Στιγμιότυπο που τραβήχτηκε από βίντεο που κυκλοφόρησε στις 29 Σεπτεμβρίου 2020 από το Υπουργείο Άμυνας της Αρμενίας δείχνει την καταστροφή θέσεων μάχης και θωρακισμένων οχημάτων του Αζερμπαϊτζάν κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής επιχείρησης στη γραμμή επαφής της αυτοανακηρυχθείσας Δημοκρατίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (επίσης γνωστή ως Artsakh) ). EPA, ARMENIAN DEFENCE MINISTRY HANDOUT
H Τουρκία κατέχει έδαφος της Κύπρου από το 1974 και εντεύθεν, προβαίνει σε συστηματικές στοχευμένες παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, στο Αιγαίο και την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Η κατοχική δύναμη βρίσκεται στον πόλεμο της Συρίας με αποστολή στρατευμάτων, εμπλέκεται στην κρίση της Λιβύης και τώρα θεωρείται ότι έχει σχεδιάσει την κρίση που προκλήθηκε από τους Αζέρους με τις επιθετικές ενέργειες στο θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Ο Ερντογάν θέλει να ενισχύσει την παρουσία του στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στο νότιο Καύκασο.
Θέλει να είναι παντού. Οι πληροφορίες φέρουν την Τουρκία να χρησιμοποιεί, όπως και στη Λιβύη, Σύριους τζιχαντιστές, τους οποίους έχει τοποθετήσει δίπλα στον στρατό των Αζέρων.
Παρά τις διαψεύσεις για το τελευταίο, υπάρχουν σοβαρές πηγές, που επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες ότι είχαν μεταφερθεί πριν από την έναρξη των συγκρούσεων στην περιοχή και ρίχθηκαν στις μάχες δίπλα στον αζερικό στρατό.
Η προσπάθεια του Ερντογάν να επεκταθεί στην ευρύτερη περιοχή εντάσσεται σε ένα σχεδιασμό, τον οποίο δεν έχει αποκρύψει. Τον έχει εξαγγείλει και τον εφαρμόζει.
Δεν θέλουν μέτρα κατά της Τουρκίας: Τι εισηγούνται οι οπαδοί της όποιας λύσης και του σχεδίου Ανάν;
Είναι σαφές πως οι κινήσεις του χαρακτηρίζονται από μια τάση βιαστικών κινήσεων. Ανοίγει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα και φαίνεται πως επιδιώκει να έχει αποτέλεσμα σύντομα. Αυτή είναι η μία διάσταση, που αφορά τους τουρκικούς σχεδιασμούς.
Η άλλη είναι η αντιμετώπιση που τυγχάνει η κατοχική Τουρκία από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα.
Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, την Τουρκία είναι σαφές πως η χαλαρή, μέχρι και πλαδαρή αντιμετώπισή της, την αποθρασύνει. Την διευκολύνει να προχωρήσει στην εφαρμογή των επεκτατικών της σχεδιασμών. Είναι σαφές πως τα πολιτικά, πρωτίστως τα οικονομικά συμφέροντα, «προσγειώνουν» τις όποιες αντιδράσεις έναντι της Τουρκίας.
Εκφράζεται ανησυχία για τη συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης, αλλά όταν φθάνουν στο διά ταύτα, αρχίζει το γνωστό αφήγημα: Να μην τιμωρηθεί, για παράδειγμα, η Άγκυρα για να μην αντιδράσει. Πόσο περισσότερο να αντιδράσει; Όταν αποσταθεροποιήσει την ευρύτερη περιοχή, όταν θα προκαλέσει πολέμους;
Η Άγκυρα θέλει να καταστεί μια περιφερειακή υπερδύναμη, επιδιώκει να ελέγξει την περιοχή.
Σπεύδει να καλύψει το κενό που δημιουργεί η μερική αποχώρηση των Αμερικανών από την περιοχή. Σπεύδει να εξασφαλίσει μεγάλο μερίδιο από την ανακατανομή ισχύος που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Εφαρμόζει τη θεωρία του «ζωτικού χώρου», των επεκτατικών πολέμων, όπως ήταν η πολιτική και ιδεολογική προσέγγιση των ναζί, του Χίτλερ («Lebensraum»), αλλά αυτό υποβαθμίζεται.
Η κρίση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ αφορά και εμάς και ορθώς η Λευκωσία τοποθετήθηκε. Και γιατί δέχεται επίθεση η Αρμενία, μια φίλη παραδοσιακά χώρα αλλά και επειδή συνδέεται αυτή η κρίση με τα διαδραματιζόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και στις δυο περιπτώσεις τις εντάσεις προκαλεί η Άγκυρα. Ούτως ή άλλως για την Κύπρο η Αρμενία δεν είναι μακριά και μόνη.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Δυστυχώς… Ο Έλληνας Πρωθυπουργός έστειλε το μήνυμα πως η Κύπρος είναι μακριά και μόνη