Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης , ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Michael Pence και ο Υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo μαζί με τις συζύγους τους παρακολουθούν κρητικούς χορούς στην Ουάσιγκτον πριν την δεξιωση που παρέθεσαν για τον Ελληνα πρωθυπουργό , Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Μπορεί η κυβέρνηση να χρησιμοποιεί σχεδόν θριαμβευτικούς τόνους για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το μόνο που εξασφάλισε ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι καλά λόγια, ούτε καν μία καθαρή τοποθέτηση για τις τουρκικές επεκτατικές ενέργειες.
Και γιατί όχι; Όσα ήθελε η Ουάσιγκτον να πάρει από την Ελλάδα τα έχει ήδη πάρει με την προ μηνών υπογραφή της διμερούς συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας.
Τί κάνει ο ηγέτης ενός “κράτους-πελάτη”; Για να φανεί αρεστός στην υπερδύναμη υιοθετεί τη στάση “ναι σε όλα”, δίνει σημασία περισσότερο σ’ αυτό καθ’ αυτό το γεγονός ότι έχει προσκληθεί στον Λευκό Οίκο, στις φωτογραφίες, στα καλά λόγια (κατά κανόνα χωρίς αντίκρισμα) και λιγότερο στο τι θα εξασφαλίσει για τη χώρα του.
Αυτό που κυρίως τον ενδιαφέρει είναι να “πουλήσει” πολιτικά την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο στο εσωτερικό, στην εκλογική πελατεία. Βλέπετε τον Ερντογάν να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Κάντε τη σύγκριση και απαντήστε οι ίδιοι στον εαυτό σας.
Η ίδια απροθυμία είχε φανεί και από τη ρητορική που είχε υιοθετήσει ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών όταν προ μηνών είχε έλθει στην Αθήνα για την υπογραφή της αμυντικής συμφωνίας. Λόγω της περίστασης, είχε χρησιμοποιήσει θερμά λόγια, αλλά διφορούμενη γλώσσα όσον αφορά τις αμερικανικές δεσμεύσεις. Ήταν σαφές ότι οι Αμερικανοί θα κάνουν κάποιες θετικές ρητορικού χαρακτήρα δηλώσεις, αλλά μέχρις εκεί. Ο Τραμπ, μάλιστα, απέφυγε να προβεί και σε μία τέτοια ρητορική δήλωση στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη.
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η Ουάσιγκτον δεν έχει την πρόθεση να ασκήσει όλη της την πίεση για να αποτρέψει επιθετικές ενέργειες των Τούρκων ούτε στην κυπριακή ΑΟΖ (το είδαμε), ούτε στον ελλαδικό χώρο.
Όπως φαίνεται από πολλά γεγονότα, άλλωστε,οι Αμερικανοί δεν έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια να επαναφέρουν την Τουρκία στο “δυτικό μαντρί”, παρότι όλες τους οι μέχρι τώρα προσπάθειές τους έχουν πέσει στο κενό. Πολύ περισσότερο αυτή την περίοδο που η κρίση με το Ιράν, λόγω της δολοφονίας του Σουλεϊμανί, υπογραμμίζει τη γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας.
Η ελίτ σπρώχνει τον Μητσοτάκη στη Χάγη στη βάση μίας ψεύτικης υπόσχεσης του Τσαβούσογλου