“Αυτοδιοικούμενες περιοχές” και κουραφέξαλα: Η αναφορά δίνει άλλοθι στη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας
File Photo: Ο Γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες. EPA, Chema Moya
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όταν η κατοχική Τουρκία δεν θέλει ούτε «ζωγραφιστή» να βλέπει την Κύπρο: Κάνουν λάθος όσοι επενδύουν, για διαφορετικούς λόγους, στις ευρωτουρκικές σχέσεις
Η Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας τιμά το 1.5 εκ. νεκρών της τουρκικής θηριωδίας: Κρατάμε ζωντανή τη μνήμη θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων…
Έντονη υπήρξε, όπως πληροφορούμαστε, η αντίδραση της ηγεσίας μας στη σκέψη των γραφειοκρατών του ΟΗΕ να αναφερθεί το τουρκοκρατούμενο τμήμα της Κύπρου ως «αυτοδιοικούμενες περιοχές» στην προσεχή έκθεση του γενικού γραμματέα ΟΗΕ κ. Γκουτέρες. Δικαιολογημένα υπήρξε αντίδραση.
Η αναφορά σε «αυτοδιοικούμενες περιοχές», παραπέμπει σε αυτό που επιδιώκουν διαχρονικά οι Τούρκοι: Την αναγνώριση δύο ισόβαθμων κρατικών οντοτήτων. Με άλλα λόγια, την υποβάθμιση της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και την αναβάθμιση της παράνομης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου» («τδβκ»), ώστε να υπάρχει εξίσωση του νόμιμου κράτους με το ψευδοκράτος.
- Όσοι παρακολουθούν και μελετούν με σοβαρότητα τις εξελίξεις στο Κυπριακό, διαπιστώνουν ότι εδώ και αρκετό καιρό οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, εκτελούντες οδηγίες των εντολέων και υποβολέων τους, εργάζονται συστηματικά προς την κατεύθυνση αυτή.
Δυστυχώς, κατά τα τελευταία χρόνια, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έπαψε να επιτελεί το έργο που του έταξαν οι ιδρυτές του και οι Γενικοί Γραμματείς του λειτουργούν ως απλοί διεκπεραιωτές των αποφάσεων που λαμβάνονταν έξωθεν.
Οι διάφορες, κατά καιρούς, ενέργειές τους, αποβλέπουν στην υπονόμευσης της διεθνούς προσωπικότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και εξουδετέρωσης των Ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που είχαν κατοχυρώσει τη διεθνή αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη νομιμότητα της κυβέρνησης που την εκπροσωπεί διεθνώς και καταδίκαζαν την ανακήρυξη της «τδβκ», όπως του Ψηφίσματος 186/1964 της 4/3/1964, του Ψηφίσματος 541/1983 της 18/11/1983 και αυτών που στη συνέχεια τα επαναβεβαίωναν.
Αποφεύγουν, συστηματικά, να αναφέρονται σε «Κυπριακή Δημοκρατία». Είναι χαρακτηριστική η Έκθεση του τότε γενικού γραμματέα, τον Δεκέμβριο του 2010, όπου αναφέρθηκε σε «εκλογές στο Νότο» και μια προηγούμενη δήλωσή του ότι «ατυχώς οι διαπραγματεύσεις ανεστάλησαν εξ αιτίας της αλλαγής κυβέρνησης στην ελληνοκυπριακή κοινότητα της Κύπρου». Δεν επρόκειτο περί γλωσσικού ολισθήματος.
Ήταν μια προσπάθεια υπόσκαψης του κύρους της ΚΔ και ικανοποίησης των τουρκικών θέσεων. Σ’ αυτές τις προσπάθειες, εντάσσεται και η ηχηρή… απουσία της ΚΔ από τις πενταμερείς Διασκέψεις, τυπικές ή άτυπες, για λύση του Κυπριακού, που συνεπάγεται τροποποίηση των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, των οποίων συμβαλλόμενο μέρος είναι η ΚΔ και όχι οι δυο κοινότητες.
- Σε όποιον διαθέτει στοιχειώδη νομική παιδεία, είναι αντιληπτό ότι μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία νομιμοποιείται να συμμετάσχει σε τέτοιας μορφής Διάσκεψη, τυπική ή μη, γιατί μόνο αυτή -και όχι οι δυο κοινότητες- είναι υποκείμενο διεθνούς δικαίου και συμβαλλόμενο μέρος στις Συνθήκες με τις οποίες θα ασχοληθεί αυτή.
