Η κρίση νομιμότητας του νεοσουλτάνου και οι συνέπειές της: Οι Αμερικανοί …”σφάζουν” τον Ερντογάν με το βαμβάκι, δεν είναι πια επιλογή του η ένταση με την Ελλάδα…
epa11294124 Turkish President Recep Tayyip Erdogan attends a press conference during his visit to Baghdad, Iraq, 22 April 2024. EPA, Thaier Al-Sudani POOL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το αμερικανικό περιοδικό The National Interest δημοσιεύει άρθρο γνώμης στο οποίο σημειώνεται ότι παρά τα αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα της οικονομικής και εξωτερικής του πολιτικής, σε συνδυασμό με μια μεγάλη εκλογική ήττα, ο Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) δε δείχνει σημάδια ενδιαφέροντος για διόρθωση της πορείας.
Κατά το δημοσίευμα, υπό τον τίτλο «Erdogan’s Crisis of Legitimacy and its Consequences», στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 2024, ο κ. Erdogan υπέστη τη μεγαλύτερη ήττα του από τότε που ανέλαβε την εξουσία το 2002.
Μη συνηθισμένος στις ήττες, ο κ. Erdogan αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή κρίση νομιμοποίησης, με επιπτώσεις τόσο για την εσωτερική, όσο και για την εξωτερική πολιτική, όπως αναφέρεται.
Σύμφωνα με το άρθρο, ο κ. Erdogan έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του σε έναν αυταρχικό-λαϊκιστή ηγέτη, ο οποίος έχει ελέγξει σταδιακά όλους τους θεσμούς της χώρας, πολιτικούς και κοινωνικούς, φυλακίζοντας όσους του εναντιώνονταν.
Τα τελευταία όμως χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα κυρίως μέσω του πολύ υψηλού πληθωρισμού καθιστώντας την Τουρκία, πολύ πιο εξαρτώμενη από την καλή θέληση των ξένων επενδυτών και κυρίως των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
- Μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών φαίνεται ότι αντιμετωπίζει πλέον και την αίσθηση ότι η αυταρχική-λαϊκιστική διακυβέρνησή του οδεύει προς το τέλος, με τον Imamoglu να φαντάζει ως ο ανερχόμενος διεκδικητής για τις μελλοντικές προεδρικές εκλογές.
Από την άλλη, το να θεωρεί κάποιος ότι λόγω των ανωτέρω εξελίξεων ο κ. Erdogan είναι μη υπολογίσιμος, είναι λάθος. Θα προσπαθήσει να οικοδομήσει εκ νέου την υποστήριξη στο πρόσωπό του. Σίγουρα, η μεγαλύτερη πρόκληση αφορά στην Οικονομία και τους διάφορους τομείς της, καθώς τα αποτελέσματα της πολιτικής του Υπουργού Simsek θα χρειαστεί τουλάχιστον δύο χρόνια για να γίνουν ορατά.
Λόγω των εσωτερικών προβλημάτων, μία επιλογή για τον κ. Erdogan είναι να αυξήσει την πίεση σε ανταγωνιστές του και αντιπάλους στην περιοχή. Μια τέτοια επιλογή αποτελούν οι Κούρδοι και κυρίως εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στη Συρία και αντιμάχονται το ISIS, όντας ταυτόχρονα σύμμαχοι των ΗΠΑ. Η Άγκυρα έχει επανειλημμένως προβεί σε βομβαρδισμούς των θέσεων τους, ερχόμενη σε αντιπαράθεση με ην Ουάσιγκτον.
Η αναζωπύρωση των εντάσεων με την Ελλάδα, στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν αποτελεί επίσης επιλογή, δεδομένης της εξάρτησης της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτή την οικονομική συγκυρία. Στην πραγματικότητα, η υιοθέτηση μιας πολύ πιο επιθετικής στάσης απέναντι στο Ισραήλ είναι πιθανώς η μόνη σχετικά άνευ κόστους επιλογή που έχει αυτή τη στιγμή.
Αμέσως μετά την 7η Οκτωβρίου, ο Erdogan εξέφρασε την ισχυρή υποστήριξή του προς τη Χαμάς, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται για τρομοκρατική οργάνωση, μια θέση που αποτέλεσε εμπόδιο για τη δυνητική συμμετοχή της Τουρκίας στη μεταπολεμική ανοικοδόμηση και ειρήνευση στην περιοχή. Επίσης, η ρητορική του κατά του Ισραήλ, είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή της επίσκεψης Erdogan στο Λευκό Οίκο στις 9 Μαΐου τ.ε., όπως σημειώνεται.
Κατά το δημοσίευμα, ο Erdogan μπορεί να ακολουθήσει εναλλακτικές στρατηγικές που επιδιώκουν την εσωτερική ειρήνη, όπως κατά τα προηγούμενα χρόνια της εξουσίας του, όταν υποστήριζε τη Δημοκρατία, τις ελεύθερες αγορές, τη λιγότερη κυβερνητική παρέμβαση και την ενσωμάτωση με τη Δύση.
Αυτό θα απαιτούσε να εγκαταλείψει την επιθετική ρητορική του, να κάνει ανοίγματα προς τους Κούρδους, να μειώσει τις πολιτικές καταστολής και να απελευθερώσει φυλακισμένους υπό κατασκευασμένες κατηγορίες, όπως ο πρώην ηγέτης του κουρδικού κόμματος Demirtas και η προσωπικότητα της κοινωνίας των πολιτών, Kavala. Αυτά θα αποτελούσαν ισχυρά μηνύματα ότι προτίθεται να κάνει μια νέα αρχή. Ωστόσο, θα ήταν μη ρεαλιστικό να περιμένουμε να αλλάξει.
Ο Erdogan είναι ασυγχώρητος, σπάνια παραδέχεται τα λάθη του και αποτελεί μια λαϊκίστικη-αυταρχική προσωπικότητα. Αυτό του έχει επιτρέψει να κυριαρχεί στην κεντρική σκηνή και σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις στην Τουρκία, και θα δυσκολευτεί να αποδεχθεί τη νέα πολιτική πραγματικότητα.
Έχοντας κατά νου ότι η αστάθεια και η αυταρχική διακυβέρνηση μπορεί να τρομάξουν τους τόσο απαραίτητους ξένους επενδυτές και την επιτυχία του σχεδίου Simsek, ο Erdogan θα πρέπει να δείξει κάποια στοιχεία αυτοσυγκράτησης. Πιθανώς, θα διερευνήσει, θα πιέσει και θα παρενοχλήσει τους αντιπάλους του, συμπεριλαμβανομένου του Imamoglu και θα δοκιμάσει με άλλο τρόπο τα όρια του τι μπορεί να κάνει.
Η αντιπαράθεσή του με το Ισραήλ μπορεί να ικανοποιήσει την ανάγκη του για διεθνή προβολή στην εξωτερική πολιτική. Παρόλα αυτά, θα βρεθεί ιδιαίτερα απογοητευμένος μόλις τελειώσει ο πόλεμος και διαπιστώσει ότι η Τουρκία έχει αποκλειστεί από οποιαδήποτε μελλοντική συμμετοχή στην ανοικοδόμηση της Γάζας, καταλήγει το δημοσίευμα.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό The National Interest – Erdogan’s Crisis of Legitimacy and its Consequences
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE