File Photo: To δράμα προσφύγων και μεταναστών συνεχίζεται στα νερά της Μεσογείου. EPA, DOMENIC AQUILINA
Τίποτα δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο, όλα όμως μπορεί να επαναληφθούν με τρόπο εξίσου απαράδεκτο. Τα σημερινά στρατόπεδα δεν είναι ίδια με τα παλιά. Ούτε είναι ίδιες οι φονικές ιδεολογίες.
Η πολιτική δεν είναι στρατιωτικοποιημένη ούτε οι στρατιωτικοί έχουν πολιτικοποιηθεί σε βαθμό που να φιλοδοξούν να καταλάβουν την εξουσία, τουλάχιστον εκεί όπου την κατέλαβαν τη δεκαετία του ’30. Ούτε οι νεκροί μετριούνται σε εκατομμύρια, παρόλο που είναι εξίσου έντονος ο πόνος για κάθε θάνατο.
Υπάρχει κάτι που δεν έχει αλλάξει και που εξηγεί τις νίκες της φρίκης.
Είναι η αδιαφορία και η ηθική σκληρότητα.
Της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των παράκτιων κρατών, όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και της Ισπανίας, όλων ημών, των Ευρωπαίων πολιτών. Ξέρουμε αυτά που συμβαίνουν, αλλά συμπεριφερόμαστε σαν να μην ξέραμε. Κοιτάμε για λίγο τις εικόνες που μας έρχονται από τα στρατόπεδα του εγκλεισμού και του θανάτου και μετά περνάμε στα δικά μας προβλήματα και στα μηνύματα που ανταλλάσσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Όλοι το ήξεραν στη Γερμανία του Χίτλερ. Όλοι το ξέρουμε στην Ευρώπη και στον χαώδη κόσμο που αποδοκιμάζει όσους θέλουν να συμμετάσχουν στον πλούτο μας, στην ειρήνη μας και στην ευημερία μας. Ούτε αυτός ο αναίσθητος κυνισμός όμως θα μπορέσει να σταματήσει τη φυγή των φτωχών προς τον κόσμο μας.
Δεν υπάρχει άλλη πολιτική προτεραιότητα, τώρα που εξελέγη το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από την οργανωμένη και πολιτισμένη υποδοχή όσων αναζητούν καταφύγιο στις ακτές μας ή γνωρίζουν τη φρίκη πριν ακόμη επιβιβαστούν.
(*) Ο Λουίς Μπασέτς είναι αρθρογράφος της El País-Πηγή: El Pais via ΑΠΕ-ΜΠΕ
“Αυτός είναι ο κόσμος, βρίσκομαι στο σφαγείο”: Πνίγηκαν, δεν πρόλαβαν να φτάσουν…