Η μνήμη είναι εκεί, ισχυρή και ακλόνητη να στηρίζει την πίστη και τον ακατάπαυστο αγώνα μας, τόνισε ο Φώτης Φωτίου
FILE PHOTO: Ο Επίτροπος Προεδρίας κ. Φώτης Φωτίου. Φωτογραφία: ΓΔΠ, PIO
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με συναίσθηση ιστορικού χρέους και εθνικής υπερηφάνειας αποδέχθηκα την πρόσκληση να παραστώ και να χαιρετίσω την εκδήλωση μνήμης και τιμής των Ηρώων της κατεχόμενης Κωμόπολης Αιγιαλούσης.
Τα παραπάνω τόνισε ο Επίτροπος Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου στην εκδήλωση Μνήμης και Τιμής για τους Ήρωες της Κωμόπολης Αιγιαλούσης.
Τόνισε ότι μετρώντας κάθε χρόνο τέτοια μέρα τα χρόνια της εισβολής, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να μετρούμε τον πόνο, την απογοήτευση, την απώλεια. Την απώλεια της πατρίδας, των ανθρώπων, των μνημείων, αλλά όχι της μνήμης. Γιατί η μνήμη είναι εκεί, ισχυρή και ακλόνητη να στηρίζει την πίστη και τον ακατάπαυστο αγώνα για την δημιουργία μίας πατρίδας ελεύθερης, ειρηνικής, απαλλαγμένης από κατοχικά στρατεύματα, που να ανήκει πραγματικά στους πολίτες της.
Η ομιλία του κ. Φωτίου ακολουθεί:
Απευθύνω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και στα Μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου, καθώς επίσης στις Εκκλησιαστικές Επιτροπές Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Αγίας Μαρίνας και Αγίου Θύρσου, τη Σχολική Εφορεία, τον Σύνδεσμο Γιαλουσιτών, το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Ηρωομάρτυρα Σάββα και Ανδρούλας Χατζηπαντελή και τον Σύνδεσμο Γυναικών Γιαλούσης τόσο για την αποψινή διοργάνωση όσο και για τη μεταξύ τους αγαστή συνεργασία.
Η ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί πέρα από τον επετειακό και τιμητικό τους χαρακτήρα, διαφωτίζουν και διατηρούν ισχυρή τη μνήμη, την πίστη και τη θέληση για απελευθέρωση και δικαίωση του τόπου μας.
Η σημερινή εκδήλωση μνήμης και τιμής, αναδεικνύει τις ηρωικές μορφές των Γιαλουσιτών, που με ψυχικό μεγαλείο και αυταπάρνηση ανταποκρίθηκαν στους εθνικούς αγώνες της πατρίδας και θυσιάστηκαν για έναν ανώτερο σκοπό.
Άνθρωποι απλοί, ανιδιοτελείς και ευσυνείδητοι σε κάθε τους πράξη, οι οποίοι καταξιώθηκαν και καταγράφηκαν στην ιστορία για την αξιοπρέπεια που επέδειξαν στη ζωή και πολύ περισσότερο στον θάνατο!
Ένα μακρύς κατάλογος ονομάτων, νέων κυρίως παλληκαριών, γεμάτων όνειρα και προσδοκίες, που την κρίσιμη ώρα, έδωσαν το άπαν των δυνάμεών τους και κατέθεσαν την ψυχή τους, υπερασπιζόμενοι αξίες και ιδανικά πανανθρώπινα.
Ξεκινώντας από τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η Κωμόπολη Αιγιαλούσης τιμά τον δικό της Αγωνιστή της Ελευθερίας, Σταύρο Στυλιανίδη. Ακολούθως, το τραγικό καλοκαίρι του 1974 έπεσαν μαχόμενοι ευκλεώς, υπέρ πίστεως και πατρίδος οι: Ανθυπολοχαγός Καταδρομών Βασίλειος Σιαμπτάνης, Λοχίας Πεζικού Πέτρος Χαραλαμπούδης, Έφεδρος Λοχίας Πεζικού Γεώργιος Ράφτης, Στρατιώτης Πεζικού Λεωνίδας Λεωνίδου, Έφεδρος Στρατιώτης Πεζικού Γιαννάκης Λιασή, και ο Έφεδρος στρατιώτης Πεζικού Κώστας Σάββα Γιάγκου. Όλοι τους πολέμησαν με θάρρος, αρετή και τόλμη τον πάνοπλο τούρκο εισβολέα, που υπερτερούσε σε υλική και αριθμητική δύναμη.