Πέραν τούτου, μια αναφορά σε «αυτοδιοικούμενες περιοχές» δίνει άλλοθι στη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας του 1974 και την αποενοχοποιεί.
Είναι καιρός να απαλλαγούμε από το φοβικό σύνδρομο που μας αποτρέπει να τα βάλουμε με τα ατοπήματα των γραφειοκρατών του ΟΗΕ, για να μην έρθουμε αντιμέτωποι με τον «διεθνή παράγοντα». Για τούτο, χαιρετίζω την αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας στις διάφορες συμπεριφορές τους να εξισώνουν τη νόμιμη κυβέρνηση του κράτους, μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ με το παράνομο κατοχικό καθεστώς. Αναμένω πιο έντονη αντίδραση.
Θα πρέπει ευθαρσώς και σε κάθε περίπτωση να υποδεικνύεται στον γενικό γραμματέα και τους υποτελείς του, καθώς και σε όποιον επιβουλεύεται την κρατική υπόσταση της ΚΔ. ότι η «τδβκ», που ανακηρύχθηκε στις 15/11/1983 είναι ένα παράνομο καθεστώς και ότι στην Κύπρο μόνο ένα κράτος υπάρχει, η Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό το καθεστώς της «τδβκ», δεν έχει τα στοιχειώδη συστατικά ενός κράτους, σύμφωνα με τις διεθνώς παραδεδεγμένες αρχές του διεθνούς δικαίου. Είναι γέννημα και θρέμμα της τουρκικής εισβολής του 1974.
Στηρίζεται στα στρατεύματα κατοχής. Θα πρέπει να τους υπενθυμίζεται ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με τα Ψηφίσματά του Αρ. 541 της 15/11/1983 και 550 της 11/5/1984 καταδίκασε την πιο πάνω ενέργεια των Τουρκοκυπρίων, που διαπράχθηκε καθ’ υπαγόρευση της Τουρκίας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) στην απόφασή του ημερομηνίας 18/12/1996 στην Υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου ν. Τουρκίας τόνισε, κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι «η διεθνής κοινότητα δεν θεωρεί την (παράνομη) Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου ως Κράτος δυνάμει του διεθνούς δικαίου και η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει η μόνη νόμιμη Κυβέρνηση της Κύπρου».
Το ΕΔΑΔ ακολούθησε την ίδια τοποθέτηση και στην απόφασή του ημερομηνίας 10/5/2001 επί της τέταρτης Διακρατικής Προσφυγής της Κύπρου εναντίον της Τουρκίας.
Μακάρι να είναι το κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα μέρος της Κύπρου «αυτοδιοικούμενες περιοχές». Μακάρι να μην είχε διαπραχθεί το έγκλημα του εποικισμού, που αλλοίωσε τον δημογραφικό χαρακτήρα της βόρειας Κύπρου και να μην υπήρχαν οι εγκάθετοι της Άγκυρας. Θα ήταν, τότε, οι λεγόμενες διακοινοτικές συνομιλίες «κυπριακής ιδιοκτησίας» και, πιθανόν, να κατέληγαν στην επανένωση της Κύπρου.
- Δυστυχώς, όμως, τα κατεχόμενα έχουν, εδώ και αρκετό χρόνο, ουσιαστικά ενσωματωθεί πλήρως στην Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι, που αποτελούν πλέον μειοψηφία στην«τδβκ»είναι όμηροι της Τουρκίας στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά.
- Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τον μακρύ χρόνο που διέρρευσε κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, παγίωσε, ανενόχλητη από διεθνείς αντιδράσεις, την κατοχή και τουρκοποίησε τη βόρεια Κύπρο.
Η Τουρκία, μετά την εισβολή, για να πραγματοποιήσει τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς, δεν αρκέστηκε στο βίαιο εδαφικό διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων, αλλά διέπραξε ένα αποτρόπαιο έγκλημα πολέμου, τον εποικισμό των κατεχομένων. Η Τουρκία με τον εποικισμό απέβλεψε και πέτυχε να πλήξει καίρια τους Τουρκοκύπριους οι οποίοι έπαψαν να υφίστανται ως αυτοτελής και αυθύπαρκτη κοινότητα.
