ΜΕΓΑΛΗ η δικαιοσύνη μπροστά στη Χ.Α.: ΜΙΚΡΗ η “πολιτική” μπροστά στην Κύπρο και την Αμμόχωστο!
Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου επισκέφθηκε τα Φυλακισμένα Μνήματα, τον Τύμβο Μακεδονίτισσας, την οδό Λήδρας και τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός και το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Μαλούντα, την Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΤΔ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ (*) – Νέα Υόρκη
Ήρθε (πήγε) η κυρία Σακελλαροπούλου στην Κύπρο, γύρισε το βασανισμένο μας νησί και πέταξε και ένα “ενιαίο”. Λόγια, λόγια, λόγια.
Όσο για τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη, για πρώτη φορά στα χρονικά του ΟΗΕ μετά το 1974 δεν ανέφερε ούτε μια φορά την Κύπρο στην ομιλία του στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης (Μιχάλης Ιγνατίου).
Κατά τ’ άλλα “Η Ελλάδα είναι εδώ”. Λόγια, λόγια, λόγια, με τον κύριο Δένδια να ακολουθεί κατά γράμμα το “σχέδιο” Μερκελ για “διαπραγματεύσεις” με την Τουρκία. Μια “διαπραγμάτευση”, που έχει εκ των προτέρων την Κύπρο (επιεικως) ξεκρέμμαστη (όπως πάντα).
Φτάνουμε και στην Κύπρο. Πριν την πρόσφατη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και λαμβάνοντας υπόψιν την “αποφασιστικότητα” της Κυπριακής Κυβέρνησης να αποδεκτεί και υποστηρίξει μεν τις κυρώσεις στη Λευκορωσία αλλά να υπάρξουν παράλληλα και κυρώσεις στην Τουρκία, νιώσαμε πως (επιτέλους) ξυπνήσαμε και ότι μάθαμε κι εμείς να “παίζουμε”!
Λόγια, λόγια, λόγια!
Κι εκεί που λες γ…., που πήγε η ελληνική ψυχή; Που πήγε το δίκαιο; Να’ σου και βλέπεις τη μάνα του Φύσσα να γεμίζει τις οθόνες των τηλεοπτικών φακών και τα φύλλα των εφημερίδων με εκείνο το περίφημο: “Γιε μου τα κατάφερες”. Και νιώθεις ότι μέρος της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας ενός ολόκληρου λαού επέστρεψε μέσα από τον αγώνα αυτής της μάνας που τα έβαλε με όλους και με όλα και τα κατάφερε. Και το γιο της, ένα νέο παιδί, που το αίμα του εξαφάνισε ένα ολόκληρο έκτρωμα.
Πράξεις, πείσμα, δίκαιο, περηφάνια!
Ειρωνεία! Την ώρα που η μάνα του Φύσσα σήκωνε τα χέρια και το βλέμμα ψηλά στον ουρανό με αίσθημα δικαίωσης και περηφάνιας, κάποιοι “έτρεχαν” να σώσουν τα ασσυμάζευτα με το “άνοιγμα” της Αμμοχώστου. Από τη μια, δάκρυα συγκίνησης, με τα χέρια της μάνας του Φύσσα ψηλά, περήφανα! Κι από την άλλη, δάκρυα πόνου, με το βλέμμα στραμμένο στα πρόσωπα των γονιών μου και του κάθε πρόσφυγα που έψαχνε/ψάχναμε “κάποιον” να μας πει ότι αυτό είναι ένα ψέμα.
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί όταν κάποιοι φωνάζουν πριν το κακό, είναι οι “κακοί”. Όταν μιλάνε για στρατηγικές, στα αυτιά κάποιων ακούγεται σαν να μιλάνε για προγράμματα της ΝΑΣΑ. Όταν “παρακαλάνε” να “σταθείτε όρθιοι”, είναι “ενοχλητικοί”.
Λόγια, λόγια, λόγια!
Πόνος, πόνος, πόνος ενός λαού που “ψάχνει” και ψάχνεται!
Ένας λαός, που χάνεται στο “πολιτικό” χάος!
Όσο ΜΕΓΑΛΗ φάνηκε προχτές η δικαιοσύνη της Ελλάδας μπροστά στη ΧΑ, τόσο μικρή φαίνεται η “πολιτική” της Ελλάδας και της Κύπρου μπροστά στην Κύπρο και την Αμμόχωστο!
ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ! Τόσο μικρή, που ούτε καν την βλέπουν αυτοί που την “σχεδιάζουν”!
* Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Αν. Καθηγητής Επικοινωνίας & Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com και L.A. Voice
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