχεδόν εν μία νυκτί.

Ενώ οι περισσότεροι δεν έφτασαν να κατηγορήσουν τον ίδιο τον Πούτιν, ήταν αμείλικτοι στις επιθέσεις τους εναντίον των στρατηγών της Ρωσίας.

Ίσως μαθαίνοντας από αυτό το λάθος, η Μόσχα προσπάθησε να διαχειριστεί την υποχώρηση από τη Χερσώνα πολύ πιο προσεκτικά.

Ο αρχηγός των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, ο στρατηγός Σουροβίκιν δεν παραδέχθηκε την ήττα -τουλάχιστον όχι με σαφή λόγια- όταν πήγε στην κρατική τηλεόραση, αλλά ομολόγησε πως οι Ρώσοι δεν μπορούσαν να κρατήσουν τις θέσεις τους.

Η ασφάλεια των αμάχων – η ρωσική βολική δικαιολογία – έπρεπε να είναι το πρωταρχικό μέλημα, είπε ο Σουροβίκιν. Η απόσυρση ήταν η μόνη λογική επιλογή.

Ο υπουργός Άμυνας, Σεργκέι Σόιγκου συμφώνησε, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά στον πόλεμο που ενημερώθηκε στο ρωσικό κοινό ότι ο στρατός του οπισθοχωρεί στο πεδίο της μάχης – παρόλο που αυτή είναι η μόνη κατεύθυνση που παίρνει εδώ και πολλούς μήνες.

Με πληροφορίες από The Daily Mail

Πόλη θανάτου θέλουν τη Χερσώνα οι Ρώσοι: Αφήνουν “καμένη γη” πίσω τους * Παγίδα μυρίζονται οι Ουκρανοί και επελαύνουν σιωπηρά… [videos]