Οι θρασύτατοι Τούρκοι, η δυσαρέσκεια σε ΗΠΑ-Ευρώπη: Η ευκαιρία για τον αδιαίρετο Ελληνισμό
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο σχεδιασμός της Άγκυρας για την Κύπρο και το μετέωρο βήμα των πολιτικών εργαλείων: Ο στρατηγικός έλεγχος (και της περιοχής) περνά από την τουρκοποίηση του νησιού…
Του κάνουν καψώνι του ισλαμιστή Ερντογάν οι Αμερικανοί, αλλά στο τέλος θα του δώσουν το πολυπόθητο «δώρο»; Έχει και η υψηλή πολιτική και διπλωματία την πλάκα της… (video)
Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ δεν είναι ένα ξαφνικό και αναπάντεχο γεγονός.
Η Τουρκία δεν ξεκίνησε την επεκτατική δραστηριότητά της από την εποχή που εξουσιάζει ο Ερντογάν. Έχει βαθιές ρίζες και τώρα αποκτά δύναμη και ο τουρκικός ισλαμοφασισμός.
«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Τουρκία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απέχει από τέτοιου είδους ενέργειες» τονίζεται στο κείμενο των συμπερασμάτων που υιοθετήθηκε από τους 28 της ΕΕ.
- Επίσης, υπογραμμίζεται ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επικυρώνει την πρόσκληση προς την Επιτροπή και την ΕΥΕΔ να υποβάλουν χωρίς καθυστέρηση επιλογές για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των στοχευμένων μέτρων».
Λαμβάνοντας υπόψη τα συγκρουόμενα συμφέροντα μέσα από τα οποία λειτουργεί η ΕΕ και τη συνήθη νωχελική και τις περισσότερες φορές ισορροπημένη αντίδρασή της για μια σειρά διεθνών και περιφερειακών προβλημάτων, η αναφορά σε «στοχευμένα μέτρα» μπορεί να ερμηνευθεί ως ένα αξιοπρόσεκτο βήμα καταδίκης των παράνομων τουρκικών πράξεων.
Βέβαια, από την στιγμή που η Κύπρος είναι κράτος-μέλος της ΕΕ, η αντίδραση απέναντι στην Τουρκία θα έπρεπε να ήταν άμεση και σκληρή, με πολιτικά και οικονομικά μέτρα, όπως συνέβη για άλλες χώρες, που, ούτε καν είναι μέλη της ΕΕ.
Για 45 ολόκληρα χρόνια, η Τουρκία κατέχει το 37% του κυπριακού εδάφους και καταβάλλει συστηματική προσπάθεια αλλαγής του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού με τους εκατοντάδες χιλιάδες έποικους, αλλά στην ουσία κανένας δεν την ενόχλησε γι’ αυτό το διαρκές έγκλημά της.
- Ακόμα και τώρα, αν οι εξελίξεις με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δεν επηρέαζαν δικά της συμφέροντα και δικούς της επιχειρηματικούς κολοσσούς, ενδεχομένως η ΕΕ ούτε καν θα έκανε λόγο για «συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος».
Η κλοπή κυπριακού εδάφους, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού, ο εποικισμός που αποτελεί έγκλημα πολέμου, η παράνομη παρουσία σαράντα και πλέον χιλιάδων στρατευμάτων κατοχής και η βάρβαρη καταπάτηση των τεσσάρων βασικών ελευθεριών (που είναι εγγυημένες για τους πολίτες της ΕΕ) ουδέποτε τα διαχειρίστηκε ως δική της υπόθεση, ως ευρωπαϊκή.
Τόσο η ΕΕ, όσο και ο ΟΗΕ και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας) ουδέποτε έθεσαν με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο την ανάγκη κατάργησης της τουρκικής κατοχής και του σεβασμού της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός κράτους διεθνώς αναγνωρισμένου μέλους των Ηνωμένων Εθνών.
Οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο εντάσσονται στο πλαίσιο της πάγιας επεκτατικής πολιτικής της σε βάρος της Κύπρου, της Ελλάδας και άλλων χωρών της περιοχής.
- Να δείτε που και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, στην επικείμενη (8-10 Ιουλίου) έκθεσή του για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, στην οποία θα συμπεριλαμβάνει και αναφορές στην αποστολή των καλών υπηρεσιών του στο Κυπριακό, θα καλεί και πάλι όλα τα μέρη να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση για αποκλιμάκωση της έντασης, εξισώνοντας το θύτη με το θύμα.
