Έλεος… Ο νεοσουλτάνος Ερντογάν ετοιμάζεται για νέες αλχημείες στην Κύπρο και κανένας δεν τον σταματάει
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ – Βασισμένο στο Botticelli’s Birth of venus… Το γεγονός ότι η κυρία J. H. Lute είναι στέλεχος της Shell (που έχει σχέση με τουρκικά συμφέροντα στη ανατολική Μεσόγειο) εγείρει απορίες για την ανοχή της δικής μας κυβέρνησης….
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τι ψάχνουμε ψύλλους στ’ άχυρα; Οι Τούρκοι για Ελλάδα και Κύπρο έχουν μία “εθνική πολιτική”: Στην άναδρη εισβολή του 1974 συνεργάστηκαν οι Κεμαλικοί με τους Ισλαμιστές…
Οδηγούνται ξανά, πέραν του ναδίρ, οι σχέσεις της Τουρκίας και των ΗΠΑ: Η νέα μεγάλη ευκαιρία για ακύρωση της πώλησης των F-16 στους Αττίλες… Η ανάλυση του Μιχάλη Ιγνατίου
Σε νέες αλχημείες εις βάρος του διεθνούς δικαίου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ετοιμάζεται να επιδοθεί ο νεοσουλτάντος της Άγκυρας, κατά την επικείμενη παράνομη επίσκεψή του στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου.
Μέχρι στιγμής, καμία υπερδύναμη και κανένας διεθνής οργανισμός δεν επιδεικνύει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα για να τον σταματήσει, πέρα από τις συνήθεις, ανούσιες εκκλήσεις.
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, δια της απεσταλμένης του Τζέιν Χολ Λουτ, φέρεται να εκβίασε -εμμέσως πλην σαφώς- τη Λευκωσία ότι στην επικείμενη έκθεσή του για την αποστολή των καλών υπηρεσιών του στην Κύπρο θα κάνει αναφορά σε δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές» στο νησί. Δηλαδή, θα εξισώσει πλήρως την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία με το παράνομο κατοχικό καθεστώς.
Πρόκειται για μία άκρως προκλητική ενέργεια και εγείρεται θέμα τάξης για την κ. Λουτ και κυρίως για τον κ. Γκουτέρες επειδή, κατ’ αυτό τον τρόπο, προωθούν προς υλοποίηση τον τουρκικό στόχο για αποδοχή του «ίσου διεθνούς στάτους» και της «κυριαρχικής ισότητας» του ψευδοκράτους. Συνάμα όμως απoαναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (ανάλογα με το μέγεθος των αντιδράσεων και την επιμονή του Λονδίνου, που, βρίσκεται πίσω από αυτή την άθλια τακτική) επιχειρεί να νομιμοποιήσει, μέσω του ΟΗΕ, τα τετελεσμένα της διχοτόμησης και της τουρκικής κατοχής. Δηλαδή, επιδιώκει να παρουσιάσει ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας την «πραγματικότητα», όπως ισχυρίζεται η Τουρκία, για τις δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές», που, αναπόφευκτα παραπέμπουν σε λύση δυο κρατών (με συμβιβαστική διευθέτηση το μοντέλο της συνομοσπονδίας).
Η εξέλιξη αυτή δεν αφορά μόνο τη Λευκωσία και την Αθήνα, αλλά πρωτίστως αφορά την αξιοπιστία του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αν ο κ. Γκουτέρες αναφερθεί σε δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές», στην ουσία καταργεί τα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ για το Κυπριακό, όπως το 541 (1983), το οποίο αναφέρει ότι «η προσπάθεια δημιουργίας μιας “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” είναι άκυρη και θα συμβάλει σε επιδείνωση της κατάστασης στην Κύπρο». Επίσης, το ψήφισμα 550 (1984) στέλνει διαρκές μήνυμα (για όσο καιρό συντελείται το τουρκικό έγκλημα), τονίζοντας συγκεκριμένα:
«Το ΣΑ, ανησυχώντας σοβαρά λόγω των περαιτέρω αποσχιστικών ενεργειών στο κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίες παραβιάζουν το ψήφισμα 541 (1983), δηλαδή, της δήθεν ανταλλαγής πρεσβευτών μεταξύ της Τουρκίας και της νομικά άκυρης “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” και της μελετώμενης διεξαγωγής “συνταγματικού δημοψηφίσματος” και “εκλογών”, καθώς και λόγω άλλων ενεργειών ή απειλών για ενέργειες που αποσκοπούν στην περαιτέρω παγίωση του δήθεν ανεξάρτητου κράτους και της διαίρεσης της Κύπρου».
