Η Ευρώπη για τα… χαμηλά λιπαρά κι ο ελληνικός χαρταετός! Η Ευρώπη (μας) φέρεται για ακόμη μια φορά τόσο χυδαία

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κρίση νομιμότητας του νεοσουλτάνου και οι συνέπειές της: Οι Αμερικανοί …”σφάζουν” τον Ερντογάν με το βαμβάκι, δεν είναι πια επιλογή του η ένταση με την Ελλάδα…

Σημαντική και πολύ κρίσιμη αποστολή για τη διαχείριση του μεταναστευτικού: Σήμερα στη Βηρυτό ο Νίκος Χριστοδουλίδης και η Ούρσουλα, για να σταματήσουν οι ροές προς την Κύπρο

Ας το πάρουμε απόφαση, η Τουρκία δεν είναι στη Δύση: Ούτε έχει όρεξη ο Ερντογάν να επιστρέψει στο μαντρί, αν ποτέ ήταν εκεί, ούτε να εργαστεί για να έχει καλές σχέσεις μαζί της

Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΔΗ

Από κανένα σύννεφο δεν πέσαμε. Τα βλέπουμε χρόνια και λειτουργούμε “μπρεχτικά”: είναι πάντα για τους άλλους κι όταν φτάσει στην πόρτα μας, είναι πια αργά.

Ποτέ, ούτε τώρα ούτε στο μέλλον, πρόκειται να μπω σε καμιά λίστα αντιευρωπαϊστών. Καθαρά και ξάστερα, πιστεύω στην Ευρώπη.

Και ξέρω καλά σε ποια Ευρώπη ζούμε και ποια κληροδοτούμε σήμερα αύριο στα παιδιά μας. Επειδή όμως οι καιροί που διανύουμε είναι το λιγότερο… περίεργοι, ας κάνουμε ένα refresh στα “βαριά” γεγονότα, εντός κι εκτός, αφενός με επαγγελματική – δημοσιογραφική ματιά και αφετέρου ως ευρωπαίος πολίτης κι εγώ που συμμετέχω στα κοινά της – κοινά μας για περίπου τρεις δεκαετίες.

Η Ευρώπη δεν είναι κάτι αόριστο.

• Είναι οι “27” πλέον, με παπά και με κουμπάρο. Μια παντρειά με νομοθετική, οικονομική απόχρωση. Είναι οι 26 κι εμείς. Συνθήκες, παρασυνθήκες, συμφωνίες, κοινοί βηματισμοί, ευρώ, προϋπολογισμοί, οδηγίες, “καμπάνες”, λιτότητες, εργασιακά κ.λπ. κ.λπ. Κι όλοι μαζί οι “27”, κάθε φορά χαλαρά στις ευρωεκλογές να στείλουμε αντιπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο -θυμίζω, σχεδόν συμβουλευτικός ο ρόλος του- και μετά να πάμε για… μπάνιο.
• Κι η Ευρώπη, αυτή η κυρία που λαίμαργα καταναλώνει τόνους γραφειοκρατίας, στρώνει το πεδίο για να μεγαλουργεί κάθε φορά η Κομισιόν. Δύσκολο το εγχείρημα, δεκαετίες τώρα, από τον Σούμαν ακόμη. Φυσικά, το μεγαλύτερα εμπόδια… εξαπανέκαθεν, όπως θα έλεγε και η Στυλιανοπούλου σε μια ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, συμπυκνώνονται στα εξής: απουσία “φωτισμένων” ηγετών και αδιαφορία για την κοινωνική πραγματικότητα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ζούμε σε μια ΕΕ που συμφωνεί και δημιουργεί “βίβλους” για τα… χαμηλά λιπαρά στο γιαούρτι, που κυνηγά το τσίπουρο, προστατεύει τον βακαλάο από την… τερηδόνα, ζητά την ασφάλεια στους δρόμους, βάζει στηθαία στις γέφυρες και ξεχνά τους άστεγους από κάτω, συζητά για τα μονοκοτυλήδονα, προχωρά και καλά μπροστά, αλλά στα βαριά, τα σοβαρά, κρατά μια απίστευτα παραδοσιακή στάση. Σφυρίζει αδιάφορα, σχεδόν κλέφτικα και δεν ομονοεί.

