Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου (Δ) ο πρωθυπουργό Κυριάκος Μητσοτάκης (2Δ), ο Χρήστος-Γεώργιος Σκέρτσος (Α), ο Χρήστος Τριαντόπουλος (3Α), ο Ιωάννης Οικονόμου (2Α), ο Γεώργιος Στύλιος (5Α) και ο Θεόδωρος Λιβάνιος (4Α), κατά τη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας των νέων υπουργών, στο Προεδρικό Μέγαρο , την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ, Καθημερινή
Η αντιπαράθεση είναι κανόνας στις δημοκρατίες. Αναμενόμενη, αναγκαία και χρήσιμη. Φυσικά, όχι αυτή που διολισθαίνει σε κοκορομαχίες και στοχεύει πρωτίστως σε επικοινωνιακά οφέλη, αλλά αυτή που εστιάζει στη σοβαρή και ουσιαστική ανταλλαγή ιδεών και προτάσεων.
Από τις οποίες επιλέγονται οι καλύτερες και στην πορεία αυτές εφαρμόζονται γρήγορα και αποτελεσματικά. Στόχος δεν μπορεί παρά να είναι οι διορθώσεις λαθών, ο τερματισμός μακροχρόνιων παθογενειών, με απλά λόγια η πρόοδος και η βελτίωση προς το καλύτερο.
Φυσικά, δεν αρκούν αυτά. Αλλά είναι τα αναγκαία πρώτα βήματα που θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμα για τη συνέχεια. Ο πρωθυπουργός το έκανε. Ζήτησε συγγνώμη. Κάποιοι τον κατηγορούν ότι δεν την εννοεί. Δεν έχει σημασία. Αυτά θα ειπωθούν από τους αντιπάλους.
Σημασία έχει ότι έκανε μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Υποσχόμενος ταυτόχρονα ότι θα αποδοθούν ευθύνες. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης έκανε το δικό του βήμα. Επέκρινε τον αντίπαλό του, αλλά παράλληλα –πιο σημαντικό και ουσιαστικό– κατέθεσε μια σειρά προτάσεων. Δεν κατήγγειλε αόριστα, δεν υποσχέθηκε να σκίσει νόμους και άλλα φαιδρά. Αντίθετα, παρουσίασε θέσεις και προτάσεις για την επόμενη ημέρα. Καλές; Αξίζουν επεξεργασίας; Θα το δούμε. Ομως, έκανε αυτό που έπρεπε.
Σε αυτό ο πρωθυπουργός απάντησε θετικά. Μπορεί να μην το φώναξε, αλλά στην ουσία αναγνώρισε το βήμα του αντιπάλου και ανταποκρίθηκε άμεσα. Κάθε θετική πρόταση είναι ευπρόσδεκτη, είπε. Το βέβαιο είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο και να μην εκδοθούν ποτέ άδειες οικοδόμησης σε δασικές περιοχές.
Αν οι πολιτικές παρατάξεις φοβούνται το πολιτικό κόστος, ας ενωθούν σε αυτόν τον αγώνα που είναι, ή θα έπρεπε να είναι, κοινός. Να ξεπεραστεί η απληστία και η αδιαφάνεια.
Ενα κοινό εθνικό σχέδιο. Τόσο δύσκολο είναι; Τα μέτρα που θα ληφθούν, η στρατηγική που θα εφαρμοσθεί να είναι μία, ενιαία και να μην αλλάξει.
Κάθε φορά οι εκάστοτε κυβερνώντες φοβούνται το πολιτικό κόστος. Ιδού μια μεγάλη ευκαιρία για συνεννόηση, συναίνεση και τελικά εθνική πολιτική. Η φύση δεν έχει ιδεολογία ούτε κομματικές προτιμήσεις. Απαιτούνται τολμηρές αποφάσεις και δράσεις που θα θίξουν πολλά και ισχυρά συμφέροντα.
Μέσα στις κραυγές, στις υπερβολές και, δυστυχώς, τις ύβρεις που θα ακουστούν τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες, κάποιοι επιλέγουμε να προσδοκούμε την υγιή αντιπαράθεση, τη συνεργασία και την κοινή λογική, μακριά από αυταρχικές συμπεριφορές, κοκορομαχίες και ύβρεις, οι οποίες το μόνο που δεν θα κάνουν είναι να σώσουν τα δάση μας και να προστατέψουν το περιβάλλον.