Κι ενώ ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν σχεδιάζει ανήμερα της μαύρης επετείου της 20ης Ιουλίου να πανηγυρίσει την κλοπή και την ολοκλήρωση των έργων της πρώτης φάσης εποικισμού της Αμμοχώστου, εγκαινιάζοντας παράλληλα αεροπορική βάση για drones στο κατεχόμενο Λευκόνοικο, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ αντί να υπερασπιστεί τον Καταστατικό Χάρτη του Οργανισμού που εκπροσωπεί, προειδοποιώντας τον Τούρκο πρόεδρο για τις αρνητικές συνέπειες των όσων σκοπεύει να πράξει, κατά την παράνομη επίσκεψή του, συμπορεύεται μαζί του και συμβάλλει στο αποτελείωμα της προοπτικής για επανένωση της Κύπρου.
Ο «ύποπτος» όμως ρόλος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, η πάγια βρετανική πολιτική (στο πλαίσιο της τακτικής «διαίρει και βασίλευε») και η στάση του διεθνούς παράγοντα, συναποτελούν τη «μία πλευρά» της υπόθεσης, σε σχέση με το διεθνές έγκλημα της τουρκικής κατοχής και της επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας.
Η «άλλη πλευρά» της υπόθεσης είναι τα όσα έχουν διαπραχθεί από μέρους του Ελληνισμού (Αθήνας και Λευκωσίας) όλα αυτά τα χρόνια και η μόνιμη απουσία συγκροτημένης στρατηγικής. Δηλαδή, είναι αυτό που λέγεται και επαναλαμβάνεται συνεχώς ότι αν οι Έλληνες δεν συνέβαλαν με την προδοσία, τα λάθη, τις φαγωμάρες και την έλλειψη εθνικής πολιτικής, όσο και να προσπαθούσαν οι Τούρκοι και οι Βρετανοί για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους στην Κύπρο, πριν και μετά το 1974, όσα συμφέροντα κι αν συγκρούονταν πάνω στο νησί, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο, ίσως να ήταν και αδύνατο, να «χανόταν» η μισή Κύπρος και σήμερα να κινδυνεύει να χαθεί ολόκληρη, είτε μέσω της αναγνώρισης «δυο οντοτήτων» είτε με διαιώνιση του σημερινού στάτους κβο.
Επομένως, η πρόθεση του κ. Γκουτέρες να κάνει λόγο για δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές» δεν ήρθε από το πουθενά. Οι συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, οι τελευταίες «περίεργες» θέσεις περί αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, που, έδωσαν την ευκαιρία στους μεσολαβητές να αναζητήσουν «γεφύρωση του χάσματος» ανάμεσα στις «νέες» θέσεις των πλευρών, καθώς και τα σκαμπανεβάσματα γύρω από τις προϋποθέσεις ενός διαλόγου, συνέτειναν σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που ο «τρίτος παράγοντας» αντιμετωπίζει το Κυπριακό.
Την ίδια στιγμή, όμως, δεν πρέπει να δημιουργούνται ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι, δήθεν, αν η ελληνοκυπριακή πλευρά ήταν πιο συγκαταβατική και πιο υποχωρητική σε ορισμένα ζητήματα, οι Τούρκοι δεν θα επέμεναν σε δυο κράτη και ούτε θα εποίκιζαν την Αμμόχωστο. Πρόκειται για μια τακτική που έχει δοκιμαστεί επανειλημμένα και απέτυχε οικτρά, οδηγώντας στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Η Τουρκία δεν θέλει να προκύψει, στη βάση του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, ένας έντιμος, λογικός, αξιοπρεπής, δίκαιος συμβιβασμός ανάμεσα στις δυο κοινότητες για να έχουν κανονικό, δημοκρατικό και ελεύθερο κράτος. Η Τουρκία δεν νοιάζεται καν για τους Τουρκοκύπριους, αλλά για τα δικά της στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα.
Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, ο τουρκικός επεκτατισμός και για να σωθεί η Κύπρος δεν χρειάζονται επιπλέον υποχωρήσεις, αλλά ξεκάθαρη στρατηγική.
Μα πάνω απ’ όλα, θα πρέπει επιτέλους να προταχθεί το συμφέρον της πατρίδας και όχι οι μπίζνες, οι κομματικές επιδιώξεις και οι προσωπικές σκοπιμότητες. Η διαφθορά επιφέρει την αποσύνθεση της πίστης και του αγώνα για διεκδίκηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων του Κυπριακού λαού. Και, δυστυχώς, κάπου εδώ έχουν φτάσει τα πράγματα…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.