Η στρατιωτική, οικονομική, ενεργειακή και πολιτική εξάρτηση των κατεχόμενων και της «κυβέρνησής» τους από την Τουρκία είναι απόλυτη. Αυτή η ωμή πραγματικότητα έχει προ πολλού συντελεστεί.
Η Τουρκία δεν εισέβαλε στην Κύπρο για τους Τουρκοκύπριους, αλλά για να εξυπηρετήσει τους γεωστρατηγικούς της στόχους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Οραματίζεται το ρόλο της υπερδύναμης της περιοχής, ρόλο που έπαιζε κάποτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Για να επιτύχει τον στόχο αυτό, η Τουρκία χρειάζεται «ζωτικό χώρο». Για την Τουρκία, μέρος του «ζωτικού χώρου» της είναι η Κύπρος, αλλά και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Μακροπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας είναι η κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου.
Για χάρη της Ιστορίας, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας για την Κύπρο, έχουν προ πολλού εκδηλωθεί. Ήταν η πολιτική τόσο των στρατοκρατών όσο και των νεοοθωμανών. Στην Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Φατίν Ζορλού είπε τα εξής αξιοσημείωτα:
«Η σημασία της Κύπρου για την Τουρκία δεν προκύπτει από μια μόνο αιτία. Είναι μια αναγκαιότητα που προέρχεται από ιστορικές επιταγές, τη γεωγραφία, την οικονομία και τη στρατιωτική στρατηγική, από το δικαίωμα ύπαρξης και ασφάλειας που είναι το πιο ιερό δικαίωμα κάθε κράτους […]
Κατά τις ιστορικές μεταβολές που γνώρισε η Κύπρος, ένα ήταν πάντα το κοινό στοιχείο: ο δεσμός μεταξύ της Κύπρου και της ηπειρωτικής Μικράς Ασίας. Αυτός που κατέχει την Μικρά Ασία πρέπει για λόγους γεωγραφικούς και στρατηγικούς να κατέχει επίσης και την Κύπρο, διότι η Κύπρος φυλάσσει τα νώτα της Μικράς Ασίας». Ο Γκιουνές, που ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κατά την εισβολή δήλωσε απερίφραστα:
«Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη, όπως το δεξί χέρι μιας χώρας που νοιάζεται για την άμυνα της ή για τους επεκτατικούς της στόχους, αν έχει (…) Πολλές χώρες θέλουν να βλέπουν το Κυπριακό πρόβλημα μονάχα ως απότοκο της επιθυμίας απλώς να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα του νησιού. Ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι η ασφάλεια των 45 εκατομμυρίων Τούρκων της πατρίδας…».
Αρκετά αποκαλυπτικός είναι ο Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος – Η διεθνής θέση της Τουρκίας»: «Ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου» (σελ. 279).
- ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΑΣΗ
Μέσα στους τουρκικούς σχεδιασμούς, εντάσσεται και η κατασκευή μεγάλης ναυτικής βάσης στο κατεχόμενο Τρίκωμο και η αναβάθμιση του αεροδρομίου στο Λευκόνοικο, που είναι ψηλά στις προτεραιότητες της κατοχικής δύναμης. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Άγκυρα στοχεύει στη δημιουργία μιας μεγάλης στρατιωτικής βάσης στο νησί, με βασική επιδίωξη τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής.
Πότε, επί τέλους, θα γίνει κατανοητό ότι το Κυπριακό δεν είναι δικοινοτική διαφορά. Γι’ αυτό και οι ατέρμονες διακοινοτικές συνομιλίες που διεξάγονταν για 42 χρόνια, απέβησαν άκαρπες.
Το Κυπριακό είναι πρόβλημα, που ανάγεται στους τουρκικούς επεκτατικούς σχεδιασμούς, και οι οποίοι χαράχθηκαν πριν από 65 χρόνια. Για την επίτευξη αυτών των σχεδιασμών, έγινε η τουρκική εισβολή του 1974 και η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα των κατεχομένων που επακολούθησε.
Το Κυπριακό, θα λυθεί μόνο όταν η Τουρκία αναγκαστεί – για να εξυπηρετήσει πιο ζωτικά της συμφέροντα – να εγκαταλείψει αυτούς τους σχεδιασμούς της, για κατάληψη της Κύπρου.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.