Η ασύλληπτη ωμή βία και βαρβαρότητα του τούρκου κατακτητή καταγράφεται και με εν ψυχρώ δολοφονίες. Η κωμόπολη Αιγιαλούσης θυμάται και τιμά τους εννέα εκτελεσθέντες αγνοούμενους, Μιχάλη Παράσχου, Οδυσσέα Ηλία, Πανίκο Κεμεκκή, Παύλο Χατζηδημήτρη, Πιερή Αδάμου, Σάββα Χατζηπαντελή, Στέλιο Σαββίδη, Χρίστο Κοσμά, και Χρήστο Χατζηνικολάου. Την ίδια ώρα απευθύνουμε δέηση και προσευχόμαστε για τη διακρίβωση της τύχης τριών ακόμα αγνοουμένων, των Γιαννάκη Χαραλαμπούδη, Κουμή Καραγιώργη και Χριστόδουλο Καουτζάνη, των οποίων οι οικογένειες αναμένουν ακόμα απαντήσεις σε πολλά τραγικά ερωτήματα.
Μαζί με όσους έπεσαν και όσους ακόμα αγνοούνται από τα ηρωικά πεδία των μαχών, το Κοινοτικό Συμβούλιο και τα Οργανωμένα Σύνολα Αιγιαλούσης μνημονεύουν και όσους έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, εκτελώντας με υπευθυνότητα και στο ακέραιο τα καθήκοντα, που τάχθηκαν να υπηρετήσουν. Τιμούμε τον Αρχιπλοίαρχο Ανδρέα Ιωαννίδη και τον Πλοίαρχο Λάμπρο Λάμπρου, που έπεσαν σε ώρα καθήκοντος, κατά τη φονική έκρηξη στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου 2011. Τιμούμε επίσης τους Στρατιώτες Πεζικού, Νίκο Ορφανίδη και Κυριάκο Ζαχαρίου, που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος στις 28 Οκτωβρίου 1973 και 25 Μαρτίου 1966, αντίστοιχα, καθώς και τον Λώρη Αργυρού, που έχασε τη ζωή του εκτελώντας το καθήκον του, στις 8 Δεκεμβρίου 1957.
Συμπατριώτισσες, Συμπατριώτες,
Εκδηλώσεις όπως η αποψινή υπαγορεύουν σε όλους μας το ανεξόφλητο χρέος απέναντι στον τόπο μας. Παράλληλα, αποτελούν μία ευκαιρία να προβάλλουμε, πρότυπα ήθους, φιλοπατρίας και γενναιότητας, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Συμπληρώνονται φέτος 48 χρόνια από την απαράδεκτη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή, που κρατά την πατρίδα μας μοιρασμένη, καταπατώντας βίαια τα πλέον στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Μετρώντας κάθε χρόνο τέτοια μέρα τα χρόνια της εισβολής, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να μετρούμε τον πόνο, την απογοήτευση, την απώλεια. Την απώλεια της πατρίδας, των ανθρώπων, των μνημείων, αλλά όχι της μνήμης. Γιατί η μνήμη είναι εκεί, ισχυρή και ακλόνητη να στηρίζει την πίστη και τον ακατάπαυστο αγώνα για την δημιουργία μίας πατρίδας ελεύθερης, ειρηνικής, απαλλαγμένης από κατοχικά στρατεύματα, που να ανήκει πραγματικά στους πολίτες της. Οι μέρες αυτές, που τα γεγονότα ξαναζωντανεύουν, κυρίως για όσους τις έζησαν αλλά και για τους νεότερους, που ακούν συγκλονιστικές μαρτυρίες από βιώματα, θα πρέπει να λειτουργούν διδακτικά. Διδακτικά ως προς το πνεύμα ενότητας, που πρέπει να μας διακατέχει. Μακριά από ιδεολογικές διαφορές και πολιτικά συνθήματα, τα οποία οδήγησαν σε λάθη και παραλείψεις με επώδυνες μέχρι σήμερα συνέπειες. Διδακτικά και ως προς το παράδειγμα, των τιμώμενων ηρώων, που προέταξαν το ατομικό τους ανάστημα υπερασπιζόμενοι την πατρίδα, την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Φίλες και φίλοι,
Η τουρκική εισβολή του 1974 ήταν το αποτέλεσμα μίας περιόδου, στην οποία το κλίμα τρομοκρατίας και αμφισβήτησης της νομιμότητας δημιούργησε ρήγματα στον πολιτικό και κοινωνικό ιστό. Προκάλεσε διχασμό, που οδήγησε στο έσχατο όριο: Τον εμφύλιο σπαραγμό και το προδοτικό πραξικόπημα.
Η βάρβαρη τουρκική εισβολή, που ακολούθησε, σκόρπισε παντού τον θάνατο και την καταστροφή με ολέθριες και ανυπολόγιστες μέχρι σήμερα συνέπειες. Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι ηρωικοί μας εγκλωβισμένοι, οι χιλιάδες συμπατριώτες μας, που έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή των πατρογονικών εδαφών μας, ο εποικισμός και η καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, συνθέτουν με δραματικό τρόπο το πικρό σκηνικό του κυπριακού προβλήματος.
