Το Ισραήλ κινείται στην Ανατολική Μεσόγειο: Προστατεύει το φυσικό αέριο με νέα πολεμικά πλοία…
Η κορβέτα INS Magen, που αγόρασε το Ισραήλ από τη Γερμανία. Φωτογραφία via the Israel Defense Forces
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η κρίση νομιμότητας του νεοσουλτάνου και οι συνέπειές της: Οι Αμερικανοί …”σφάζουν” τον Ερντογάν με το βαμβάκι, δεν είναι πια επιλογή του η ένταση με την Ελλάδα…
Το περιοδικό TIME υμνεί τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας: Ο Μητσοτάκης θέλει η χώρα του να γίνει το “στόρι της επιστροφής” της δεκαετίας, είναι έντονα φιλοδυτικός και φιλονατοϊκός…
Στην ανταπόκριση από το Τελ Αβίβ με τίτλο «Αγώνας για εξουσία στη Μεσόγειο» και υπότιτλο «Η Ιερουσαλήμ θέλει να διασφαλίσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών της με τέσσερα νέα πολεμικά πλοία από τη Γερμανία» , η εφημερίδα Welt am Sonntag, (κείμενο Christine Kensche) είναι αποκαλυπτική.
Αναφέρεται πως, η ασφάλεια του Ισραήλ είναι η ασφάλεια της Γερμανίας – η δέσμευση της Angela Merkel στην Knesset είναι πιθανότατα η πιο συχνά μνημονευόμενη φράση γερμανού ηγέτη στο Ισραήλ.
Η ευθύνη της Γερμανίας για το εβραϊκό κράτος θα γίνει ορατή την επόμενη εβδομάδα. Στις 11 Νοεμβρίου, το πολεμικό πλοίο ‘INS Magen’ που κατασκευάστηκε στο Κίελο θα παραδοθεί στο ισραηλινό Πολεμικό Ναυτικό.
Είναι η πρώτη από τις τέσσερις κορβέτες κατηγορίας 6 Sa’ar που η ισραηλινή κυβέρνηση έχει παραγγείλει στην ThyssenKrupp. Σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρηματοδοτεί περίπου το ένα τρίτο του έργου με 115 εκατομμύρια ευρώ.
Το ‘Magen’ προορίζεται να προστατεύει το μερίδιο του Ισραήλ στα διαφιλονικούμενα αποθέματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο. Η σημασία των ‘αόρατων’ γερμανικών πλοίων για το Ισραήλ διαφαίνεται από το γεγονός ότι το κατά τα άλλα μάλλον ‘κλειστό’ Πολεμικό Ναυτικό κάλεσε ορισμένους δημοσιογράφους στην παρουσίαση.
Για το Ισραήλ, που περιβάλλεται από εχθρικά κράτη, η θάλασσα δεν θεωρείται κάτι λιγότερο από γραμμή ζωής. Το Ισραήλ εισάγει το 90% του σιταριού του με πλοία. Το 50% του πόσιμου νερού του προέρχεται από εγκαταστάσεις αφαλάτωσης θαλασσινού νερού. Το Ισραήλ καλύπτει περίπου το 70% των αναγκών του σε ηλεκτρική ενέργεια από φυσικό αέριο, προερχόμενο από υποθαλάσσια κοιτάσματα.
Εάν οι πύραυλοι χτυπήσουν τις πλατφόρμες παραγωγής, η χώρα θα ακινητοποιηθεί. Το κοίτασμα φυσικού αερίου Tamar απέχει περίπου 80 χιλιόμετρα από την ακτή. Από το 2013, ρέουν καθημερινά 30 εκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από εκεί στο Ισραήλ. Το κοίτασμα Leviathan πιο νότια έχει υπερδιπλάσιο μέγεθος.
Το Ισραήλ άρχισε την εξόρυξη σε αυτό στα τέλη του 2019. Για μεγάλο χρονικό διάστημα η χώρα εξαρτιόταν από την προμήθεια φυσικού αερίου, κυρίως από την Αίγυπτο. Η ανακάλυψη των δικών της κοιτασμάτων πριν από περίπου δέκα χρόνια μετέτρεψε το Ισραήλ από εισαγωγέα σε εξαγωγέα – και τη θαλάσσια υποδομή του σε στόχο.
