Η Ιστορία έπρεπε να διδάσκει: Το πογκρόμ της 6-7 Σεπτεμβρίου του 1955 στην Πόλη, το Κυπριακό και η τουρκική στοχοθεσία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Ταγίπ καταράστηκε τον Μπενιαμίν!!! «Η ευχή μου είναι η εξής: Κύριε, φανερώσου ως Παντοδύναμος και οδήγησε τους Σιωνιστές, ειδικά τον Νετανιάχου, στην καταστροφή»…

Πρότζεκ-πρόκληση κοινών συμφερόντων, που με την εξέλιξη της τεχνολογίας τώρα είναι εφικτό, χαρακτήρισε ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας την ηλεκτρική διασύνδεση

Απόλυτος ο Πάιατ για το καυτό καλοκαίρι του 2020 στο Καστελόριζο: Δεν θέλουμε να ξαναδούμε αυτό που συνέβη με τις (παράνομες) γεωτρητικές προσπάθειες της Τουρκίας

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955, τουρκικοί όχλοι, οργανωμένοι και κατευθυνόμενοι από το καθεστώς Αντνάν Μεντερές, επιτίθενται και λεηλατούν, μαγαρίζουν και καταστρέφουν εκκλησιές, σπίτια, ιδρύματα, καταστήματα και νεκροταφεία της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, σε διάστημα μόλις εννέα έως δέκα ωρών.

Κατά καιρούς, διάφοροι μελετητές του τουρκικού πογκρόμ επικαλούνται ως δικαιολογία «μιαν αυθόρμητη συναισθηματική έκρηξη Τούρκων μουσουλμάνων, οι οποίοι εξοργίστηκαν όταν έγινε γνωστό ότι μέσα στο συγκρότημα του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο περιλαμβάνει το σπίτι όπου υποτίθεται γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, σημειώθηκε έκρηξη καψυλλίου δυναμίτιδας» (Σπ. Βρυώνη, «Ο μηχανισμός της καταστροφής», σελ. 68-72, εκδόσεις Εστία, 2007).

Επειδή η λατρεία του Ατατούρκ είναι κεντρικό σημείο αναφοράς και σύμφυτη με την ιδιοσυστασία του τουρκικού λαού, υποστηρίζεται ακόμα, ήταν αναμενόμενη και φυσιολογική η αντίδραση των τουρκικών όχλων στην Κωνσταντινούπολη, στην Σμύρνη και στην Άγκυρα.

Τέλος, η επίσημη εκδοχή της κυβέρνησης Μεντερές ήταν ότι τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων οργανώθηκαν, τάχα, από κομμουνιστές. Συνελήφθησαν μερικές δεκάδες, αλλά αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι ελλείψει στοιχείων.

Πριν από την τουρκική «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» εναντίον των Ελλήνων της Πόλης, σημειώθηκαν μερικά άλλα γεγονότα, τα οποία συνδαύλισαν το μίσος και τη  βαρβαρική επιθετικότητα των τουρκικών όχλων.

Οι Βρετανοί, για να εμπλέξουν και την Τουρκία στο Κυπριακό, προσκαλούν την Αθήνα και την Άγκυρα σε μία τριμερή διάσκεψη στο Λάνκαστερ Χάους (29/8-7/9/1955).

Όπως ο Χάρολντ Μακμίλλαν, ΥπΕξ και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Βρετανίας ομολογεί στα απομνημονεύματά του, ο στόχος ήταν η παγίδευση των Ελλήνων. Πράγμα που επετεύχθη, παρά την έντονη αντίδραση του Μακαρίου.

• Ενόψει της Τριμερούς, το κυπριακό αριστερό κόμμα, ΑΚΕΛ, ανακοίνωσε ότι στις 28 Αυγούστου 1955 θα διοργάνωνε συλλαλητήριο εναντίον της διάσκεψης. Στις 13/8/1955, ο Τ/κ τότε ηγέτης, Φαζίλ Κουτσιούκ, σε επιστολή του προς την τουρκική κυβέρνηση, ισχυρίστηκε ψευδώς ότι, μετά το συλλαλητήριο του ΑΚΕΛ, οι Έλληνες της Κύπρου θα… έσφαζαν τους Τούρκους!

Φυσικά τίποτε δεν συνέβη αλλ’ ήδη η θρυαλλίδα του μίσους κατά των Ελλήνων είχε ενισχυθεί με έναν ακόμα ανυπόστατο ισχυρισμό, ο οποίος υιοθετήθηκε ασμένως από τον Μεντερές με εμπρηστικές δηλώσεις του (24/8/1955). Ο μηχανισμός του αφανισμού είχε λαδωθεί καλά και ήταν έτοιμος να εκδηλωθεί σφαγιαστικά, βαρβαρικά και καταστροφικά εναντίον των Ελλήνων.

• Το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης πρέπει να ιδωθεί και αναλυθεί μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, στο οποίο εντάσσονται: Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις τη δεκαετία του ’50 και εντεύθεν, σε συνάρτηση προς αλλαγές στην τουρκική κοινωνία, τα λάθη της Ελλάδος στο Κυπριακό και τη διαχρονικά ξεκάθαρη τουρκική στοχοθεσία για την τελική κατάκτηση της Κύπρου και την τουρκοποίησή της.

Βαθιοί μελετητές και γνώστες της Τουρκίας και της ιστορίας της, όπως οι Χρ. Χρηστίδης, Σπ. Βρυώνης και Νεοκλής Σαρρής, καταλήγουν σε παρόμοια περίπου συμπεράσματα.