Στα βαριά θέματα, δυσπεψία

Χωρίς πολλές εμβαθύνσεις κάντε ένα… αλμανάκ στα βαριά που κλήθηκε η Ευρώπη να πάρει θέση επί Σαντέρ, επί Μπαρόζο, επί Γιούνγκερ επί… Πόλεμος Ιράκ 1 και 2; Πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία; Κύπρος και τα γνωστά; Λιβύη; Συρία; Εμπόριο με Κίνα και ανθρώπινα δικαιώματα; Ευρωατλαντικές σχέσεις; Ρατσισμός και ναζισμός; Μεταναστευτικό; Προσφυγικό; Υπογεννητικότητα; Κλιματική αλλαγή; Διαδίκτυο; Ασφάλεια; Κορονοϊός; Δώστε εσείς τις απαντήσεις.

Η Ευρώπη λειτουργεί με το εξής δόγμα: στα “αδιάφορα”, στα “φράγκα” λειτουργούμε όλοι μαζί και στα δύσκολα, τα βαριά ο καθένας για την πάρτη του…

Του γυαλίζουν το φέσι

Τα τελευταία γεγονότα εν εξελίξει προδίδουν για ακόμη μια φορά του λόγου το αληθές. Η Ευρώπη (μας) φέρεται για ακόμη μια φορά τόσο χυδαία, όσο την έχουμε συνηθίσει.

Με κάτι ανακοινώσεις της πλάκας κυριολεκτικά, εάν σκεφτεί κανείς την κρισιμότητα των στιγμών, αντιμετωπίζει το δράμα μεταναστών και προσφύγων στα σύνορά της. Τα δικά μας σύνορα είναι και δικά της, αλλά αυτή χαϊδεύει τον σουλτάνο Ερντογάν και μας στηρίζει στη δοκιμασία που περνάμε με κάτι παραγραφούλες που μόνο πολιτικό μειδίαμα προκαλούν κι αφήνουν τον Τούρκο να αλωνίζει.

• Χτυπά ο Ερντογάν στη Λιβύη, στη Συρία, μπαινοβγαίνει στην κυπριακή ΑΟΖ, από μας περνά θαλασσίως όταν έχει… μπουνάτσα, στον αέρα κάνει καθημερινά επιδείξεις -μέχρι να γίνει η στραβή-, “εξαφανίζει” από τον χάρτη τα δικαιώματά μας σε Κρήτη, Καστελόριζο και γενικώς παίρνει το διεθνές δίκαιο και το τσαλακώνει σαν χαρτοπετσέτα μεταχειρισμένη. Η Ευρώπη από την πλευρά της του γυαλίζει το φέσι.

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να περιγραφεί η ευρω-συμπεριφορά; Αντιμετωπίζει την Τουρκία -θυμίζω, ούτε υπό ένταξη χώρα είναι, στον “πάγο” είναι η τελωνειακή σύνδεση, καταδικασμένη είναι πολλές φορές για δικαιώματα και και…- σαν να είναι ο πραγματικός ευρω-αγάς. Οι δικαιολογίες για τη στάση της: “δυνατό” μαγαζί η Τουρκία, “καλός πελάτης σε όλα τα επίπεδα για τις χώρες της ΕΕ, κυρίως στα αμυντικά”, “πολυπληθής χώρα”, “υποτιθέμενο ανάχωμα στην τρομοκρατία” και το… κερασάκι: σύμμαχος. Αλήθεια, σύμμαχος σε ποιον και σε τι;

“Us and them”

Αλλά ας νετάρουμε ακόμη περισσότερο στα των ημερών. Πού είναι αυτή η βερολινοκρατούμενη ΕΕ, που για άλλη μια φορά κάνει πως έχει “καταρράκτη”; Που αντιμετωπίζει στα ίσα -”δίκαια” την κατάσταση; Θυμίζω: δεν πέσαμε από κανένα σύννεφο.

Θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε μια Ευρώπη που η εφαρμογή του πραγματικού δικαίου θα είναι πραγματικά το πρώτο πιάτο στο τραπέζι της. Και ναι, θέλει πολλή δουλειά αυτό, με σύστημα, με επιμονή. Δανείζομαι εδώ έναν στίχο από τα πλέον επιτυχημένα άλμπουμ όλων των εποχών, το “The dark side of the moon” των Pink Floyd. Σε ένα τραγούδι έλεγαν το εξής: “Us and them”. Αυτοί κι εμείς, λοιπόν.