Στα σαράντα οκτώ χρόνια από το πραξικόπημα και την εισβολή πληρώσαμε πολλά και νιώσαμε όλοι τον πόνο της μοιρασμένης πατρίδας. Κυρίως οι πρόσφυγες που έχασαν σε μία μέρα ότι έκτιζαν για μια ζωή. Τίποτε όμως δεν συγκρίνεται με τον καημό της μάνας που έχασε το παιδί της, του παιδιού που αναμένει τον αγνοούμενο πατέρα του. Αναμφίβολα χρωστάμε πολλά σε πολλούς.
Κυρίως σε αυτούς που πολέμησαν και χάθηκαν στη δίνη του πολέμου καθώς και σε αυτούς που πολέμησαν και κουβαλούν ακόμα την αναπηρία και τις ουλές του πολέμου, ως σημάδια πόνου και περηφάνιας. Και βέβαια στις οικογένειες και στους συγγενείς των πεσόντων, των αγνοουμένων και όλων των θυμάτων της τουρκικής εισβολής, που υπομένουν με ψυχική δύναμη και αξιοπρέπεια όλα αυτά τα χρόνια το δυσαναπλήρωτο κενό από την απώλεια των δικών τους αγαπημένων ανθρώπων.
Η πιο τραγική πτυχή όμως απότοκο της τουρκικής εισβολής είναι αυτή των αγνοουμένων μας. Δυστυχώς 48 χρόνια μετά και ακόμα αναζητούμε 775 Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες αγνοουμένους μας και αυτό εξ αιτίας της απάνθρωπης στάσης της κατοχικής δύναμης που αρνείται να συνεργαστεί για την επίλυση ενός καθόλα ανθρωπιστικού προβλήματος. Έχουμε χρέος και υποχρέωση απέναντι στους ήρωες και τους συγγενείς τους να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου μας.
Σήμερα, σαράντα οκτώ χρόνια μετά, διατηρούμε αναλλοίωτη την ιστορική μας μνήμη και συνεχίζουμε τον αγώνα μας, με στόχο να καλλιεργήσουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ειρηνική και δίκαιη λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Μια λύση που να ακυρώνει τα τετελεσμένα της εισβολής, να προνοεί την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων και να διασφαλίζει την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε συνθήκες ασφάλειας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ευημερίας για όλους τους νόμιμους κατοίκους της μαρτυρικής μας νήσου. Μία λύση η οποία θα βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με τα περί Κύπρου Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις αρχές της διεθνούς νομιμότητας, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά και τις μέχρι στιγμής επιτευχθείσες συγκλίσεις.
Η μεγαλύτερη τιμή που οφείλουμε στους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για τη δική μας δεν είναι άλλη παρά η λύτρωση και η επανένωση του τόπου μας, σε συνθήκες, οι οποίες να διασφαλίζουν το σπουδαίο αγαθό της ειρήνης.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης δεν έπαψε στιγμή να εκφράζει την πολιτική βούληση και την αποφασιστικότητα για επανέναρξη της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δυστυχώς, για άλλη μια φορά απαράδεκτες θέσεις και προκλητικές δηλώσεις καταγράφουν την σταθερή και αδιάλλακτη παρεμβατική στάση της Τουρκίας η οποία αξιώνει απροκάλυπτα τη δημιουργία δύο κρατών, προωθώντας μεθοδευμένα τη διχοτόμηση και προβαίνει σε νέα τετελεσμένα επί του εδάφους ιδιαίτερα στην περιοχή Αμμοχώστου.
Συμπατριώτισσες, Συμπατριώτες,
Δεν ξεχνούμε και δεν παραγράφουμε το χρέος μας προς τους ήρωες και τους μάρτυρες μας, δεν παραγράφουμε την ιστορία μας και τα δίκαια μας. Με εκδηλώσεις όπως αυτήν το υπογραμμίζουμε και το επιβεβαιώνουμε. Ευχή όλων μας είναι να δικαιώσουμε σύντομα τη θυσία τους.
Αυτό είναι το ιστορικό χρέος προς όλους τους ήρωες μας, αυτό είναι το χρέος και προς τους πεσόντες και αγνοουμένους της Γιαλούσας που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος σε όλους τους αγώνες της σύγχρονης ιστορίας μας.
Δεν έχουμε δικαίωμα να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Αυτό επιτάσσει η ιστορική μνήμη. Και αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο σε όσους πρόσφεραν το καθαγιασμένο αίμα τους σε αυτό το πολύπαθο νησί.
Δόξα και τιμή σε όλους όσοι πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της κυπριακής ελευθερίας.
Δόξα και τιμή στους ήρωες της κοινότητας Γιαλούσας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα τους.
Αιώνια και τιμημένη.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE