Παγκόσμια πυρηνική απειλή: Η Ελλάδα, οι Εννιά και οι Μνηστήρες του Παντελή Οικονόμου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αντικαθίσταται ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών ‘Ακτσαπαρ, υπεύθυνος για τον πολιτικό διάλογο με την Ελλάδα: Αλλαγές και σε άλλα κρίσιμα πόστα

Οι ηγέτες της άκρας δεξιάς εστιάζουν πάντα σε όλα τα σημάδια φθοράς της εποχής, που για αυτούς είναι σημάδια παρακμής: Πως χρησιμοποιούν τη «λογική» του φόβου

Γιατί έπρεπε να είναι μυστική η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας; Έγινε κρυφά στο Λονδίνο ενόψει της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στην Άγκυρα

Το βιβλίο του Δρα Παντελή Οικονόμου, πυρηνικού επιθεωρητή του ΙΑΕΑ/ΟΗΕ για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, είναι το καταστάλαγμα από το 32 χρόνων επαγγελματικό του περιδιάβασμα ανά την υφήλιο.

Μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και αποτελεί μια άκρως επίκαιρη πληροφόρηση των πολλών για τις βίαιες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας, αλλά και μια θαρραλέα προειδοποίηση αυτών που οπωσδήποτε γνωρίζουν.

Τα ‘‘Εθνικά Βαρίδια’’ στην Εισαγωγή του βιβλίου, όπως και τα Κεφάλαια για Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία , Συρία και Ιράν, αποτελούν έγκυρη ‘’ειδησεογραφία’’ των κρίσιμων εξελίξεων και της αλλαγής ισορροπιών που άμεσα αφορούν την Ελλάδα.

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και οι αλληλένδετες Τουρκο-Ελληνο-Κυπριακές ανισορροπίες, καλύπτονται από ένα πυκνό νέφος βίαιας αβεβαιότητας.

Βρισκόμαστε ίσως στις 12 παρά κάτι κάποιων κρίσιμων επεισοδίων που σίγουρα θα αποτελέσουν μελλοντική υποθήκη για την ασφάλεια και την ειρήνη της Ελλάδας.

Οι εθνικοί στόχοι σχεδιάζονται και επιτυγχάνονται μόνον με εθνική συναίνεση, εξειδικευμένη γνώση και πολιτική σοβαρότητα. Με μια μακρόχρονη Ολιστική Εθνική Στρατηγική και με ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας. Νομίζω πως σοβαροί θεσμοί όπως το ΚΥΣΕΑ, είναι μεν απαραίτητοι αλλά όχι επαρκείς για να προτείνουν από μόνοι τους τις βέλτιστες απαιτούμενες ενέργειες. Και βέβαια, ερασιτεχνικοί αυτοσχεδιασμοί τις τελευταίας στιγμής, μικροπολιτικές κομματικές επιδιώξεις και ευχολόγια κοινής λογικής δεν σώζουν την κατάσταση, παρά μόνο προδίδουν την τριτοκοσμική μας ένδεια.

Μια ευρύτερη γεωπολιτική θεώρηση των εθνικών αλλά και ευρύτερα περιφερειακών εξελίξεων, έξω από την ομφαλοσκόπηση που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας και τους περιορισμένους ορίζοντες όπου κινούνται οι πολιτικές μας δυνάμεις, αν και είναι πλέον αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί, είναι η επιτακτική πατριωτική ανάγκη των κρίσιμων ημερών που διάγουμε.

Επιτέλους, τι περιμένουν οι πολιτικοί μας ταγοί;