Εξάλλου, το πιο φιλόδοξο και ταυτόχρονα πιο συγκρουσιακό έργο στη Μεσόγειο είναι η κατασκευή του EastMed που σχεδιάζουν το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος, και το οποίο πρόκειται να ξεκινήσει το 2023.
Σε βάθος 3.000 μέτρων, ο αγωγός θα περάσει μέσω Ισραήλ, Κύπρου, Κρήτης και ηπειρωτικής Ελλάδας και θα τροφοδοτήσει την ευρωπαϊκή ήπειρο με ενέργεια. Η ΕΕ επιδοτεί τον σχεδιασμό του έργου ύψους δισεκατομμυρίων με 34,5 εκατομμύρια ευρώ.
Ο εν λόγω αγωγός θα μπορούσε να καλύψει περίπου το 10% των αναγκών φυσικού αερίου της Ευρώπης – και έτσι να μειώσει σημαντικά την εξάρτηση από τη Ρωσία. Ωστόσο, αν ο EastMed, μήκους 1.900 χλμ. θα γίνει ο μεγαλύτερος υποβρύχιος αγωγός που θα κατασκευαστεί στον κόσμο παραμένει αβέβαιο.
Από τη μία πλευρά, η σχέση κόστους-οφέλους είναι αμφιλεγόμενη. Από την άλλη πλευρά, η διαμάχη για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο κλιμακώνεται. Το καλοκαίρι, η Τουρκία έστειλε ένα γεωτρητικό πλοίο στα ελληνικά ύδατα και κήρυξε την περιοχή ως απαγορευμένη ζώνη.
Η Τουρκία διεκδικεί μέρος των αποθεμάτων φυσικού αερίου ανατολικά της Κρήτης και ανοιχτά της Κύπρου. Η Άγκυρα διαπραγματεύτηκε μια «αποκλειστική οικονομική ζώνη» στη Μεσόγειο με τη κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία έχει αποδυναμωθεί από τον εμφύλιο πόλεμο και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την Τουρκία.
Ο EastMed σχεδιάζεται να διασχίσει αυτή τη ζώνη, την οποία κανένα γειτονικό κράτος δεν αναγνωρίζει. Η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, αισθάνεται αποκλεισμένη από την ενεργειακή συμμαχία του East Med Gas Forum, η οποία περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Παλαιστινιακή Αρχή, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ιταλία.
Λέγεται από την Άγκυρα ότι το έργο του EastMed δεν θα γίνει ανεκτό. Ωστόσο, ο Seth Frantzman, Διευθυντής του Middle East Center for Reporting and Analysis επισημαίνει ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται απαραιτήτως το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο, καθώς θα μπορούσε να στραφεί στα αποθέματα στη Μαύρη Θάλασσα.
«Στην πραγματικότητα, η διαμάχη δεν αφορά το φυσικό αέριο, αλλά την κυριαρχία στη Μεσόγειο», όπως αναφέρει. Μετά την απόσυρση των ΗΠΑ από την παγκόσμια πολιτική, η οποία ξεκίνησε υπό τον Barack Obama, οι ειδικοί σε στρατιωτικά θέματα παρατηρούν μια ενίσχυση του εξοπλισμού των ναυτικών δυνάμεων «παρόμοιο αυτόν πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Οι ΗΠΑ έχουν αφήσει ένα κενό στη Μέση Ανατολή, στο οποίο διεισδύουν συγκεκριμένα η Ρωσία και η Τουρκία. Η Ελλάδα υπερασπίζεται τον εαυτό της ενάντια στη νεο-οθωμανική πολιτική εξουσίας του Erdogan.
Ωστόσο, το Πολεμικό Ναυτικό του Ισραήλ δεν διαθέτει επαρκή εξοπλισμό. Η παράδοση των πολεμικών πλοίων είναι επομένως απαραίτητη. Οι γερμανοί μηχανικοί και ο ισραηλινός στρατός συνεργάστηκαν στην κατασκευή του ‘Magen’ προκειμένου να το ‘προσαρμόσουν στις ανάγκες μας’, όπως εξηγεί ο αντισυνταγματάρχης στη βάση Gidonim.
ΠΗΓΗ: Welt am Sonntag, (κείμενο Christine Kensche)