Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών και ανεξάρτητος προδρικός υποψήφιος, Νίκος Χριστοδουλίδης, με τη σύζυγό του, Φιλίππα Καρσερά, και τα παιδιά τους. Φωτογραφία Όμικρον
Είναι όντως λυπηρό, σε μια μοιρασμένη πατρίδα, την ώρα που η κατοχική Τουρκία είναι ξανά, έξω από την πόρτα του νησιού, έτοιμη να ενισχύσει το στρατό της στα κατεχόμενα εδάφη μας (και ενώ οι εργασίες στην Αμμόχωστο είναι γεγονός), να βλέπουμε άτομα και ΜΜΕ, προεκλογικά, να λυσσάνε με έναν τρόπο πρωτοφανή για τα κυπριακά δεδομένα.
Σίγουρα, ο τομέας της αποδόμησης του αντιπάλου μέσα από σχετική έρευνα (το ονομαζόμενο “opposition research”), είναι μια συνήθης πρακτική, με Αμερικανική ρίζα και αποτελεί μεγάλο μέρος σε αρκετές προεκλογικές εκστρατείες στον κόσμο.
Όμως, άλλο μια υπερδύναμη όπως η Αμερική, που κάνει ότι και όποτε θέλει και άλλο Κύπρος, που το μέγεθος της και ειδικά η τουρκική κατοχή δεν τις αφήνουν και πολλές επιλογές στη σοβαρότητα και ειδικά στην ενότητα που καλείται να επιδείξει!
Τώρα όμως; Πρόσφατο παράδειγμα οι εκλογές στην Ιταλία! Πολλοί μιλάνε για άνοδο της ακροδεξιάς. Δεν είναι όμως όλοι ακροδεξιοί και εθνικιστές που ψηφίζουν Μελόνι (Λεπέν, κ.λπ.). Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι η “πολιτική” νοσεί από έλλειψη ανθρωποκεντρικότητας και την εξασθένιση της ρίζας της κάθε πατρίδας, μιας ρίζας που μαραίνεται ολοένα και περισσότερο λόγω των συμφερόντων των λίγων και δυνατών. Κάτι τέτοιο αντλείται μέσα από γεγονότα, μελέτες και νούμερα των λαών.
“Το γερμανικό πάρτυ τελείωσε”, ανέφερε συχνά-πυκνά η νεοκλεγείσα Μελόνι, πιθανή, νέα Πρωθυπουργός της Ιταλίας!
Το πάρτυ στην Κύπρο πότε θα τελειώσει; Ποιος και με ποιον τρόπο θα φέρει τον κόσμο της Κύπρου όσο γίνεται πιο κοντά και να εργαστεί για μια “Πολιτεία του εμείς και όχι του εγώ;” (Λόγια του Μακρυγιάννη μέσα από τις φυλακές).
Ποιος μπορεί να ξαναφέρει το φιλότιμο στην πληγωμένη Κύπρο, ειδικά σε μια περίοδο που ο πολιτικός εγωκεντρισμός έχει ατσαλωθεί, η λάσπη επιχορηγείται και η διαφθορά κατηγορεί την τιμιότητα;
Το ποιος είναι τίμιος είναι θέμα του καθενός να το κρίνει. Εκείνο όμως που προέχει είναι το κεφάλαιο που ονομάζεται “Ηθική”. Η αξία να σέβεσαι, να μην προδίδεις, να αποχωρείς όταν διαφωνείς και απλά να διαχωρίζεις τη θέση σου με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Επίσης, για κάθε κλάδο υπάρχουν τα ελάχιστα κριτήρια για να τον υπηρετεί κάποιος.
Στην Κύπρο, ότι δηλώσει ο καθένας είναι! Σημείο που χρήζει μεγάλης μελέτης από τον νέο πρόεδρο, ο οποίος καλείται να προστατεύσει το κάθε επάγγελμα και την κάθε τέχνη αλλά και τον κάθε επιστήμονα και καλλιτέχνη και τις σπουδές αυτών.
Να σημειωθεί ότι σε κάποιες χώρες, όχι μόνο χρειάζεται κάποιος πιστοποίηση πτυχίων πριν προσληφθεί επίσημα, αλλά ο κάθε οργανισμός ξεσκονίζει και πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω για να μάθει “ποιον/α” θα προσλάβει. Το γνωστό “background check”.
Γι’ αυτό και το στοιχείο της ανθρωποκεντρικότητας είναι αυτό που σπρώχνει τους λαούς σε νέα μονοπάτια και επιλογές. Όταν στην Κύπρο, συγκεκριμμένος υποψήφιος, ο οποίος αντλεί κόσμο από όλους τους χώρους, από την αρχή της προεκλογικής μιλά για απειλές, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένεια του και τους συνεργάτες του, κανένας μέσος Κύπριος δεν μπορεί να διανοηθεί στο ελάχιστο το παρασκήνιο και τι μπορεί να εννοεί!
“Άνθρωπος είμαι. Σύζυγος, πατέρας όπως εσύ. Δεν έχω τη δύναμη να αλλάξω τον κόσμο μόνος. Μαζί, μπορούμε να τον κάνουμε καλύτερο!”
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE