Το Ισραήλ τιμά την 11η Σεπτεμβρίου. Photo via Twitter, @DavidRoet, υπουργείο Εξωτερικών
Η ρητορική των νεοσυντηρητικών της κυβέρνησης Μπους για εκδημοκρατισμό και “αναμόρφωση” της Μέσης Ανατολής ήταν η βιτρίνα της αμερικανικής στρατηγικής για άμεσο έλεγχο της περιοχής που παράγει το φθηνότερο και περισσότερο πετρέλαιο στον πλανήτη.
Αλλά και η βιτρίνα για εξυπηρέτηση της στρατηγικής του Ισραήλ, η σημερινή εκδοχή της οποίας είναι αυτά που συμβαίνουν στο τρίγωνο Τραμπ-Ισραήλ-Ιράν.
Η Ρωσία έχει τους δικούς της ενεργειακούς πόρους και από αυτή την άποψη είναι ανεξάρτητη. Η Ουάσινγκτον ήθελε τότε να αποτραπεί η πολιτική χειραφέτηση της ΕΕ από την αμερικανική κηδεμονία. Στόχος της ήταν, επίσης, να παρεμποδισθεί η οικονομική ανάκαμψη και η πολιτική-στρατιωτική ενδυνάμωση της Ρωσίας, καθώς και η άνδρωση της Κίνας, ώστε να μην είναι μελλοντικά σε θέση να αμφισβητήσουν την αμερικανική ηγεμονία.
Οι στόχοι αυτοί ουσιαστικά ήταν κοινά αποδεκτοί στην Ουάσινγκτον. Οι μετριοπαθείς (εκφραστής τους ο τότε υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ) επεδίωκαν την υλοποίηση αυτών των στόχων μέσω πολιτικών-διπλωματικών χειρισμών. Αντιθέτως, οι νεοσυντηρητικοί (εκφραστές τους ο τότε αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι και ο τότε υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ) την επεδίωκαν με την ανατροπή των γεωπολιτικών ισορροπιών μέσω της προβολής ισχύος.
Η Ευρώπη, και κατ’ επέκταση η Ελλάδα, δεν έχουν στρατηγική απέναντι στον Ερντογάν