Η υποκριτική στάση της διεθνούς κοινότητας -ειδικότερα των οργανισμών και των μεγάλων δυνάμεων που έχουν ρόλο και επιρροή στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου- συνθέτει την πτυχή του πλαισίου που επηρεάζει καθοριστικά τις προοπτικές για την απελευθέρωση, την ασφάλεια, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στην Κύπρο.
Η άλλη πτυχή που έχει καθοριστική συμβολή στην πορεία των πραγμάτων αφορά τους Ελληνοκύπριους και γενικότερα τον Ελληνισμό.
Για παράδειγμα, πώς γίνεται σχεδόν κάθε φορά που ένας Ελληνοκύπριος ηγέτης (είτε πρόεδρος της Δημοκρατίας είτε αρχηγός κόμματος) συναντάται ή συντρώει με κάποιον αξιωματούχο του κατοχικού καθεστώς να ακολουθεί δήλωση ή ενέργεια ή απόφαση εκ μέρους των Τούρκων, με την οποία εδραιώνονται τα τετελεσμένα της κατοχής και ενισχύεται ο τουρκικός επεκτατισμός;
Μήπως οι συζητήσεις σ’ αυτές τις συναντήσεις «κοινωνικού χαρακτήρα» επικεντρώνονται τελικά στη λεγόμενη «ρεαλιστική αποτύπωση» της πραγματικότητας επί του εδάφους και ότι δήθεν η λύση δεν μπορεί να αγνοεί τα τετελεσμένα που επέφερε ο διαχωρισμός με το πέρασμα του χρόνου;
Με βάση την παραπάνω θεωρία, ορισμένοι Ελληνοκύπριοι (και Ελλαδίτες) πολιτικοί ισχυρίζονται ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε μεγάλο μέρος των τουρκικών απαιτήσεων (για στρατεύματα, εγγυήσεις, ιδιοκτησία, βέτο κλπ) ώστε να λυθεί το Κυπριακό. Κάποιοι άλλοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η μόνη προοπτική που απομένει είναι η λύση «δυο κρατών».
- Ελπίζουμε, χωρίς να μπορούμε να είμαστε σίγουροι, ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και αρχηγοί κομμάτων όταν συναντώνται με εκπροσώπους του ψευδοκράτους ή ηγέτες τουρκοκυπριακών κομμάτων ή Τούρκους αξιωματούχους να μην τσαλαπατούν τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου που οι ίδιοι αποδέχτηκαν, αλλά πάνω απ’ όλα να μην παραμερίζουν την έννοια του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου.
Εάν λοιπόν η ελληνοκυπριακή πλευρά εμφανίζεται ευάλωτη, διχασμένη και υποχωρητική, τότε περιορίζονται και οι δυνατότητες για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο τουρκικός επεκτατισμός σε όλα τα επίπεδα.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η κάπως υπολογίσιμη αυτή τη φορά αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως για τους δικούς της οικονομικούς λόγους) έναντι της τουρκικής παραβατικότητας, η δρομολογούμενη ιστορική ρήξη των σχέσεων της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και γενικότερα με τη Δύση, θα μπορούσαν να αποτελέσουν και μία ευκαιρία για τον Ελληνισμό ώστε να εφαρμόσει ένα συγκροτημένο εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανακοπής του τουρκικού επεκτατισμού και απελευθέρωσης των κατεχομένων κυπριακών-ευρωπαϊκών εδαφών.
Τώρα, που οι πειρατές της Μεσογείου αποθρασύνθηκαν ακόμη περισσότερο και προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερη δυσαρέσκεια σε Ευρώπη και Αμερική, ας ενεργοποιηθεί επιτέλους το αγνό, πέρα από κόμματα και ψευτοπολιτικά διλήμματα, το πατριωτικό και αποδεσμευμένο από ποικιλόμορφα ιδιοτελή ντόπια και ξένα συμφέροντα κομμάτι του αδιαίρετου Ελληνισμού, σε Ελλάδα, Κύπρο και Ομογένεια.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Η αδέσμευτη Κύπρος, ο Τούρκος κατακτητής και τα αρπακτικά που περιφέρονται στη γειτονιά της