Όπως σημειώνει ο Σπ. Βρυώνης, «πρέπει κανείς να εξετάσει την προσπάθεια του σύγχρονου τουρκικού κράτους να δημιουργήσει -δηλαδή να επιβάλει- ομοιογένεια στα ανόμοια συστατικά στοιχεία του σύμφωνα με δυτικής προέλευσης θεωρίες για το έθνος, το κράτος και τον εθνικισμό, στις οποίες δόθηκε για πρώτη φορά φυλετική βάση από τον Ζιγιά Γκιοκάλπ και τις θεωρίες του περί εγγενών φυλετικών  πολιτισμικών αξιών και αρετών». Εξάλλου, ο Ν. Σαρρής επισημαίνει:

«Τα ανθελληνικά γεγονότα της 6/7 Σεπτεμβρίου 1955 (…) συντάραξαν την τουρκική κοινωνία». Και υποβάλλει τα εξής ερωτήματα:

«Έσυρε κανείς παράλληλο ανάμεσα στο Κυπριακό, τον αφανισμό του ελληνικού γηγενούς στοιχείου της Πόλης, που ξεκινά την 6/7 Σεπτεμβρίου 1955 και του κοινωνικού και οικονομικού μετασχηματισμού της τουρκικής κοινωνίας;

»Αναζήτησε κανείς έναν συσχετισμό και μια γενίκευση ανάμεσα στην έξωση με τη ‘Μικρασιατική Καταστροφή’ της οικονομικά κυρίαρχης τάξης στην Οσμανική Αυτοκρατορία που ήταν οι μη μουσουλμάνοι, ιδιαίτερα οι Έλληνες, από την πολιτικά κυρίαρχη τάξη που ήταν οι στρατογραφειοκράτες;

»Και από εκεί αναλογίστηκε κανείς μήπως η Κύπρος, το Αιγαίο, ή οτιδήποτε άλλο, δεν είναι ο έντεχνος αντικατοπτρισμός που δημιουργεί η κυρίαρχη τάξης της σημερινής Τουρκίας; Όπως η Γενεύη έκλεισε άδοξα και δραματικά με την πορφυρή αυλαία του Αττίλα (δύο) που διχοτόμησε την Κύπρο, έτσι και η διάσκεψη του Λονδίνου το 1955 έκλεισε με την αποφράδα νύχτα της 6/7 Σεπτεμβρίου» (Ν. Σαρρής, «Η άλλη πλευρά», τ. δεύτερος, βιβλίο Α’ σελ. 51-60).

• Ο αντιαποικιακός, απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ απέβλεπε στην αυτοδιάθεση-Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Αθήνα, που ανέλαβε να διεθνοποιήσει και να συνηγορήσει στο αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου, είτε από κόπωση είτε από βρετανικές πιέσεις, αποδέχτηκε ως αντίδικο στο Κυπριακό τη μέχρι τότε αδιάφορη και αμέτοχη Τουρκία.

Αποτέλεσμα: Κατά συρροήν ελληνικά ολισθήματα με κατάληξη την αγγλοτουρκοελληνική συγκυριαρχία σε ένα δοτό, επιβληθέν διά της Ζυρίχης Σύνταγμα στους Κυπρίους, με τον εφιάλτη, σήμερα, της αγγλοτουρκοδιζωνικής δήθεν ομοσπονδίας. Μια λύση εξωφρενικά απαράδεκτη για τη Νότια Αφρική αλλά αποδεχτή από την ασπόνδυλη Λευκωσία και την εν παντί συναινούσα αλλά βολευόμενη Αθήνα.

Έτσι παρατηρείται το αυτόχρημα αδιανόητο αλλά καταστροφικό: Ενώ η Ελλάδα φαινόταν έτοιμη να υπερασπιστεί τους Έλληνες της Κύπρου έναντι μιας δήθεν ανέτοιμης Τουρκίας, οι όροι αντιστράφηκαν:

Το βαθύ κράτος της Υψηλής Πύλης του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών διά της ΜΙΤ (Μυστικές Υπηρεσίες) και των γνωστών εκθέσεων Νιχάτ Ερίμ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1956) κατέγραψαν τον  διαχρονικό στόχο της Τουρκίας κατά της Κύπρου: Επανάκτηση, έλεγχος, τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση. Έκτοτε η Αθήνα και η Λευκωσία επιμένουν να παραγνωρίζουν, να  υποτιμούν και να μη γνωρίζουν την «άλλη  πλευρά».

Στις συνομιλίες της Γενεύης, τον Αύγουστο του 1974, ξοφλήθηκε το γραμμάτιο της τριμερούς του 1955 και των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, του 1959. Οι Τούρκοι ενθυλάκωσαν τα κέρδη τους από τις απερισκεψίες, την αλλοπρόσαλλη και άφρονα πολιτική της ελληνικής πλευράς, που οδήγησε στο προδοτικό πραξικόπημα και στον Αττίλα.

• Η Ιστορία έπρεπε να διδάσκει και να διδάσκει σκληρά την Αθήνα και τη Λευκωσία. Δεν διδάσκονται! Αρνούνται να ακούσουν τον Τούρκο που βροντοφωνάζει τα κατ’ εναντίον μας σχέδιά του και είναι πανέτοιμες να του προσφέρουν, διά της τουρκοδιζωνικής, την Κύπρο σε χρυσό δίσκο.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

Ο Μακάριος έκρινε ασύμφορη οικονομικά την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!.. Ζήτησε να γίνει “αντιβασιλεύς της Ελλάδος”;