“Εμείς” είμαστε του διεθνούς δικαίου.

• Θέλετε την Τουρκία στην ΕΕ, ορίστε εμείς λέμε “ναι”, το είχε πει ο Σημίτης κι έκαναν πίσω τάχα οι λοιποί Ευρωπαίοι, θέλουμε καλές σχέσεις με τους γειτόνους, καταθέτει στεφάνι ο Γιώργος στο μνημείο Κεμάλ και την ίδια ώρα τιμούμε στις 19 Μαΐου τη Γενοκτονία των Ποντίων.

Κουμπαριά ο Κώστας Καραμανλής με τον Ερντογάν και μετά μη τον είδατε τον κουμπάρο, ναι στον έναν αγωγό, ναι στον άλλον και μετά θα φέρουμε το αέριο από τον… Άρη. Κι όλα αυτά κάθε φορά πασπαλισμένα με κομφετί του είδους “δεν απαντάμε στις προκλήσεις”, “όλα αυτά τα κάνουν οι γείτονες για εσωτερική κατανάλωση” και “έχει τώρα εκλογές”, μετά έχει αυτό, μετά το άλλο.

• Άλλο το Διεθνές Δίκαιο κι άλλο ο… ύπνος του δικαίου

Εμείς καλώς πάμε με το διεθνές δίκαιο. Αλλά άλλο το διεθνές δίκαιο κι άλλο ο… ύπνος του δικαίου. Ναι στις καλές σχέσεις με τους γείτονες, ναι στην ειρήνη, όχι στον πόλεμο, αλλά οπωσδήποτε “ναι” και στις σωστές αναγνώσεις. Ναι πρωτίστως στην εσωτερική πολιτική ειρήνη. Ναι στη συμπόρευση, ναι στην πολιτική… concorde που λένε κι οι Γάλλοι (ομόνοια), αλλά φρένο στη διχαστική βλακεία…

• Από τις πολιτικές του “λιάζονται και φεύγουν” και του τύπου όλα “στραβά τα έκαναν οι προηγούμενοι”, μέχρι τα τελευταία “δεν κρίνεται απαραίτητη η σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών”, ενώ η χώρα πραγματικά δοκιμάζεται, ο πολιτικός διασκελισμός οφείλει για όλους να είναι μικρός. Επιτέλους, ας το πούμε καθαρά: δεν πρόκειται για “one man show”, ας πούμε καθαρά τα πράγματα με το όνομά τους, η καραμέλα “τα κάνατε όλα λάθος” ή “τα κάνετε όλα λάθος” έλιωσε.

Φτάνει πια με το συλλογικό πέταγμα χαρταετού. Ας κάνουμε την αυτοακτινογραφία μας, ας πατήσουμε στα πόδια μας πραγματικά, ας διεκδικήσουμε συλλογικά το μερίδιό μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, ας συμφωνήσουμε πως μιλάμε την κοινή ελληνική όλοι, όλα τα κόμματα – τον ανθρωπισμό μας, τον ουμανισμό μας, τα δείξαμε, τα δείχνουμε στο διηνεκές.

Ο καρνάβαλος, ο κορονοϊός και το συρματόπλεγμα

Στον αστερισμό του καρνάβαλου ζούμε πολλά χρόνια τώρα. Το είδαμε μεταφορικά και κυριολεκτικά και στα χτεσινά πατρινά δρώμενα, ”όχι” επίσημα από την Πολιτεία, τσαμπουκά εμείς να παρελαύνουμε – όπως έλεγε φίλος, “το φαινόμενο της αγέλης” κι ο κορονοϊός είναι για τον υπόλοιπον τον πλανήτη. Ας πούμε τη σκάφη σκάφη, τα σύκα σύκα, αυτά θέλουμε, αυτά διεκδικούμε, έτσι θα πορευτούμε, όλοι μαζί, συντεταγμένα.

Μόλις ξεκίνησε η Σαρακοστή και δεν χρειάζεται η Εβδομάδα των Παθών να κρατά δεκαετίες (ες αύριον – σήμερον τα σπουδαία, να δούμε τι θα πουν οι Ευρωπαίοι μπροστά στο συρματόπλεγμα, στον Έβρο).

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Κική Δημουλά: Από τα ντολμαδάκια στο μυστήριο της ποίησης και στην έμπνευση (ηχητικό)