File Photo: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (Δ) με τον αντιπρόεδρο του Atlantic Council Damon Wilson (Α) μιλούν κατά τη διάρκεια της συμμετοχής τους σε πάνελ, στην Ουάσινγκτον, την Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Τώρα που έχει κατακαθίσει ο κουρνιαχτός και η ένταση τείνει προς εκτόνωση, αξίζει να επανέλθουμε στην υπόθεση Σουλεϊμανί. Την αφορμή, άλλωστε, μας την δίνει το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επικρότησε ρητώς στην ομιλία του στο Atlantic Council την ενέργεια του προέδρου Τραμπ, προκαλώντας διάβημα διαμαρτυρίας εκ μέρους της Τεχεράνης.
Πολλοί αμέσως μετά τη δολοφονία του Σουλεϊμανί με πυραύλους στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης ασχολήθηκαν με το εάν αυτή θα προκαλούσε κάποιου είδους πόλεμο στη Μέση Ανατολή και σε κάθε περίπτωση με τον τρόπο που θα επηρέαζε τις ισορροπίες στην περιοχή. Σ’ αυτό το επίπεδο η εικόνα έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει και ως εκ τούτου δεν θα ασχοληθούμε.
Μπορεί οι ΗΠΑ και το Ιράν να έχουν διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις τους, μπορεί οι σχέσεις τους να είναι από κακές έως εχθρικές, αλλά δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Είναι αληθές ότι η Ουάσιγκτον είχε χαρακτηρίσει τους Φρουρούς της Επανάστασης “τρομοκρατική οργάνωση”, αλλά η πραγματικότητα είναι –και κανείς δεν το έχει αμφισβητήσει– ότι το στρατιωτικό αυτό σώμα είναι επίσημος θεσμός του ιρανικού κράτους.
Εάν δεν θέλουμε να πάρουμε διαζύγιο από τη λογική από τη στιγμή που οι ΗΠΑ χαρακτήρισαν τους Φρουρούς της Επανάστασης “τρομοκρατική οργάνωση”, για να είναι συνεπείς όφειλαν να χαρακτηρίσουν το Ιράν “κράτος-τρομοκράτη”.
Αυτό είναι ποιοτικά διαφορετικό από το να κατηγορήσει ένα διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος ότι φιλοξενεί τρομοκράτες, ότι υποθάλπει την τρομοκρατία, ή ακόμα και ότι χρησιμοποιεί τρομοκράτες.
Τέτοιες πολιτικού χαρακτήρα κατηγορίες έχουν ακουστεί αρκετές στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν χαρακτηρίσθηκε επισήμως ένας κράτος “κράτος-τρομοκράτης”.
Πλήρωσε “τοις μετρητοίς” κι αγόρασε προσδοκία; Τι πήρε ο Μητσοτάκης από τον Λευκό Οίκο;