«Είμαστε σε πόλεμο», δικαιολογεί την έκφρασή του ο Μακρόν: «Ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα ηλεκτροσόκ»
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν EPA, OLIVIER HOSLET/ POOL μέσω ΚΥΠΕ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εννέα μήνες μετά, ο αρχηγός του κράτους, Εμανουέλ Μακρόν, δεν έχει μετανιώσει για την έκφραση «είμαστε σε πόλεμο», όπως τόνισε σε συνέντευξη του χθες στο περιοδικό Le Point, αναφέροντας:
«Θυμηθείτε την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν: μια εκθετική καμπύλη στους θαλάμους εντατικής θεραπείας, την απειλή να εγκαταλείψουμε τη θεραπεία ορισμένων ασθενών και την ίδια στιγμή, η ζωή συνεχιζόταν, σαν να μην συνέβαινε τίποτα… Για να σωθούν ζωές, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ηλεκτροσόκ».
«Χρειάστηκε να κινητοποιηθούν στρατός, τρένα, αεροπλάνα για ιατρικές μεταφορές. Και έτσι αυτό η έκφραση ήταν δικαιολογημένη.
Θα προσθέσω, ότι όταν σε πέντε ή δέκα χρόνια, κάνουμε ένα βήμα πίσω από αυτήν την κρίση, θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες θα είναι ισοδύναμες με αυτές ενός πολέμου. Ήδη η ύφεση του 2020 είναι η ισχυρότερη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο », υπογράμμισε επίσης ο Γάλλος πρόεδρος.
Η εφημερίδα Le Figaro παρατηρεί, ότι κατά την ανακοίνωση του δευτέρου εγκλεισμού στις 28 Οκτωβρίου, ο Emmanuel Macron δεν επανέλαβε την έκφραση αυτή, καθώς ο λαός ήταν λίγο περισσότερο προετοιμασμένος.
ΠΗΓΗ: Le Figaro – «Nous sommes en guerre» : Macron justifie son expression, affirmant qu’il «fallait créer un électrochoc»
- Aραβική Άνοιξη: «χαμένες ψευδαισθήσεις»
Στην αποτυχία της «αραβικής Άνοιξης» αναφέρεται το κύριο άρθρο της εφημερίδας Le Figaro, που υπογράφει ο Philippe Gélie, ο οποίος τονίζει, μεταξύ άλλων το «σκληρό μάθημα ρεαλισμού στους Δυτικούς, οι οποίοι πίστευαν στην εξαγωγή του δημοκρατικού τους μοντέλου με τη λογική του “τέλους της ιστορίας”, προτού δουν, ότι οι ίδιοι ήταν σε κρίση».
«Θεωρήσαμε λοιπόν σκόπιμο να επέμβουμε στρατιωτικά στη Λιβύη, χωρίς να είμαστε σε θέση να ενώσουμε τις εκεί ρήξεις, αγνοώντας το μάθημα των αμερικανικών περιπετειών στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Όταν το τέρας του ισλαμικού κράτους χάραζε το “χαλιφάτο” του στη Συρία, έπρεπε να πάμε και να κόψουμε το κεφάλι του, γεγονός που οδήγησε de facto, αλλά χωρίς να το πούμε, σε συνασπισμό με τους αυταρχικούς ηγέτες», αναφέρει ο Gélie, εκτιμώντας, ότι η απογοήτευση, που προέκυψε από αυτές τις δοκιμασίες, δεν πρόκειται να εξαλειφθεί.
Επισημαίνοντας το αδιέξοδο, στον οποίο βρίσκεται ο αραβικός κόσμος αλλά και την απόφαση της Δύσης να μην επανέλθει, τονίζει, ότι στο επόμενο ξέσπασμα της οργής, αυτοί οι άνθρωποι θα γνωρίζουν, ότι μπορούν να βασίζονται μόνο στον εαυτό τους.»
ΠΗΓΗ: Le Figaro – Printemps arabes: «Illusions perdues»